4/4/1997, 5 η ώρα το απόγευμα, ήταν η πρώτη φορά που έβαλα το κλειδί στην πόρτα του μαγαζιού μου για να το ανοίξω και να περιμένω τον πρώτο πελάτη. Λίγες ώρες νωρίτερα είχαμε τακτοποιήσει και τα τελευταία εμπορεύματα και όλα πλέον ήταν έτοιμα για να ξεκινήσει η επαγγελματική μου σταδιοδρομία.Σήμερα λοιπόν έχουμε γενέθλια, κλείνουμε 20 χρόνια συνεχούς λειτουργίας. Αλλά δεν ξέρω αν θα υπάρχει το κατάστημα ετ. ενδυμάτων, εσωρούχων και λευκών ειδών "ΕΝΑ ΚΙ ΕΝΑ" και του χρόνου για να γιορτάσει τα 21α του γενέθλια. Η κατάσταση λόγω της κρίσης είναι άθλια, κάθε χρόνο και χειρότερα. Δεν θα ήθελα να ζήσω άλλον χειμώνα σαν τον φετινό. Καρκινοβατεί η επιχείρηση μου όπως πάρα πολλές άλλες της Πατρίδας μας.
Η αλήθεια είναι ότι ξεκίνησε πολύ καλά το μαγαζάκι μου με την υποστήριξη όλης της τοπικής κοινωνίας, ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ σε όλους εσάς που όσο μπορούσατε μας στηρίζατε όλα αυτά τα χρόνια και όσο σας έχουν αφήσει συνεχίζετε να μας στηρίζετε μέχρι σήμερα.Όπως προανέφερα ξεκίνησε πολύ καλά ειδικά μέχρι την καταραμένη χρονιά που ήρθε το €υρώ. Αυτά τα πρώτα χρόνια, αφού στην αρχή με βοήθησε ο πατέρας μου να στήσω την επιχείρηση και να αγοράσω τα πρώτα εμπορεύματα, μετά όσο περνούσε ο καιρός έκανα ανετότατα τις επόμενες αγορές από τον τζίρο μου, περνούσα καλά ο ίδιος μου, δεν έμεναν χρήματα στην άκρη αλλά κάλυπτα επαρκέστατα τις ανάγκες του καταστήματος και τις προσωπικές μου.
Οι περίοδοι των εορτών των
Χριστουγέννων ήταν οι καλύτερες.
Αφού μαγείρεψαν τα νούμερα και κατάφεραν... να μας βάλουν στο €, ήρθαν τα δύσκολα, ειδικά την πρώτη χρονιά με € ο τζίρος έπεσε πολύ μέχρι να συνηθίσει ο κόσμος. Με τον καιρό η κατάσταση ομαλοποιήθηκε, χωρίς βέβαια ο τζίρος να επιστρέψει στα προ € επίπεδα, αλλά ήταν ικανοποιητικά.
Λίγα χρόνια αργότερα, ο ανταγωνισμός στο είδος μου αυξήθηκε και μάλιστα πολύ κοντά μου. Αυτό βέβαια δεν είναι απαραίτητα κακό, ο ανταγωνισμός στην αγορά είναι υγεία, ενώ αντίθετα το μονοπώλιο την σκοτώνει. Αυτός σίγουρα δεν ήταν ο βασικός λόγος που η επιχείρηση πήρε την κάτω βόλτα, κυριότερος λόγος ήταν και παραμένει ότι έσκασε η οικονομική κρίση με το ΔΝΤ, τα μνημόνια και όλα τα επακόλουθα, που κάποιοι εγχώριοι και ξένοι μας φύτεψαν και δύσκολα θα ξεφορτωθούμε.
Σήμερα πλέον ο τζίρος είναι στα πατώματα, οι υποχρεώσεις στα ταβάνια, αν δεν ήταν ο πατέρας μου να με στηρίζει οικονομικά θα είχα κλείσει. Μέχρι πότε όμως θα συνεχιστεί αυτό; Δεν το βλέπω ΔΥΣΤΥΧΩΣ να πηγαίνει μακριά.
Θα είμαι κι εγώ ένας ακόμη άνεργος και θα έχω βάλει ένα ακόμη λουκέτο και μάλιστα στην ακριτική αγορά της Σαμοθράκης, που από επιλογή δραστηριοποιήθηκα εδώ κι όχι αναγκαστικά. Θα είμαι ένας ακόμη από εκείνους που αναγκάζονται να συρρικνώσουν κι άλλο τον ιδιωτικό τομέα ενώ την ίδια ώρα ο δημόσιος ακόμα και μέσα στην κρίση γιγαντώνεται.
Μακάρι όλα αυτά να μη συμβούν, αλλά με τους ξενόδουλους πολιτικούς μας δεν βλέπω να υπάρξει απότομη αναστροφή του κλίματος. Υπάρχει λύση, να την αναστρέψουμε ΕΜΕΙΣ, με Εθνική Επανάσταση για να φέρουμε Ελληνική Ανάσταση. Δυστυχώς όμως όπως μας έχουν υπνώσει ψεκάζοντας μας (το πιστεύω αυτό), δεν βλέπω να σηκωνόμαστε από τους ωραίους μας καναπέδες.
Τέλος πάντων, αλλιώς ονειρευόμουν να γιορτάσω τα 20 χρόνια λειτουργίας του μαγαζιού μου, αλλά οι νεοταξίτες της παγκοσμιοποίησης ήθελαν και πέτυχαν να με ρίξουν μαζί με όλους τους Έλληνες στη μιζέρια.
- ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ - ΤΗΝ ΕΚΛΕΚΤΗ ΠΕΛΑΤΕΙΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΜΕ ΠΡΟΤΙΜΑΕΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ.
- ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΜΕ ΣΤΗΡΙΞΕ ΣΤΑ ΠΡΩΤΑ ΜΟΥ ΒΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΕ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΑΚΟΜΗ.
- ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΒΟΗΘΑΕΙ ΑΚΟΥΡΑΣΤΑ ΟΠΩΣ ΚΙ ΟΠΟΤΕ ΤΗΝ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ.