Καλώς η κακώς το φαινόμενο της τηλεοπτικής σεζόν που τελειώνει ήταν και είναι ακόμη το SURVIVOR. Ένα πρόγραμμα που προβάλλεται σε πολλές χώρες, εδώ και χρόνια. Μάλιστα λέγεται ότι από την Νορβηγία γυρίστηκε κάπου στην Μάνη. Για την ελληνική τηλεόραση πριν αρκετά χρόνια (2003) είχε παιχτεί ένα SURVIVOR, χωρίς διάσημους, δεν το είχα παρακολουθήσει, δεν ταίριαζε στην αισθητική μου, κατόπιν ακολούθησε το ελληνοτουρκικό, εννοείται λόγω Τουρκίας, αν το πρώτο δεν ήθελα να το δω μία, εκείνο δεν ήθελα να το δω 10. Μετά δεν γυρίστηκε άλλο, μέχρι τις αρχές του 2017.
Φέτος λοιπόν μέσα Φεβρουαρίου ξεκίνησε ένα ακόμη SURVIVOR και πάλι δεν συγκινήθηκα. Άκουγα για τους διάσημους, για την τηλεθέαση που άγγιζε 70% από τα πρώτα κιόλας επεισόδια. Κάποια στιγμή αρχές Μαρτίου κάνοντας ζάπινγκ έπεσα πάνω του και κόλησα, κυρίως με τα αγωνίσματα και καθόλου με τις ίντριγκες, τα κουτσομπολιά κλπ. Αυτό ήταν, από εκεί και πέρα το παρακολουθούσα σχεδόν ανελλιπώς εκτός από μερικά επεισόδια και τα ελληνοτουρκικά παραμονή και ανήμερα της επετείου της Ποντιακής Γενοκτονίας (τυχαίο; Δεν νομίζω;).
Βέβαια τα τελευταία, σήμερα τον ημιτελικό και αύριο τον τελικό τα περίμενα κάπως διαφορετικά, με κάποια αγωνίσματα, μπροστά στο κοινό σε συνδυασμό με ψηφοφορία. Μακάρι στον τελικό να περάσουν Γιώργος Αγγελόπουλος (Ντάνος) και Κωνσταντίνος Βασσάλος και απόψε να φύγει ο Κύπριος το ρομπότ ο Μάριος-Πρίαμος Ιωαννίδης.
Τέλος πάντων, ένα ακόμη φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης.
Χθες στον προημιτελικό, που τελικά αποχώρησε ο Κώστας Αναγνωστόπουλος, όταν νωρίτερα εκείνος και ο έτερος υποψήφιος προς αποχώρηση Κωνσταντίνος Βασσάλος συνάντησαν τις οικογένειες τους, ο πατέρας του Κώστα του θύμισε ότι αυτός ήταν μαθημένος γιατί όταν ήταν μικρός έφτασαν μέχρι και την Σαμοθράκη για κάμπινγκ και πήγαιναν στους καταρράκτες. Δείτε το απόσπασμα στο παρακάτω βίντεο στο σημείο (4:08 - 4:18)