Ερήμωσαν οι δρόμοι του χωριού ,μήπως και της πόλης! Παίρνει ο πολίτης τη φτώχεια του και νωρίς-νωρίς ,άκεφος, προβληματισμένος πλην όμως εφησυχασμένος , επιστρέφει στο σπίτι του. Εκεί τον περιμένει η μοναξιά ,η αλαλία που γεννά η τηλεόραση ή το face book!
Ήρεμη είπα: Ναι δεν λάθεψα ,επιλογή μου από αγανάκτηση και μόνο.
Κι όταν έρθει η ώρα του ύπνου θα πω: πάμε δεν έχει κάτι ενδιαφέρον! Εννοείται ότι δεν έχει ,δεν είχε και δεν θα έχει! Για να λέμε το σωστό, από τα χαράματα ξελαρυγγίζονται μερικοί, αλλά γρήγορα καταλαβαίνεις πως πρόκειται για το ίδιο σενάριο, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του ενδιαφέροντος!
Πόσο καλός ήταν ο άνθρωπος ,μονολογώ. Χάλασε στο όνομα του συμφέροντος αυτός που θεωρούσε τη γη μοναδική κι έκανε τον πλανήτη σπίτι του. Τι τα θες ,αναμνήσεις που σε ταράζουν σε σκοτώνουν γιατί ναι τα χρόνια της ευζωίας πέρασαν. Αν τολμήσεις να κοιτάξεις πίσω θα δεις θα ξεχωρίσεις και θα νοσταλγήσεις τα αιγαιοπελαγίτικα νησιά ,γλυκό ποτήρι στο στόμα των ποιητών, που έγραψαν αράδες πολλές, καθώς τα θωρούσαν να διαφεντεύουν διάσπαρτα στη γαλανή θάλασσα, την χιλιοτραγουδισμένη.
Θα δεις και θα ξεχωρίσεις και θα νοσταλγήσεις τα γραφικά χωριά ,θαύμα στο στόμα των λογοτεχνών, που θέλουν να τα διαιωνίσουν μέσα από γλυκόπικρες αφηγήσεις ,μέσα από τη γενναιότητα των κατοίκων που σπάθιζε τη σκλαβιά ,κερδίζοντας το βιός των γονιών από τη λαίλαπα του κατακτητή. Δεν τολμάς όμως να μιλήσεις για το παρόν ,τι να πεις που σφάλισε η καρδιά σου και το πρόσωπο κρυμμένο στο σκοτάδι -δεν επιθυμεί φωταψίες-πέφτει μπρούμυτα για να μην ακούει ,να μην βλέπει ,να μην μιλά!
Δεν υπάρχουν και φωνές ,σαν να ερήμωσε η χώρα !Αλλά πες μου ότι δεν ερήμωσε με τόση αποδημία! Και σαν δεις μένουμε πίσω , μικρά παιδιά και οι γέροι που έχουμε ανάγκη από τους μεσήλικες, που όμως έφυγαν !Πού πάτε παλικάρια !
Πού πάμε ωρέ παιδιά!
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
Εκπαιδευτικός,συγγραφέας,κριτικός