Του Ευάγγελου Ρούφου
Λίγες εβδομάδες πριν από τη θεομηνία της 25ης Σεπτέμβρη, η Σαμοθράκη απασχολούσε και πάλι την επικαιρότητα. Τότε όμως η είδηση που ερχόταν από το νησί ήταν η αντίδραση της τοπικής κοινωνίας – ή έστω η ανησυχία της- για το ενδεχόμενο εγκατάστασης ενός αιολικού πάρκου μεγάλης παραγωγικότητας ηλεκτρικής ενέργειας. Βασικό επιχείρημα αυτής της διαμαρτυρίας ήταν η καταστροφή του ορεινού όγκου της Σαμοθράκης από τη σχεδιαζόμενη ενέργεια και η μεγάλη όχληση που θα προκαλούνταν στο φυσικό της περιβάλλον.
Μόνο που... οι εξελίξεις μας πρόλαβαν όλους. Το βουνό της Σαμοθράκης δεν είναι απλώς ενοχλημένο, αλλά είναι «εξοργισμένο». Το φυσικό της περιβάλλον παραμένει αφρόντιστο και αδιαχείριστο την ώρα που το ίδιο φωνάζει ότι χρειάζεται φροντίδα.
Αν όντως ήταν φροντισμένο, δεν θα «κατέβαινε» στη Χώρα με τη μορφή χειμάρρων καταστρέφοντας τα πάντα. Αν όντως το βουνό της Σαμοθράκης ήταν φροντισμένο, δεν θα έστελνε τόνους βράχων και πετρών προς τα κάτω. Αν...
Πρέπει να μπει ένα τέλος στα «αν». Πρέπει όλα αυτά τα μέχρι πρότινος «αν», να γίνουν «να». Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρέπει να παραδώσουμε άνευ όρων το νησί μας στο έλεος κάθε εταιρίας που φιλοδοξεί να υλοποιήσει κάποιο επενδυτικό σχέδιο, μήπως πρέπει τελικά να εξετάζουμε σοβαρά τις προτάσεις;
Μήπως, αν το αιολικό πάρκο είχε τελικά εγκατασταθεί τα πράγματα να ήταν αλλιώς;
Μήπως οι εργασίες της κατασκευής του είχαν αποκαλύψει τους κινδύνους και ίσως κάποιοι από αυτούς να είχαν εξαλειφθεί;
Μήπως να ζητούσαμε να γίνει αυτό τώρα;
Μήπως πρέπει στο έτος 2017 να μάθουμε επιτέλους να διαχειριζόμαστε σωστά έννοιες όπως η εταιρική κοινωνική ευθύνη;
Πώς θα ακουγόταν για παράδειγμα η πρόταση της εγκατάστασης του αιολικού πάρκου στη Σαμοθράκη με την προϋπόθεση ότι η ανάδοχος εταιρία θα χαρτογραφούσε το βουνό και θα αναλάμβανε την κατασκευή αντιπλημμυρικών και άλλων έργων, ώστε αυτό να μην συνιστά απειλή για το κατοικημένο τμήμα του νησιού;
Πρέπει να μάθουμε να μη φοβόμαστε πια την ιδιωτική πρωτοβουλία. Πρέπει να μάθουμε να την «εκμεταλλευόμαστε». Πρέπει να μάθουμε να προσαρμοζόμαστε στα δεδομένα της εποχής και να απαλλαγούμε από τις φοβικές αντιλήψεις του παρελθόντος.
Προφανώς, καμία εταιρία δεν μπορεί να δαμάσει τη φύση. Αλλά η συγκεκριμένη μπορεί σίγουρα να συνδράμει στην αναπτυξιακή πορεία της Σαμοθράκης.
Και μάλιστα τώρα, περισσότερο από ποτέ.
Είναι η ώρα να καθίσουμε όλοι μαζί στο τραπέζι του διάλογου. Ενός διαλόγου από τον οποίο θα προκύψουν λύσεις, απαλλαγμένες από φοβικά σύνδρομα και μόνο προς την κατεύθυνση της βοήθειας του νησιού. Άλλωστε αυτός είναι και ο νομός της αγοράς.
Η προσφορά και η ζήτηση. Η εταιρία ζητά «χώρο» για να υλοποιήσει ένα επενδυτικό σχέδιο και για να τον «πάρει» θα πρέπει να προσφέρει ένα αντάλλαγμα. Ή πολλά!!! Ή εν πάση περιπτώσει, όσα κριθεί ότι είναι απαραίτητα. Στο χέρι μας είναι !
ΦΑΡΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ
ΦΑΡΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ