Υπό αυτές τις συνθήκες γεννήθηκε ένα τεράστιο πρόβλημα που δύσκολα ,όχι ακατόρθωτα, θα βρει λύση.
Έχει να κάνει με την αδράνεια ως απόρροια της οικονομικής υποδούλωσης ,αδράνεια η οποία μακροχρόνια επιφέρει κοινωνικά προβλήματα, κυριαρχία του ατομισμού ,κατάργηση όλων των αξιών οι οποίες μας αφορούν ως λαό !
Αξιοπαρατήρητη είναι και η αποξένωση από τον εαυτό μας, με τον οποίο σπάνια συναντιόμαστε ,μιας και δεν επιθυμούμε να συνομιλήσουμε με κανένα κι όταν συμβεί αυτό θα είναι μονάχα από εγωισμό και συμφέρον ,απαξίες που όπου κι όταν επικράτησαν μας οδήγησαν στα σκιερά μονοπάτια της σκλαβιάς.
Μια αναδρομή στα περασμένα και μια σύγκριση με τα παρόντα ,καταδεικνύει την αποτελμάτωση στην οποία έχουμε περιέλθει, η οποία δυστυχώς δεν είναι πλέον οικονομική ή δεν είναι μόνο οικονομική. Αν το παρελθόν της Ελλάδας ήθελε τον Έλληνα υποκείμενο ,με τη δική του σφραγίδα να διαπρέπει ,σήμερα αντιμετωπίζεται σαν αντικείμενο με μικρή ανταλλακτική αξία!
Όμως μέσα στον συρφετό της αβεβαιότητας μπορούμε να δούμε το φως και ανάμεσα στις κραυγές των λύκων και στο κλάμα της κουκουβάγιας να ακούσουμε τη δική μας φωνή ,το «είναι» μας , το οποίο λησμονήσαμε και σταθήκαμε εχθρικά απέναντί του! Μπορεί το παιχνίδι να είναι σκληρό, με πολλούς παίκτες αλλά η αξία του αποτελέσματος ,η επιτυχία του στόχου ,μέσα σε μια άνευ προηγουμένου αλληλόδραση ,είναι μεγάλη.
Κ αν η απρόσμενη επιβολή της κάθε μορφής βίας, μας έχει αδρανοποιήσει ,μπορούμε ,πρέπει να προσπαθήσουμε να σταθούμε στα πόδια μας ,με τα δικά μας χαρακτηριστικά, ανακαλώντας στη μνήμη το ελληνικό χθες της ελευθερίας ,της αγάπης, της ενότητας, της συμπόρευσης που το αφήσαμε με κλειστά παράθυρα σκοτεινό και μουχλιασμένο.
Εδώ και καιρό μοιάζει να θητεύουμε σε άλλο σχολείο όπου δεν διδάσκεται ,δεν αποτιμάται η αξία του συνανθρώπου παρά μονάχα αυτή του χρήματος το οποίο χρήμα ,μας οδήγησε εντέχνως σε ασύγκριτες οφειλές καθώς οι θελήσεις των ξένων αφορούν στην δια του πλούτου επιβολή!
Όμως, μπορούμε να βγούμε από το τέλμα ανακαλύπτοντας τη φαντασία μας ,τις δυνάμεις μας έτσι όπως απορρέουν και από τη γεω-στρατηγική μας θέση !Μέσα σε ένα γενικευμένο σκοτάδι ας κρατήσουμε αναμμένο ένα κερί, για να στοχεύουμε στο φως της ανάπτυξης .Δεν γεννηθήκαμε για να πεθάνουμε όπως θέλουν, αλλά για να αγωνιστούμε ,για να αντιπαλέψουμε τη βαρβαρότητα που έκανε μετανάστες τα παιδιά μας και έθεσε σε καθεστώς ομηρίας τη χώρα!
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
Εκπαιδευτικός,συγγραφέας,κριτικός