Ἡ εἴδηση περί ἐλεύσεως τοῦ προκαθημένου τῆς Δύσεως πάπα Φραγκίσκου Μπεργκόλιο στήν πατρίδα μας καί συγκεκριμένα στήν ἁγιοτόκο νῆσο τῆς Λέσβου, ἰδιαιτέρως ἐμπερίστατη τόν καιρό αὐτό λόγῳ τῆς κατακλύσεώς της ἀπό μεταναστευτικούς καί προσφυγικούς μουσουλμανικούς πληθυσμούς, ἐρεθίζει ὄχι λίγο τόν πολύπαθο ὀρθόδοξο λαό μας καί τόν ὠθεῖ νά ἀντιδράσει δυναμικά δηλώνοντας ἀπερίφραστα τήν κάθετη ἀντίθεσή του στήν ἐπίσκεψη αὐτή.
Δέν φθάνει λοιπόν ἡ πάνω ἀπό τίς δυνάμεις του ἐπιβάρυνση τοῦ γηγενοῦς ἑλληνικοῦ πληθυσμοῦ τῆς νήσου μέ τό διαρκῶς ὀγκούμενο ρεῦμα τῶν χιλιάδων μουσουλμάνων ἐπηλύδων, πού ἤδη ἔχει ἀλλοιώσει τήν ταυτότητα τῆς ἡρωικῆς αὐτῆς ἀκριτικῆς περιοχῆς τῆς πατρίδας μας (ὅπως καί ἄλλων τμημάτων τῆς ἑλληνικῆς ἐπικράτειας), δέν φθάνει ἡ καταπόνηση ὅλων τῶν πολιτῶν τῆς χώρας αὐτῆς μέ τήν ὁλοένα ἐπιδεινούμενη ἐθνική κρίση, πρέπει τώρα νά ὑποστοῦμε καί τήν ἔλευση τόσο ἀνεπιθύμητου στήν ἱστορική μας συνείδηση προσώπου;
Διότι πότε ὁ παπισμός βρέθηκε ἀλληλέγγυος καί ἀρωγός τοῦ ἑλληνικοῦ ὀρθόδοξου λαοῦ; Πότε ὑπῆρξε σύμμαχος καί ἐγγυητής τῶν ἐθνικῶν του δικαίων, προσπαθειῶν καί ἀγώνων; Τί ἔχει νά ἐνθυμεῖται ὁ κάτοικος τῆς ὀρθόδοξης αὐτῆς χώρας ἀπό τούς ἑκάστοτε πάπες καί τά ἀργυρώνητα ὄργανά τους; Ἀπό τίς σταυροφορίες μέχρι καί τήν ἑνετική κυριαρχία καί τίς προσηλυτιστικές προπαγάνδες τῶν δυτικῶν μισσιοναρίων, μάλιστα στά ἑλληνικά νησιά μέ τούς ἁμιγεῖς ὀρθόδοξους πληθυσμούς κατά τήν περίοδο τῆς Τουρκοκρατίας, μόνο στυγνή καταπίεση καί ἀπροσχημάτιστο ἐκβιασμό τῶν θρησκευτικῶν συνειδήσεων ἔχει νά ἐπιδείξει ἡ παρουσία τοῦ παπισμοῦ στά ἁγιασμένα αὐτά χώματα.
Ἀλλά μήπως σήμερα ἡ πατρίδα μας ἔχει ἀπαλλαγεῖ ἀπό τήν παπική καταδυναστεία; Τί συνιστᾶ τότε ἡ παρουσία οὐνιτικῆς ἱεραρχίας καί Ἐκκλησίας μέσα στήν καρδιά τῆς Ὀρθοδοξίας; Τί ἄλλο ἀπό δούρειο ἵππο, βέβηλη καταδολίευση τῶν ἁγνῶν, ἀπονήρευτων συνειδήσεων τῶν ἁπλοϊκῶν χριστιανῶν, πού θέλουν νά στοιχοῦν στή μία, ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία;
Ἔπειτα, μέ ποιό δικαίωμα ἔρχεται ἐδῶ ὁ πάπας; Ἔχει μήπως κάνει κάτι γιά τήν ἀνακούφιση τῶν προσφύγων; Ἀπό τήν πρώτη στιγμή τῆς ἐμφάνισής τους ἡ Ἑλλαδική Ἐκκλησία καί ὁ ὀρθόδοξος ἑλληνικός λαός ἔχουν δείξει ἀμέτρητα παραδείγματα ἀληθινῆς στοργῆς καί φροντίδας, ἐπιμέλειας, θαλπωρῆς στήν ταλαιπωρία τους. Εἴμαστε Ἕλληνες κι Ὀρθόδοξοι, καί ἡ μάνα μας Ἐκκλησία μᾶς ἔχει διδάξει διά πολλῶν αὐτό πού ὁ παπισμός κινδυνεύει νά χάσει καί ὡς λέξη ἀπό τό λεξιλόγιό του: τό πνεῦμα τῆς θυσίας, τό φιλότιμο καί τήν ἀρχοντιά. Γνωρίζουμε πολύ καλά ἀπό τά δικά μας πάθη πῶς νά συμπεριφερόμαστε στόν ἀνθρώπινο πόνο, καί δέν χρειαζόμαστε τόν πάπα νά μᾶς τό διδάξει.
Μήπως ὅμως, ὅπως διαφαίνεται, ἡ παρουσία του στά μαρτυρικά χώματα τῆς πολύπαθης πατρίδας μας ὑπηρετεῖ ἕναν πολύ δόλιο σκοπό; Τήν ἀκύρωση δηλαδή τῆς συμφωνίας περί ἐπαναπροωθήσεως στήν Τουρκία τῶν κατά μυριάδες εἰσερχόμενων στή χώρα μας μουσουλμανικῶν πληθυσμῶν – φαινομένου πού τείνει νά λάβει μέτρα ἀσύμμετρης ἀπειλῆς γιά τή χώρα μας; Ἄν ἔτσι ἔχουν τά πράγματα, τότε ἡ παρουσία τοῦ κ. Φραγκίσκου στή Λέσβο σημαίνει ὅτι ὁ προκαθήμενος τῆς κακοδοξίας τοῦ παπισμοῦ τίθεται ἀλληλέγγυος μέ τό ἄκρως ἀντεθνικό καταχθόνιο ἔργο τοῦ ὕπουλου Ὀργανισμοῦ Open Society Foundation τοῦ κ. Τζώρτζ Σόρος, ὁ ὁποῖος χρηματοδοτεῖ μέ ἀμύθητα ποσά τήν ἐποίκιση τῆς εὐρωπαϊκῆς ἠπείρου ἀπό μουσουλμανικούς πληθυσμούς.
Γιά ὅλους τούς παραπάνω λόγους διαμαρτυρόμαστε ἐντονότατα καί δηλώνουμε τήν ἀγανάκτησή μας καί τήν κάθετη ἀντίθεσή μας στήν ἔλευση τοῦ πάπα Φραγκίσκου στό νησί τῆς Λέσβου.
ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΟΣ ΣΤΑ ΑΓΙΑΣΜΕΝΑ ΧΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ
Ο ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΟΣ ΤΗΣ ΚΑΚΟΔΟΞΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ ΑΙΡΕΣΙΑΡΧΗΣ ΠΑΠΑΣ
ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ ΜΠΕΡΓΚΟΛΙΟ.