Πόλεις περιφερειακές Ελληνικές! Όταν κάπου-κάπου φυσάει ,κάτι κινείται. Αλλιώς ακίνητοι στην καρέκλα της καθημερινής εξόδου μας και κινώντας μόνο τα χείλη ,ξερόλες και όχι μόνο ,λάτρεις των κλειστών και ανοιχτών σχεδίων ,χωρίς ίχνος κατανόησης και αγάπης, καρφώνουμε με ταβανόπροκες γνωστούς και φίλους. Κατά τα άλλα εκκλησιαζόμαστε σαν καλοί χριστιανοί ,ακούμε το κήρυγμα του ιερού ευαγγελίου ,γινόμαστε εν χορώ αξιολάτρευτοι ,μετανοούμε για τα λάθη μας και μόλις εξέλθουμε του ναού ,πάλι τα ίδια! Επιθετικοί!Έτσι ,εκεί που κλείναμε το ρήμα «τρέχω», τώρα σειρά έχει το «επιτίθεμαι»! Μα γιατί! Γιατί η οικονομική κρίση, μας κατάντησε πένητες κι εκεί που είχαμε τον άρτον τον επιούσιον, τώρα λέμε ας καλοξημερωθούμε και βλέπουμε! Η ψυχή μας εσώκλειστη ,βαριόμοιρη ,κατηφής δεν μας επιτρέπει να χαρούμε, να γελάσουμε ,να αστειευτούμε. Κλειστήκαμε στα δικά μας και η καθημερινότητά μας, έχει την παραπάνω εικόνα του θαμώνα ενός «καφέ» μόνο.
Μέσα στη στασιμότητά μας ,στα αδιέξοδα, στα οικογενειακά, εθνικά και παγκόσμια ζητήματα ,γίναμε επικαιρικοί, αποκοπήκαμε από το παρελθόν –τι να λέμε τώρα-,και ελεύθεροι, ερμηνεύουμε κατά το δοκούν την παρούσα κατάσταση.
Εδώ είναι να φοβάται κανείς ,με όλα όσα συμβαίνουν ότι θα χάσουμε τη φυσιογνωμία μας ,εφόσον τίποτα δεν μας αγγίζει από τα παλιά. Πώς έφτασαν λίγες στιγμές να ροκανίσουν αιώνες! Ερήμωση, διάλυση, πώς να πεις αυτήν την κατάσταση που έχει προκύψει. Δύσκολοι καιροί ,και αλγεινά τα συναισθήματα γι’ αυτό χάθηκες αγάπη και το μίσος τοξεύει δυσαρεστημένες υπάρξεις!
Τι μπορούμε να κάνουμε; Να ανακαλύψουμε τον τόπο μας από την αρχή. Δεν πάει άλλο, τι να περιμένουμε .Μήπως ,Ενωμένη μου Ευρώπη, θα μας ξαναφέρεις στην ανάπτυξη, στην ευημερία; Τώρα που στο όνομα του συμφέροντος παραμορφώθηκες τι μπορείς να κάνεις;
Κι εμείς ,ζώντας καθημερινά μέσα σε ένα έκρυθμο κλίμα ,τι μπορούμε να κάνουμε !
Αυτή η οικονομική κρίση ,η πρωτίστως ηθική, επιφέρει παραλογισμό και ανεξέλεγκτες καταστάσεις καθώς καταντήσαμε, άβουλοι. Η υφαρπαγή, το κουτσούρεμα των οικονομιών, των όποιων εσόδων ,χωρίς την έγκρισή μας ,η δοκιμασία του χρόνου-δεν έχουμε πολλά περιθώρια-γεννούν μια έντονη δυσαρέσκεια που μας απομακρύνει πια από την αρχική ιδέα της ΕΕ! Μπροστά ,έτσι κι αλλιώς δεν πάμε ,τι πρέπει να γίνει!
Να προσπαθήσουμε τουλάχιστον ,έχοντας εμπιστοσύνη στο λαό που θα επιλέξει ίσως ένα νέο σχήμα που θα εκφράζει πραγματικά το δυναμισμό της κοινωνίας ,που δεν θα είναι μπολιασμένο αριστερό ,που δεν θα υφαρπάζει τη σύνταξη του πολίτη ή τον μισθό του που θα μιλάει σταράτα και δεν θα πιθηκίζει!
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
Εκπαιδευτικός,συγγραφέας,κριτικός
