Θα φορολογούσαν λέει τα όνειρά μου και κατά συνέπεια έπρεπε να κοιμάμαι του λοιπού ελάχιστα.
Μα πώς ,πώς θα γίνει αυτό, δεν έχει όμοιό του στον κόσμο! «Θα γίνει» μου είπε ο κύριος που μου επισκέφτηκε στον ύπνο μου…
«Θα περνάς με την φορο- καρτούλα σου από τα καταστήματα ονείρων για μικρούς και μεγάλους, γιατί τα άλλα καταστήματα θα κλείσουν- θα αγοράζεις τα όνειρα και θα δίνεις την φοροκάρτα στο ταμείο». Κι από φορο-κάρτες, όλοι από μία.
Αα, κόψαμε το γάλα του ενός λίτρου και περάσαμε στο μισό κι εκεί που πίναμε και οι τέσσερις από μια φλιτζάνα πίνουμε –δε βαριέσαι-από ένα φλιτζανάκι του καφέ. Κόψαμε το ψωμί στη μέση βάζοντας το άλλο μισό στην κατάψυξη ,γιατί φρέσκο εξανεμίζεται..
Κόψαμε και… το χαρτί της τουαλέτας, το περιορίσαμε δηλαδή !Κόψαμε το συχνό πλύσιμο των ρούχων …θα μας χτυπήσει καμιά χολέρα! Θα βόλευε βέβαια κάποιους, να πουλήσουν τα αντιχολερικά τους εμβόλια.
Εσείς που μας τα κόβετε τι σας… κόψατε;
Εε, τι είναι το όνειρο είπα εγώ, αέρας! Και τον αέρα φορολογούν; «Και τον αέρα»!
Αχ, πού είσαι τρισένδοξη Ελλάδα να δεις το νεοέλληνα να τρώει κουραμάνα… ξανά! Πάντως ,μέχρι χθες μπορεί να μην πετύχαιναν όλοι οι αγώνες μας ,αλλά γυρνούσαμε σελίδα ,κατιτί καλό συνέβαινε .Τώρα μόνο φοροεισπραχτικές, φορομπηχτικές πολιτικές , από εκείνους που ναι μεν τρώνε τζατζίκι και σουβλάκι αλλά δεν συγκινούνται καθόλου από τις εκκλήσεις διάσωσής μας. Γιατί αν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα πλήρωναν το χρέος μας και θα γλιτώναμε την κατάθλιψη.
Άλλωστε ποιος ο λόγος ύπαρξης της ΕΕ για να κερδίζει ο ένας σε βάρος του άλλου; Αυτό που γινόταν στις υπανάπτυκτες χώρες, γίνεται τώρα και σε μας. Να θυμηθούμε την αποικιοκρατία που εκτός από την όποια χειραγώγηση, τους υποχρέωναν να αγοράζουν προϊόντα, φτιαγμένα από τη δική τους πρώτη ύλη, εξυπηρετώντας οικονομικά τις ανάγκες των μητροπόλεων; Να εικάσω δηλαδή ότι η επιμονή για την ένωση σήμαινε εθνική αλλοτρίωση; Κι από πότε οι χρεοφειλέτες γίνανε πιστωτές; Αλλά εμείς αντί να ξεκαθαρίσουμε επί τόπου και το τι μας οφείλουν, ασχολούμαστε μόνο με το… τι οφείλουμε για «να είμαστε αξιόπιστοι έναντι των πιστωτών».
Καταστραφήκαμε οικονομικά κι ας μη τα φάγαμε όλοι μαζί. Καταστρεφόμαστε ψυχολογικά ,γιατί αυτό το φορο-άρμεγμα δεν έχει τέλος.
Το κορυφαίο! Η διοικητική αποδιοργάνωση !
Σταματήστε, οι τρικυμίες έχουν και μπουνάτσες και επανέρχεται το πλοίο στη ρότα του.
Σταματήστε αυτούς που- με σχέδιο-επιβουλεύονται το μέλλον των παιδιών μας.
Να πιέσουμε ως εκεί που να θίγεται ναι ,η δική σας υπόληψη, όχι μόνο του ελληνικού λαού. Εσείς πήρατε την ψήφο του, για να τον τραβήξετε από τον καιάδα που -κατά τα λεγόμενά σας- οδηγούνταν από την προηγούμενη κυβέρνηση. Αντ’ αυτού τι;
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
φιλόλογος, συγγραφέας, κριτικός