-Θεία Αμυγδαλιάααα!
-Τι ένι μπαμπά μ’, γιατί αγκαΐιζ΄μισιμιργιάτκα ,ακούμι κφοί δεν-ι γείμαστι.
-Θεία Αμυγδαλιά ,μου είπε η κυρία Πελαγία να μου δώσεις το θυμιατό.
-Ισύ πγιός γείσι ;
-Εγώ είμαι ο Θόδουλος!
-Αα,η Θόδιρους δηλαδή .Κατάλαβα ,δε λες του ρο ,μ’ κιο δε αα νι γείσι η πρώτους
-Όχιι, ο Θόδουλος
-Γύρσι, ας γείσι πλάκα ,μου του θυμνιατό τι να του θέλ’ η Παλουγίνα .
-Άιντε κάνε γρήγορα.
-Αα ,αα μι παλαβώισ’ τώρα γιατί του λες του ρο ξικάθαα κι δε μι λες τ’όνουμα σ’;
-Θόδουλος!
-Άιντι ,πάγινι κι πέντην αα του φέρ’ η θειά η Αμυγδαλιά.
-Εσένα αμυγδαλιά σε λένε ,τι όνομα είναι;
-Γιατί μπαμπά μ’ δεν έν σα του Θόδιλους πώς πλάκα σι λεν;
-Θόδουλος!
-Καλά άιντι στου καλό.
-Μουρή Παλουγίνα τι Θόδιλους γήρτι να γιέεψ’ του θυμνιατό ,πού ντου τσιάτσισ’;
-Αα σα ταχιά ιννιά τ’Μαρτιού γιουρτάζ’ οι Σαράντα Μάρτυιις κι γιουρτάζ΄μι γείπι η μάνα τ’.
-Πώς ντου λέν;
-Θεόδουλο!
-Αα κι ‘γω νόμζα κι γήνταν σιβδός κι αντί να πει Θόδιου έλιγι Θόδουλου.Κι του θυμνιατό;
-Πάει η μάνα τ’ να μι φέρ’τ’ακόνσμα κι να ,να τσι θυμνιάσουμ΄κουμμάτ’
-Ναι ,ναι κάν’ θάματα μου δε τσι ξέουμ’ γιένα-γιένα.
Θμούμι ντ’ γιαγιά μ’ ,μας έλιγι κάθι χόονου τέτγια μία: σήμια ,δε κάν΄του πλι φουλιά,μόν’σαράντα να φας,σαράντα να πγείς σαράντα να δώις κι για ντη ψύ σ’!
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
Εκπαιδευτικός,συγγραφέας,κριτικός