Κάνταν πουουχτέ η μάνα μ' σ' ντ' αυλή όξου.Γύιζ' διξιά βλέπ' του δουκίμ' καταγή μες σ' ντ' αυλή .Παλαβώθκι ,τι να κάν' μουναχή κι κτση πού να κνήσ' κι μι τι τί! Σήκουνι η λαφυργιάτς του κιφάλ ' κι ντη παατέργει ,μα όχ δα παατέρσμα σα να γήθιλι να ντη πει κατιτίς .
Σιγά απ' θέλα φύγ' .απλουμένους κανέ 1.70 κι απάντιχι ,πγοιος ξέρ' τι.
-Τι απαντέχς βρε ,κανέ πουτκό γείδις ,σαν-ι μπόλουμαν ,έλα σι πω, μου δε μπουλώ .
Σι κουμάτ' σκώντι μι του πι κι τααβεί γιένα σουπαντίκ'Παγαίν' κουντά ,αυτός ντη βλεπ' τάχα .Σκεύιτι ,να ντου γκντήσ' να φύγ'.ικιός ,πινταράκια .Αχίζ' ντη κβέντα :σα νι γείχα ντ' γεια μ' κι κανέ φκιάρ' δε ξανάρχισαν ισύ σ'ντ 'αυλή ,μουου έχι χάρ' απ' δε .
Σα να ντη χιρέτσι γιένα πράμα κι δώκι ντου κατβουλάρ' .
Του γράφου γιατί μιρκοί λεν απ' δεν έχ' φίδγια.Φίδγια έχ' κι τα μάτγια σας δικατέσσια .
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά