Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά: Ο μονόλογος του Γαβρήλου! (Πολιτική αλληγορία).

Θα ξαναβάλω αυτό το τραγούδι ,και θα ανοίξω την ένταση να τρίζουν τα παραθυρόφυλλα απ’ τη φωνή σου αείμνηστε Μητροπάνο!

Θέλω απόψε να σου γράψω
μα φοβάμαι μήπως κλάψω
Με κουράσανε τα δάκρυα κι οι λυγμοί
Τα παράθυρά μου κλείνω
πάλι μόνος μου θα μείνω
Θα με πνίξουν πάλι απόψε οι στεναγμοί!

Θέλω  να σου γράψω πολλά ,πολύ περισσότερα απ’ όσα χωράνε στους καημούς ενός τραγουδιού  αλλά πού να βρω τους στίχους, γι αυτό συμπληρώνω: μας κούρασες φίλε, μας κούρασες τ’ ακούς! Μια ζωή μαζί  ,άκουγα μόνο τα βήματά σου, γιατί δεν έμπαινες ποτέ σε αλλουνού δρόμο! Παράλληλη πορεία έλεγες ,για να μην ομολογείς τους στόχους σου  και με το δίκιο σου ,ήθελες να μας έχεις φίλους, ως εκεί !

Εμείς παντού και πάντοτε περιμέναμε την ενορχήστρωση, περιμέναμε, πότε θα σηκώσεις το κεφάλι κι εκείνη τη βέργα για να αρχίσουμε να παίζουμε τη συμφωνία ,στην αρχή την 5η του Μπετόβεν και μετά την 9η .Αυτές επέλεγες όταν καταλάβαινες ότι λοξοδρομούσαμε και μπαίναμε για λίγο στον δικό σου  δρόμο. .Δύσκολα φίλε, πέρασα δύσκολα ,μα σε ακολούθησα παντού σε κάθε βήμα και σε στήριξα! Αλλά εγώ ήμουν ευτυχισμένος με τις μπαλάντες που ακούγαμε σε κάτι κρασοκατανύξεις ,που και πάλι τις επέλεγες αλλά ναι συμφωνούσαμε ,μας άρεσε ο Steve Miller Band και το τραγούδι: Serenade ,ειδικά το σημείο «Wake up ,Wake up,Wake up, and look around you,We’re lost in spese and the time is our own» .Ξύπνα, ξύπνα Ξύπνα και κοίτα γύρω σου Είμαστε χαμένοι στο διάστημα Και ο χρόνος είναι δικός μας!

Ήταν, αλλά όταν ανέβηκες στο βάθρο ,λίγο πιο ψηλά από εμάς ,αμέσως άλλαξες κι εγώ που έλεγα πως θα μείνω πιστός συμπαραστάτης σου …πώς άλλαξα.!Το ήθος βλέπεις! Και τι φρικτή η μέρα που ενδίδεις, (η μέρα που αφέθηκες κ’ ενδίδεις),λέει ο Κ. Καβάφης κάτι θα ήξερε! Ενέδωσες κι ας μη συμφωνούσαμε ,ενδιαφερόσουν για την δική σου πορεία ,σου άρεσαν τα εύγε  τη στιγμή  χιλιάδες συμπολίτες σου ελπίζανε ,όχι στη δόξα σου αλλά στην ελευθερία τους από τα δεινά των ξένων! Με τίμησες δε λέω αλλά μόνο για να με τιμήσεις !Δεν άκουσες, δεν άκουγες ποτέ ,μα ποιος ακούει  πορευόμενος με εγωτισμό και συμφέρον!

Ξαναβάζω το τραγούδι, όχι θα σου γράψω ,χωρίς να κλάψω γιατί κι απ’ εδώ που είμαι ακούω  και σου λέω ότι εκείνες οι ρηξικέλευθες συναινετικές διαδικασίες  δεν στάθηκαν ικανές να εξαλείψουν το συμφέρον  και πάλι τα σύννεφα γκριζάρουν τον ουρανό και πάλι οι συμπολίτες μου αναζητούν λύση στα μύρια όσα προβλήματα επέφεραν οι πολιτικές διαχωριστικές γραμμές!

Η κηδεμονία ,το βρήκα! Αυτή η κατάσταση δεν μου άρεσε !Υποκρισία !Άλλαξε ο Μανολιός !

Δεν μου άρεσαν τα βέτο !Εξυπηρετούν τους ξένους !Γι αυτό, «Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος, σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο, κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ’ όχι με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα, ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους, τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που χάνεις.» 

Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπα
Εκπαιδευτικός,συγγραφέας,κριτικός