Ανθίζαν ,καρπίζαν τα δέντρα κι εσύ ανάμεσα στο στενό μονοπάτι έτρεχες τις Κυριακές να προλάβεις να χαρείς τα περβόλια .Στο δρόμο σου ,έβλεπες και τις λυγαριές ανθισμένες κι άπλωνες το χέρι να κόψεις την κορφή που σου έφερνε στα ρουθούνια την έντονη παράξενη μυρωδιά. Πήγαινες στο περβόλι, στο σπίτι σου το αγαπημένο μακριά από διπλανούς τοίχους και μουρμουρητά, για ν’ ανάψει η μάνα το έξω τζάκι να βάλει το μεγάλο μαύρο σιδερένιο τηγάνι και να σου φτιάξει πεντανόστιμες πατάτες που σου έκαιγαν τ’ ακροδάχτυλα αλλά και τη γλώσσα ,στην επιμονή σου να τις φας καυτές με ή χωρίς αλάτι.
Θυμάσαι τον κάμπο με τις παπαρούνες κατακόκκινες να γέρνουν απαλά το κεφάλι στο πράσινο μαξιλάρι και τα πανηγύρια ,εκείνο του Άι Γιωργιού που συνέρρεε ο κόσμος από τα χωριά με τα μεγάλα ζώα ,φέρνοντας μαζί τα απαραίτητα για το μετά, όταν θα τέλειωνε η θεία λειτουργία !Τα μπρίκια έμπαιναν αράδα στη φωτιά ,οι λειτουργιές κόβονταν σε κομμάτια στο μεγάλο μεσάλι ,το ούζο είχε την τιμητική του και τα τυριά φρέσκα σχεδόν ανάλατα από την τσαντήλα την τυροκομική στην κατανάλωση !Ολόφρεσκα βραστά αβγά , βραστές πατάτες , πράσινα κρεμμυδάκια ,και πατητές μαύρες ελιές που άφηναν περισσότερη ευχαρίστηση, τη στιγμή που έβγαζες το κουκούτσι στο χέρι για να το πετάξεις πίσω σου ,όσο πιο μακριά μπορούσες.
Θυμάσαι πώς περίμενες να βουτήξεις στη θάλασσα της Αναλήψεως .Το πρώτο σου μπάνιο μεταξύ κρύου και ζέστης .Αλλά για το καλό πλησίαζες την ακτή δίσταζες μεν αλλά εκείνη σε προκαλούσε ,πεντακάθαρη να πέσεις στην αγκαλιά της !Όσο η μνήμη θα μας συνοδεύει ,οι θύμησες θα μας φέρνουν εκεί όπου όλοι λαχταράμε στη γενέθλια γη ,στον τόπο μας !
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά