Η Μαργιώ γήθιλι να γέν' μουδίστρα κ'η μάνα τς δε ντ'άφνι .-Μαργιώ ντου κώλου σ' να χπας καταγή μουδίστρα δε αα γένς ,γιατί η κόσμους ένι σιργιαντζής κι αα λέει :γιένα κουρτσαδέλ' γείχαν κι του βάλαν να ζει γούλη μία μι τς βιλόνις!
Μνια μία πήγι στου σπίτ' γι'ένας γυρουλόγους .
-Πως σε λένε ;
-Μαρία
-Τι δουλειά θες να κάνεις;
-Μουδίστρα
-Πολύ ωραία ,μπράβο ,να σου πάρει η μαμά αυτά τα υφάσματα και να ράβεις!
-Κάτσι,άθιιπι ,πγιε ντου καφέ σ' κι γένι αγίας ,απ' γήρτις να μας δώις τα φώτα σ', γιατί ιμείς στααβουμό έχουμ'!
-Δεν κατάλαβα ...
-Μάνα να μι παρς του τσίτ' να δουκιμάσου
-Πάρ'του ,μουου θαείς κι αα του κάνουμ' σφούγγια για ντου φούρνου.
Σαν έφγι η γυρουλόγους η Ξέν' έβαλι ντ' μηχανή απάν στου τραπέζ' άφσι ό,τ' χειργιάζνταν κι ντη λέει :Ιγώ αα πάγου σ'ντη Βγινιά ,ισύ ράψι κανέ μισάλ'.
Έκουψι ,έραψι η Μαργιώ ,ντιπ κάντιμπουτα κι τά΄μασι γούλα σι γιένα ντουουβά,κι ούτι γάτα ούτι ζημνιά.
-Μαργιώ για φέρ' να δγιω τι έραψις !
Αα ,πού ένι η γυρουλόγους να τα δγει ,αα χάσ' ντου νου τ'
-Γούλα τα κατάλαβα ,μου του πουτιούδ' γιατί μι τ'άφσις;
-Του πουτιούδ' του λεν δαχλύθαα.
Γύστια απού καμπόσου κι-ό, ξίφκι σ'του Διντάατς να ψνίσ'
-Τι θέλεις κορίτσι μου, ουουτά η μαγαζάινα
-Θέλου δέκα δαχλύθιις
-Δέκα;
-Δέκα για ,κι δε σι πέφτ' λόγους
Πήι ό,τ' γήνταν κι σέμπκι στου βαπόρ' να πάει σ'ντ' μιγαλόνησου.
Για να πι-άσ' η γι ώρα έβγαλι κι έβαλι σι κάθι δαχτύλ' απού μνια δαχλύθαα κι πάλιβι να βγάλ' κι του πανί .
-Μαργιώ ,ντη λέει μνια γιργιά ,γιατί μάνα μ' φουείς σι γούλα τα δαχτύλια δαχλύθιις;
-Για να ράβου για,αλλιώς πώς ,έετς μι γείπι η μάνα μ'.
-Αα, άμα σι γείπι η μάνα σ΄' μνια δαχλύθαα όχ δέκα
-Ιγώ νόμζα απ' δεν ι- γείχι άλλις αλλά μι γείπι απ' μπαίν' στου δαχτύλ'
-Κουντά κάνταν η γυρουλόγους κι ντη πνάσκι.
-Εσύ θες να γίνεις μοδίστρα ;
--Ιγώ ναι ,σι πειάζ';
-Θα περάσω να σου αφήσω υφάσματα.
Η Μαργιώ έστλι γι,ένα ύφασμα σι άλλ' μουδίστρα τό'ραψι κι του παρουσίασι για θκο τς
Του βλέπ' σ'ντ κιιμάσταα γιένας τουρίστας κι ντη λέει :είσαι καταπληκτική,σε παίρνω μαζί μου να ράβεις .
Έτς έφγι σ'ντ'Αθήνα κι μνια μία έγραψι :
Αγαπητοί μου γονείς η Αθήνα είναι ωραία ,να έχεις χρήμα και παρέα.Εγώ ράβω συνέχεια .Χρήμα έχω ,παρέα δεν έχω .φιλιά
Έτχι έεκ' η γυρουλόγους .
-Να η κόρη μ' κυρ'Γιάνν' γένκι μουδίστρα ,βγάζ' πάαδις ,μουου, νά βηησκι κι γιένα πιδί...
-Αα εγώ έχω γιο και ψάχνω νύφη ...
Του 2018 η μουδίστρα η Μαργιώ παντέευκι ντου παίδου κι μας γράφ' στου fb:άμα θες μπορείς !
-Τι γράφ' Άννα μάνα μ', η Μαργιώ μας;
-"Όπου υπάρχει θέλω ,υπάρχει και μπορώ"
-Κι τι άλλου γράφ' σ' έεφτου του βιβλίου ;
-Τίπουτ'άλλου.
-Γράψ'ντην ν'αφήσ' τα χαμένα κι να κλώσ' πίσου να ράβ' δουνά ν'ακούμι κι μνια κβέντα.
..........
-Τι σ'απάντσι μάνα μ’ 'Άννα
-Αα σας πάρ' σ'ντ 'Αθήνα λέει.
-Να, τα γείδιτι ,να βγούμι απ' ντ' κατκιά μας κι να λιέμαστι παασπιτγιού .
Γράψ'ντην πάλι :ναι όπγιους θέλ' μπουλεί ,μου παγαίν' αλάργα κι ένι ζορ΄'κι για τς γουνιοί . Ιγώ ντου γυρουλόγου δε ντουν άρισα απ' ντ'αρχή ,για του κιφάλι μ' λιένταν.,νιβί-νιβί
Άιντι έευτου του τιλιυταίου σβήστου απ' ντου σκασμό μ' του γείπα.
Γράψι φιλιά .
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά