Το "Ζούμε Σαμοθράκη" ήταν μία σελίδα στο facebook, που δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από άλλα ηλεκτρονικά μέσα του ελεύθερου διαδικτύου (σελίδες, blogs κλπ).Αν και προσωπικά είμαι εκ πεποιθήσεως πολέμιος του facebook, που ο κάθε πικραμένος, πονεμένος ή χαρούμενος ανεβάζει το οτιδήποτε ή που ασυνείδητα και ασυναίσθητα πατάει "μου αρέσει" κι ας πρόκειται για κάτι πολύ δυσάρεστο.
Εξαιτίας του blog και για την καλύτερη ενημέρωση σας βρήκα κάποια στιγμή ένα πολύ καλό εργαλείο, την σελίδα "Ζούμε Σαμοθράκη" στο facebook, από όπου μπορούσα να αντλήσω υλικό χωρίς να χρειάζεται να έχω λογαριασμό, κωδικούς κλπ. Μέχρι την στιγμή που αποφάσισε να αποχωρήσει από την ομάδα διαχείρισης ο Νίκος Τραχιώτης, η σελίδα ήταν πάρα πολύ αξιόλογη, έφυγε ο Νίκος και η υποβάθμιση ήταν ολοφάνερη (συγγνώμη από τους τότε διαχειριστές, αλλά αυτή είναι η αλήθεια). Σιγά σιγά βρήκε ξανά τον σωστό δρόμο.
Έγινε μία πολύ σωστή κίνηση πριν λίγο καιρό, που δεν επέτρεπε μικροπολιτικές κόντρες ενόψει των δημοτικών εκλογών.
Μέχρι που φτάσαμε στο χθες, μπαίνω το μεσημέρι και διαβάζω ότι η σελίδα κλείνει αλλά τον ρόλο του "Ζούμε Σαμοθράκη" αναλαμβάνει το "Samothraki (Σκιά του παραδείσου)" και από εκεί και κάτω πάρα πολλά σχόλια αντίθετα σε αυτήν την ερντογανική απόφαση. Το βράδυ άκρως δημοκρατικά το "Ζούμε Σαμοθράκη" αποτελούσε ήδη παρελθόν.
Όπως διάβασα η ομάδα αποτελούντταν από περίπου 4000 μέλη, δεν ξέρω πόσοι ήταν οι διαχειριστές 1, 2, 5, 10 αν δεν μπορούσαν να ελέγξουν και να διαχειριστούν πλέον την σελίδα, υπήρχαν άλλοι 3990 που μπορούσαν να αναλάβουν. Όσο μου επιτρέπεται, με βρίσκει αντίθετο η μετάβαση στο "Samothraki (Σκιά του παραδείσου)", το οποίο είναι μία πολύ καλή σελίδα, τουριστικού κυρίως ενδιαφέροντος, με πολύ καλές φωτογραφίες, όσες φορές έτυχε να μπω.
Θα αναρωτηθούν κάποιοι, τι σε αφορά εσένα;
- Με αφορά γιατί χθες επλήγη η δημοκρατία και η πολυφωνία. Μπορεί να είμαι ακροδεξιός αλλά είμαι βαθιά δημοκράτης. Υπερασπίζομαι την πραγματική δημοκρατία, όχι αυτό το κατάντημα που ζούμε εδώ και κάποια αρκετά χρόνια.
- Με αφορά γιατί πλέον το βάρος της ενημέρωσης πέφτει βαρύτερο στις πλάτες τις δικές μου και του κυρίου Βασίλη Σπιτάλα που έχουμε από ένα blog. Τουλάχιστον εγώ έτσι αισθάνομαι.
- Με αφορά γιατί ένα μεγάλο μέρος της τοπικής κοινωνίας ή των ξενιτεμένων συντοπιτών μας ή των φίλων της Σαμοθράκης δυστυχώς δεν ξέρει να ενημερωθεί εκτός facebook...
Αν ήθελαν να ελέγχουν τα σχόλια, μπορούσαν να το κάνουν. Ναι θα ήταν λογοκρισία, αλλά θα ήταν πολύ πιο δημοκρατικό από το κλείσιμο.
Εγώ προνόησα νωρίς, κατάργησα τα ελεύθερα σχόλια και εγκατέστησα την πλατφόρμα σχολίων disqus. Δυστυχώς δεν υπάρχουν πολλά σχόλια, αλλά τουλάχιστον κράτησα το blog μου σε ένα Α επίπεδο, δεν το άφησα να καταντήσει σαν κάποιο παλιότερο... Ίσως μετά της εκλογές και όταν καταλαγιάσουν τα πνεύματα να επαναφέρω τα ελεύθερα σχόλια.
Με αφορμή το συγκεκριμένο συμβάν, σας μεταφέρω έναν προβληματισμό που με βασανίζει εδώ και πολύ καιρό. Τι θα κάνω με το blog αν αποφασίσω να φύγω κάποια στιγμή από το νησί ή αν βαρεθώ; Καλώς ή κακώς φέρει το όνομα μου. Μπορώ να το μετονομάσω και να παραχωρήσω την διαχείριση του σε κάποιον που το επιθυμεί. Ή τέλος πάντων να το αφήσω ως έχει μέχρι εκείνη την στιγμή και να μην δημοσιεύω πλέον. Είναι κρίμα κόπος 1690 ημερών (μέχρι σήμερα) με το πάτημα ενός κουμπιού να διαγραφεί.
Πόσο μάλλον ήταν μία απερίσκεπτη κίνηση το κλείσιμο του "Ζούμε Σαμοθράκη". Πιστεύω και ελπίζω να μπορεί και να υπάρξει η επιστροφή του.