Αυτή η κατάσταση ,να έχουμε στην ψυχή μας μόνιμα Φθινόπωρο δεν μου αρέσει καθόλου! Αναμονή, αγανάκτηση, ελάχιστη υπομονή, κλειστά πορτοπαράθυρα, τηλέφωνα, συζητήσεις, κουβεντολόι .Νιώθουμε κάπως έξω από τα νερά μας, αφού μας έβγαλαν και πασχίζουν να μας αφήσουν έξω επί μακρόν, να ξεραθούμε σαν τα βατράχια !Έχουμε κάτι στο μυαλό μας αλλά τίποτα συγκεκριμένο, είμαστε μονίμως απασχολημένοι αλλά απροσδιόριστη η απασχόληση! Τι να θυμηθείς, σε τι να ελπίσεις! Επιζητούμε τη συννεφιά, τον μουντό καιρό, για να μείνουμε σε μια γωνιά του καναπέ, της καφετέριας ,αν είμαστε σε φθηνή έξοδο, δεν θέλουμε να θυμηθούμε τα παλιά, τις καλές μέρες ,μήπως τότε δεν ήμαστε χρεωμένοι!Η Ελλάδα είναι εδώ, ως χώρα με τη διοικητική της διαίρεση, τις περιφέρειες, τους δήμους, αλλά οι Έλληνες, ωσεί παρόντες! Μια γλυκιά νοσταλγία με ταξιδεύει στη χώρα του πάλλευκου των σπιτιών ,του γαλάζιου της θάλασσας ,του Αιγαίου του Ελύτη, αχ να ζούσε, τι θα έγραφε που αφήσαμε τα φωτεινά χρώματα της Μεσογείου και γίναμε, τι κατάντια, βόρειοι, καταθλιπτικοί με δεκάδες αυτόχειρες !
Η Ελλάδα είναι εδώ, μπλεγμένη σε ένα τεράστιο πιστωτικό κίνδυνο, εξαιτίας της ασυνέπειας εκείνων, που μεταθέτοντας τα ρίσκα από μέρα σε μέρα ,υπογράφοντας από τη θέση ευθύνης την οποία κατείχε ο καθένας, την οδήγησαν ως ευεργέτημα στα χέρια των δήθεν πιστωτών ,οι οποίοι γνωρίζουν μία μόνο πορεία, μπρος ολοταχώς ,χωρίς ανοχές, χωρίς πολλές κουβέντες, με ύφος αυστηρό ,βλοσυρό, που δεν επιτρέπει ούτε καν τον αστεϊσμό!
Η Ελλάδα είναι εδώ αλλά οι Έλληνες ; Έφυγαν, φεύγουν, θα φύγουν! Θα φύγουν; Ναι θα φύγουν, συντροφευμένοι απ’ το βαρύ παράπονο της αναγκαστικής ,αθέλητης φυγής! Και τι νόημα μπορεί να έχει το ταξίδι ,όταν αφήνουν πίσω τους τη γη αγεώργητη, όταν οι κάδοι σκουπιδιών φιλοξενούν τους πεινασμένους, όταν θα ηχεί στα αυτιά τους για καιρό η προστακτική ,«πλήρωσε»!
Οι Έλληνες φεύγουν μόνο με το φιλότιμό τους ,αυτό που είναι στο DNA τους, αφήνοντας να διαπραγματευτούν τη γη των πατέρων τους ,οι ορισμένοι με την ψήφο τους, πολιτικοί ,που γνωρίζουν εκείνα τα οικονομικά μοντέλα, τα οποία τους οδηγούν δήθεν στις αγορές ,όπου τον τελευταίο λόγο τον έχουν οι ξένοι, στους οποίους καταφεύγουμε εμείς οι ξεπεσμένοι λόγω χρεοκοπίας!
Η Ελλάδα ,της οποίας οι πολιτικοί ταγοί έθεσαν ως απώτατο σκοπό ,επί σειρά ετών, το μέγιστο προσωπικό και όχι μόνο όφελος, «έφαγε» τα παιδιά της!
Αμήχανη στέκομαι στο ρητορικό ερώτημα: πώς υπονομεύτηκε η ανεξαρτησία μας!
Το υποβάλλω ξανά και ξανά ,όταν όλοι απεκδύονται των ευθυνών τους για την χρεοκοπία της χώρας, εξαιτίας της πολιτικής τους φρενίτιδας, όταν ως θιασώτες της ανάπτυξης καταργούσαν κάθε ηθική, κοινωνική και νομική υποχρέωση απέναντι στους Έλληνες και στην Ελλάδα!
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
Εκπαιδευτικός,συγγραφέας,κριτικός
