Νικ. Παπανικολόπουλος: Διεθνείς οργανισμοί...οι σύγχρονοι"πόντιοι"πιλάτοι

Γενικά  περί  Διεθνών  Οργανισμών

Διεθνείς Οργανισμοί είναι οι θεσμοθετημένοι μηχανισμοί που υπερβαίνουν τα εθνικά-κρατικά σύνορα, με σκοπό τη συνεργασία σε πλήθος θεμάτων και δραστηριοτήτων, όπως οικονομικών, κοινωνικών, πολιτικών, στρατιωτικών, οικολογικών κ.α.

Διεθνείς Οργανισμοί υπήρχαν και πριν την ίδρυση (1945) του ΟΗΕ, του μεγαλύτερου από πλευράς μελών και πλουσιοτέρου από πλευράς γκάμας δραστηριοτήτων, Διεθνούς Οργανισμού.

Μετά την ίδρυση του ΟΗΕ, σχεδόν όλοι οι προϋπάρχοντες Διεθνείς Οργανισμοί, εντάχτηκαν σε αυτόν, σύμφωνα με το άρθρο 57 του Καταστατικού του Χάρτη, ως Ειδικευμένοι Οργανισμοί. Τo ίδιο συμβαίνει και με αυτούς που δημιουργήθηκαν και δημιουργούνται στη συνέχεια.

Διεθνείς  Οργανισμοί  εμπλεκόμενοι  στα  Ελληνοτουρκικά  στο Αιγαίο

ΟΗΕ

Σύμφωνα με το άρθρο 1 του Καταστατικού του Χάρτη, πρωταρχικός σκοπός του είναι: …Η διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας. Για την επίτευξη του σκοπού αυτού ο Οργανισμός αναλαμβάνει αποτελεσματικά συλλογικά μέτρα για την πρόληψη και την αποτροπή των απειλών κατά της ειρήνης…

Ξεκινάμε με τις ενέργειες της Τουρκίας, από το 1974, οπότε καταλαμβάνει τη  μισή Κύπρο, το 1976, με την έξοδο του ΗΟRA στο Αιγαίο, δηλώνει ότι αποδέχεται μόνο πολιτική διαπραγμάτευση χωρίς καμία αναφορά σε διεθνή προηγούμενα ή κανόνες, το 1983, ανακηρύσσει το ψευδοκράτος του Ντενκτάς, το 1987, επαναλαμβάνει στο Αιγαίο το ίδιο σκηνικό με το ΣΙΣΜΙΚ, το 1995, θέτει “casus belli” στο νόμιμο δικαίωμά μας να επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα, το 1996, αποπειράται την κατάληψη ελληνικών βραχονησίδων. Καθημερινά, παραβιάζει τον εναέριο και θαλάσσιο εθνικό μας χώρο. Καθημερινά, εκδίδει παράνομες NAVTEX και ΝΟΤΑΜ.

Στο τέλος του 2019, για να νομιμοποιήσει το όνειρο-δόγμα της «γαλάζιας πατρίδας», μιας θαλάσσιας έκτασης 462.000 τετραγωνικών χιλιόμετρων, στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, υπογράφει στις 27 Νοεμβρίου 2019 στην Κωνσταντινούπολη, μνημόνιο με τη Λιβύη για την «οριοθέτηση της θαλάσσιας δικαιοδοσίας στην Μεσόγειο μεταξύ της κυβέρνησης της Τουρκικής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας του Κράτους της Λιβύης».

Η Ελλάδα βεβαίως και διαμαρτυρήθηκε. Έστειλε επιστολή στον ΟΗΕ, στις 9 Δεκεμβρίου 2019, με την οποία κατήγγειλε παράνομο το μνημόνιο που υπέγραψαν Λιβύη και Τουρκία για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών τους. Η απάντηση του ΟΗΕ όμως, όπως πάντα, δεν αφήνει περιθώρια για ελληνική δικαίωση. 

«…Η Γραμματεία δεν λαμβάνει θέση ούτε σχολιάζει ζητήματα που αφορούν την κυριαρχία, τα κυριαρχικά δικαιώματα ή την δικαιοδοσία των κρατών μελών για τους θαλάσσιους χώρους τους. Παρόλα αυτά, σε συγκεκριμένες περιοχές, όμως περίκλειστες ή ημίκλειστες θάλασσες, ιδιαίτερη προσοχή απαιτείται στα συμφέροντα τρίτων μερών. Έχουμε εμπιστοσύνη πως όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη θα αναγνωρίσουν την ανάγκη για συνεχή διάλογο για τα ευαίσθητα ζητήματα, σε συμφωνία με τις αρχές που είναι ενσωματωμένες στον Καταστατικό Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, βάσει των οποίων όλες οι διαφορές θα πρέπει να επιλύονται με ειρηνικά μέσα…»

Κι όμως, ο ΓΓ του ΟΗΕ είναι ο θεματοφύλακας (άρθρο 319) της «Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 - United Nations Convention on the Law of the Sea – UNCLOS 1982» την οποία η Ελλάδα επικύρωσε τον Ιούνιο του 1995, ενώ η Τουρκία μέχρι σήμερα δεν την έχει επικυρώσει.                                   

Επί μισό σχεδόν αιώνα, ο ΟΗΕ αρκείται μόνο στην έκδοση παρομοίων θέσεων, ψηφισμάτων και καταδικαστικών αποφάσεων. 

Αντιμετωπίζει ένα τεράστιο θέμα τόσο «χαλαρά» που δίνει το δικαίωμα στη Τουρκία να παγιώνει μέρα με τη μέρα και νέες παράνομες καταστάσεις, σε βάρος της πατρίδας μας.    

ΝΑΤΟ

Ο Οργανισμός Βορειοατλαντικού Συμφώνου (Νοrth Αtlantic Τreaty Οrganizatiοn‎) γνωστός ως NATO, είναι στρατιωτική αμυντική συμμαχία χωρών της Δύσης που ιδρύθηκε το 1949 και σήμερα αριθμεί 29 χώρες μέλη μεταξύ των οποίων Ελλάδα και Τουρκία, οι οποίες προσχώρησαν στη συμμαχία το 1952.

Το NATO, από τη δεκαετία του ’70 κρατεί «ίσες αποστάσεις» ανάμεσα στους δυο «συμμάχους ; ».Από το 1974 με την κατάφωρα παράνομη και βάρβαρη εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο και στη συνεχεία την ενορχηστρωμένη απειλή κατά της Ελλάδος, δυστυχώς τηρεί «σιγήν ιχθύος».

Τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) για την αποκλιμάκωση της ελληνοτουρκικής έντασης στο Αιγαίο που σοφίστηκε ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Javier Solana (1995-1999) στην πραγματικότητα ήταν μια προκλητική ευνοιοκρατία στο πολιτικό και στρατιωτικό κατεστημένο της Τουρκίας. Το 1997, στη Μαδρίτη, στη σύνοδο του ΝΑΤΟ, αναγνωριστήκαν ζωτικά συμφέροντά της στο Αιγαίο, αγνοώντας τι λέει η UNCLOS 1982.
                                                                                            Διεθνής  Υδρογραφικός  Οργανισμός
(International Hydrographic Organization - ΙΗΟ)Διεθνής  Οργανισμός  Πολιτικής  Αεροπορίας
(International Civil Aviation Organization - ICAO)Διεθνής   Ναυτιλιακός  Οργανισμός  
(International  Maritime Organization - ΙΜΟ)Παγκόσμιος   Μετεωρολογικός  Οργανισμός
(World Meteorological Organization - WMO)
Όλοι αυτοί οι Οργανισμοί, λειτουργούν ως Ειδικευμένοι  Οργανισμοί  του ΟΗΕ, συνεργάζονται στενά με αυτόν αλλά και μεταξύ τους, έχοντας μεταξυ άλλων και έναν κοινό τομέα δράσης, τη ναυτιλία.
                                                                       
Ο Διεθνής  Υδρογραφικός  Οργανισμός, ο οποίος ασχολείται με θέματα που διευκολύνουν τη ναυσιπλοΐα, σε συνεργασία με το Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό και τον Παγκόσμιο Μετεωρολογικό Οργανισμό, είναι υπεύθυνος για την έκδοση NAVTEX (από τις λέξεις NAVIGATION και TELEX). Με τις NAVTEX δίδονται στα πλοία απευθείας με τηλετυπικό τρόπο (telex), ναυτιλιακές, μετεωρολογικές και κατεπειγούσης φύσεως πληροφορίες. Όλες οι θάλασσες του κόσμου έχουν ταξινομηθεί σε 21 περιοχές καλούμενες NAVAREA. Η περιοχή της Μεσογείου και της Μαύρης Θάλασσας είναι η NAVAREA III και για το συντονισμό αυτής της περιοχής την ευθύνη την έχει η Υδρογραφική Υπηρεσία της Ισπανίας. Για το Αιγαίο και το Ιόνιο, μετά από έγκριση του I.M.O και ΙΗΟ, η εκπομπή NAVTEX γίνεται από τρείς (3) παράκτιους ελληνικούς σταθμούς : Λήμνο για το Β. Αιγαίο, Ηράκλειο για το Ν. Αιγαίο και Κέρκυρα για το Ιόνιο. Στην Ελλάδα, επίσημος υδρογραφικός φορέας είναι η Υδρογραφική Υπηρεσία (Υ.Υ) η οποία αποτελεί ανεξάρτητη Υπηρεσία του Πολεμικού Ναυτικού.
Η έρευνα και διάσωση για τα ναυτικά ατυχήματα, ρυθμίζεται από τη «Διεθνή Σύμβαση (του Αμβούργου) για την θαλάσσια έρευνα και διάσωση του 1979 - International Convention on Marine Search and Rescue», την οποία η Ελλάδα κύρωσε με το Νόμο 1844/1989. 

Η διεθνής πρακτική και οι συστάσεις του Διεθνούς Ναυτιλιακού  Οργανισμού (International Maritime Organization - ΙΜΟ) και του Διεθνούς Οργανισμού Πολιτικής Αεροπορίας (International Civil Aviation Organization - ICAO) που περιλαμβάνονται στο κοινό, και για τους δυο Οργανισμούς, Διεθνές Εγχειρίδιο Αεροναυτιλιακής και Θαλάσσιας Έρευνας και Διάσωσης IAMSAR Manual (International Aeronautical and Maritime Search and Rescue Manual), προκρίνουν την υιοθέτηση ταυτόσημων περιοχών για τη ναυτική και αεροπορική έρευνα και διάσωση  (Search  and Rescue - SAR), κατά τρόπο που να συμπίπτουν με τα όρια των (Flight  Information  Region - FIR). 

Η ελληνική περιοχή ευθύνης για έρευνα και διάσωση (Search and Rescue – SAR) έχει καθορισθεί με συμφωνία στο πλαίσιο Συνδιάσκεψης του ICAO το 1952 και συμπίπτει με την περιοχή του FIR (Flight  Information  Region) Αθηνών, η οποία περιλαμβάνει όλο το Αιγαίο. 

Η Τουρκία, από τον Αύγουστο του 1974, παράνομα, εκδίδει NAVTEX και ΝΟΤΑΜ (από τις λέξεις Notice to Airmen = ειδοποιήσεις προς αεροπόρους) όποτε θέλει, για ότι θέλει και για όλο το Αιγαίο καταπατώντας τα οριζόμενα από τους Ειδικευμένους  Οργανισμούς του ΟΗΕ. Με το νόμο 24611/12-12-2001, έχει ορίσει μονομερώς το μισό Αιγαίο και το βόρειο τμήμα του FIR Λευκωσίας ως περιοχή της για τη θαλάσσια Έρευνα και Διάσωση. Έτσι, σε περίπτωση ατυχήματος σαμποτάρει το έργο της διάσωσης, διακινδυνεύοντας ζωές, με σκοπό να κατηγορήσουν έπειτα την Ελλάδα για αναξιοπιστία και κακή διεκπεραίωση του έργου της Έρευνας και Διάσωσης.

Δυστυχώς, εδώ και μισό αιώνα, όλοι αυτοί οι Διεθνείς Ειδικευμένοι Οργανισμοί, απαθείς απλά παρακολουθούν τις παρανομίες της Τουρκίας. Γνωρίζουν ποιος έχει δίκιο. Γνωρίζουν, αλλά δεν τολμούν να το πουν και να αποδώσουν δικαιοσύνη, όπως δεν τόλμησε ο Πιλάτος στη «Δίκη του Χριστού».Η ιστορία του Πόντιου  Πιλάτου,  επαναλαμβάνεται. στις μέρες μας.
Τη θέση του, την έχουν πάρει οι Διεθνείς Οργανισμοί.
Αυτοί, λειτουργούν ως  «Σύγχρονοι  

Να τους χαιρόμαστε !

Αλεξανδρούπολη    Ιανουάριος  2020

ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ  ΝΙΚΟΛΑΟΣ

Υποναύαρχος Λ.Σ (ε.α)