Μια χουουνιά αργήσαν, έλπει ικείν στου Διντάατς κι γείπαν να μην αγουάσ’.
Σα νι ζύγουνι του Κστου φαγουριάζνταν σ’ντου Νκουλάκ.
-Νκουλάακ ,έμπει φέτου μας απανόμσις ,έλπα μαθέμ ιγώ κι έπιιπι να χαθούμι; Άιντι τώο, μ’ τι νκουκιοί γείμαστι δίχους γούουν κστουγιννιάτκα;
-Μ'άιντι σώπα Αμιρσιώ κι δεν απιθαίνουμ ,αα γέν κουλάι,κάτ’ αα βούουμι.
Πάλι η γι Αμιρσιώ κατ’απ’ καθίζαν να φαν μνια μπγκιά παλαβώνταν σαν-ι θμούνταν του γουρτζέλ.
Μνια μία η Νκουλάκς ντι λέει: γύρσι να σι πω δε αα μας πγιάν κιφαλουργιά κάθι φουά απ’ αα θμάσι του παλιουγούρνου , πάαδις έχουμ’, απόμνις καμιά βουλά νησκιά;
Σα νι ζύγουνι του Κστου φαγουριάζνταν σ’ντου Νκουλάκ.
-Νκουλάακ ,έμπει φέτου μας απανόμσις ,έλπα μαθέμ ιγώ κι έπιιπι να χαθούμι; Άιντι τώο, μ’ τι νκουκιοί γείμαστι δίχους γούουν κστουγιννιάτκα;
-Μ'άιντι σώπα Αμιρσιώ κι δεν απιθαίνουμ ,αα γέν κουλάι,κάτ’ αα βούουμι.
Πάλι η γι Αμιρσιώ κατ’απ’ καθίζαν να φαν μνια μπγκιά παλαβώνταν σαν-ι θμούνταν του γουρτζέλ.
Μνια μία η Νκουλάκς ντι λέει: γύρσι να σι πω δε αα μας πγιάν κιφαλουργιά κάθι φουά απ’ αα θμάσι του παλιουγούρνου , πάαδις έχουμ’, απόμνις καμιά βουλά νησκιά;
-Αα οχ ,μου αα πάουμ φέτου μόν κανέ μπούτ’ για τ’ σούγλα, νε χοιρνό,νε πηχτή , νε καβουρμά, νε λίγδα,νε πλιβέες !Θμάσι ,άλλα χόονια, αλατίζαμ’ κι πλιβέες για τ’ αγιού Θανασιού.Κάναμ κουραμπιέδις μι ντ λίγδα.!
-Άιντι σώπασι ως τα πουουχτέ λιέσαν σ'τς γιατίοι ΄γείσι για του ργυάκ κι ακόμα γιέεβς λίγδις κι καβουρμάδις.
-Ναι , κιο ετς η λιμαργία σι κάν, πεκ’ κιο δενι γείμαστι για κάντιμπουτα.
Έεκ απ’ κβιντάζαν λέει η γι Αμιρσιώ κσήβα όξου νουμάτ’ ακούγντιν, γαβγίζ κ’η σκύλους. Πγιν να γείνι;
-Κείν όπγιν γίνι χουούν, μου να μην ανοίξεις πάλι κβέντα για του γούουν.
Έεφτου κι έεφτου κτικιάσαμ,άλλα δα…
Δεν ι πρόλαβει η Νκουλάκς να κσβει, νατς μες σ’ντ’αυλή η Μαθγιός, η Λιας ,η γι’Αθανάης κι η Παντιυγινίνα !
-Έεει ,σια που γείστι;νάρτουμ γι να μη σιμπούμι ντιπ;
‘-Λάτι-‘λάτι κάν η γι Αμιρσιώ .Έ μωρ ισύ Παντιυγινίνα πού βέεθκις σιάαδγιου;
Σια ντου Χριστουφή πήγα π’να μαδήσ’ η γι ουά τα’ μ’κιος έφγι ,ένι κσιπατουμένους.
-Τι ντου γήθιλις αα πάρς τίπουτα ,κστας, τι πλάκα ντου γίθηλις;
-Δε κσέου πουουχτές πίασι κι μι γείπι απ’ γήφιει φουζέρ να πάουμ μνια σταλιά Κστου ένι να μουσκουβουλούμι. Πεκ δραχμή δε λαλεί μνια κι ντου πήγα αυγά.Τα κβανώ τώο πίσου.
-Ιμείς δεν έχουμ γούουν κ’ισύ θέλς φουζέρ;
Μ’άιντι, ντη γνεφ η Νκουλάκς, κι ο δε σι ουουτήσαν αα δώεις αναφουά.
Λέει η Μαθγιός απ’ γείχει τ’ αυτί τ’ τσίτα .
-Κιο γούουν α βουούμι α γέν’ η δλεια έχουμ τέσσια .Του γιένα κιόλας ένι πγιο μκόο κι το’χου για δόσμου ,σα του θέλτι πάρτι του.
Ινθουσιάσκι η γιΑμιρσιώ ανιτσιτσδόθκι.
-Να του πάουμ Νκουλάκ να του πάουμ .
-Βρε Μαθγιέ φέρτου γιατί α μας πάει ως τ’ Γιουργούδ ντου ντείχου, όπ πέταα κι κλαδί ξέρ’ για του γούουν.
Σα τσι κι-άσαν καφέ κι ρακί σκουθήκαν να φύγ’ .Βγαίναν απ’ντ πόρτα κι λέει η Λιας:Πόσου του πλας βρε του γουρτζέλ;
-Τι του θέλς αφού αα του πάρ η Νκουλάκς αα τα βουούμι, μπουλί να κάνουμ κι τράμπα να μι δώσ’ μνια γισούδα κι κουμμάτ άχυου κι ότ ενι η διαφουά τα βίισκουμ
.Η Παντιυγηνίνα απόμνι όσουμου πίσου, σα να κυργιαπάντηχι
Ντι λέει η γι Αμιρσιώ: μουρή απάντιξι να σι βάλου κουμμάτ λάδ.Φέτου δεν-ι δώκαμ’ κάμπμπιτα ούτι για σχώργιου.
-Θιος σχουίς τα πιθαμένα σας, αα κάνου καμπόσ' τγανίτις.
Έετς ,έετς, γήρτει του Κστου γίφιει ντ’ πααμουνή αυγή-αυγή η Μαθγιο΄ς του γουρτζέλ κι πήγει η ψυ τς Αμιρσιώς σ'ντου ντόπου τς.
Του σφάξαν του λιανίσαν βγάλαν κι χοιρνό κι απου γούλα.
Του βράδ σιάσαν ντ’ σούγλα κι τα ξημιώματα θελά σκουθεί η Νκουλάκς να ντη ψήσ.
Η γι Αμιρσιώ ντου γείπει απου βραδύς ταμάμ ντουν έπιρνι ντου πρώτου:ταχιά αα πάγου σ’ντ’ ακκλησιά να μη θέλς νάρτς να σι’τοιμάσου τα ούχα σ’;
-Μ’άιντι ας πάει κανές σών.γείπι η Νκουλάκς, μου να μι φερς αντίδιου. Του ξανασκέφκει όμους κι ντη λέει: κιο αα ν’έρτου κι σα κλώσουμ ντη ψήνουμ.
-Όχ,οχ αα ν’έρτ κι τα πιδιγιά πότι αα φάμι .
Πήγει η γι Αμιρσιώ σ’ντ’ακκλησιά κι έκατσι στου μέσα -μέσα του στασίδ για να βλέπ’ πγιος μπαίν’ πγιος βγαίν’.
.Η παπάς γήνταν κινούργιους δε ντου γείχι ξαναδγεί, έλπι βλεπς κι στου Διντάατς κι έχασι .
Έκανι ντου σταβόο τς μ’ να γήξιισ’ η νούη τσ’ κάνταν σ’ντου παπά. Μόλις ζύγουσι η καντλανάφτς να μάσ’ κανέ κιρί ντου λέει :βρε Μχάλ η παπάς απου πού ένι;
-Απ τα Φέρη ντη κάν.
Αα , έμαθι ότ μπόλισι τώο εχ ντου νου τς στου ψάλσμου.
Κουντά σ’ντ’απόλς έκανι ντου σταβόο τς κι έφγι Γείπι μόν’ σι κανένα δγιο, Χρόνια Πουλλά.
Έκλουσι στου σπίτ γήρταν κι τα πιδγιά κι φάγαν γούλ’ μαζί κι φκιθήκαν κι του χρόν.
Ικείν πάλι δεν άντιξι πιτάχκι:Νκουλάκ νκουκύρς δίχους γούουν δε λουγιέτι ,άλλ βουλά να μη ξαναπομείνουμ έτς κι απαντέχουμ πγιος αα νέχ έεκις τς μέις να μας δώσ’.
Καλά καλά γείπι ικιος για να κόψ’ ντη κβέντα.
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
Εκπαιδευτικός,συγγραφέας,κριτικός
Πήγει η γι Αμιρσιώ σ’ντ’ακκλησιά κι έκατσι στου μέσα -μέσα του στασίδ για να βλέπ’ πγιος μπαίν’ πγιος βγαίν’.
.Η παπάς γήνταν κινούργιους δε ντου γείχι ξαναδγεί, έλπι βλεπς κι στου Διντάατς κι έχασι .
Έκανι ντου σταβόο τς μ’ να γήξιισ’ η νούη τσ’ κάνταν σ’ντου παπά. Μόλις ζύγουσι η καντλανάφτς να μάσ’ κανέ κιρί ντου λέει :βρε Μχάλ η παπάς απου πού ένι;
-Απ τα Φέρη ντη κάν.
Αα , έμαθι ότ μπόλισι τώο εχ ντου νου τς στου ψάλσμου.
Κουντά σ’ντ’απόλς έκανι ντου σταβόο τς κι έφγι Γείπι μόν’ σι κανένα δγιο, Χρόνια Πουλλά.
Έκλουσι στου σπίτ γήρταν κι τα πιδγιά κι φάγαν γούλ’ μαζί κι φκιθήκαν κι του χρόν.
Ικείν πάλι δεν άντιξι πιτάχκι:Νκουλάκ νκουκύρς δίχους γούουν δε λουγιέτι ,άλλ βουλά να μη ξαναπομείνουμ έτς κι απαντέχουμ πγιος αα νέχ έεκις τς μέις να μας δώσ’.
Καλά καλά γείπι ικιος για να κόψ’ ντη κβέντα.
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
Εκπαιδευτικός,συγγραφέας,κριτικός