Δε μπουλείς,δε μπουλείς ,μη τσμουδγιάιζ μπουουστά στα πιδγιά σ' γιατί αα σι στείλ' σι κανέ ίδρυμα κι γύστια ,βάλτου ίιγαν' σια πού αα πέσ' η κιφάλα σ'.Σχώισι μ΄καμέν',μου γείσι κουμμάτ'ανάπουδ' χόονια πιδεύσ' τα πιδγιά σ',γούλου δε σι βλέπ' ,γούλου γκίινια ,ιγιά μέχρι κ'ιγώ σι βαέθκα απ' γείμαστι γιένα γαίμα .Του φαγί όμους ,φαγί ,κι καλό .
-Αα ,μπουλεί να πι-άσου καλύτια, σα πάγου ,κάλα έδγιου γούλη μία μουναχή μ' ,λιέντην έχ' βλέπς δλειές.
-Έχ' δλειές ,γείνι νιοι ,μου έδια καμπόσου κι-ό κάντην, για ντου κουρουνουιό.
-Μ'να έδια τσι γείδα καμπόσις μέις ,μόν' τς μιγάλ' τα πιδγιά ,μακιργιά ,μας σκέντην πγοιος ξέρ'.
-Πάλι τα γίδγια ,δε κάν' σι λέμι ν'ανικατεύντην τα μκάα μι τς μιγάλ' .
-Ναι, μου ιγώ τα θέλου ,να τα φλήσου ,στα μάγλα ,να τα χαρσλικώσου ,ό,τ' μπουλώ να τα δώσου ντ'ιφκή μ' απ' τα γείκουσι μ' νύχια .
-Μ' ας ένι κι κανέ νύχ' παακάτ' ,δε βλάφτ'.
Σα θέλ' η θιός ,αα μπουουζαβεί του κακό ,κι πάλι μαζί αα νι γείμαστι .Μου σαν ιπιμένς να πας κι απ έβαλις κατά νου ,αα κάνς ντου κάμπου ράχ' όπους κι πουλλοί άλλ'γιατί τς αφήσαν ,δε μπουλούσαν να τσι δγιούν κι τα τ'νάξαν τα σκιπάρνια,κι μηκά ξέρ'πού τσι πήγαν μιρκοί.
-Άιντι ,δε ξαναβγάζου άχνα κι στιναχουώ κι ντου παίδου μ'.
-Κιος η παίδους τα'χ' τα μνυαλά τ' ,δε τα'χασι ,σι ξέρ'.
-Ε,μωρ,μόν'ξιαχαμνίζουμ' γιατί μπε ,να μη μι τυιγύζ' τίπουτα έευτους ;
-Μη φουβάσι ,αα σι μάτγιαξα ,για δγιε ,ιγώ γείμι πγιο μκήη κι γέμσα σούφαα κ'ισύ ,για δγε μάγλου ,ουουδάκνου.
-Άιντι σήκου κι θέλουσι ,να πας για,αα φουβάσι κιόλα ,δε λιέντην όπους λες ,κάντην γούλ' μέσα .
Η γι'αγγουνός ιμ'μι γείπι στου τηλέφουνου :γιαγιά σαν αύριο γεννήθηκε ο Καβάφης.Κ'ιγώ ,έκειν'ντ'ούα,δε κατάλαβα κι ντου γείπα,«τι βάφεις Γιουργάκ';»Κι μι λέει:«αα καλά »,κι τό'κλεισι.Σα πάγου αα ντου ξαναπάου να μι πει τι γήθιλι .
-Άιντι ,τα πιδγιά λέν τα θκα τς κ'ιμείς δε τα γοιικούμι για.Τι αα φάτι ταχιά,πρώτα η θιός;
-Καλό ξημέουμα ,ταχιά,αα σκουθούμι κι αα δγιούμι ,σα σαλεύουμ'αα φάμι.
-Μ'να ,να σαλεύουμ' λέμι .
Γήνταν οι πέντι μάρτυις
Ξίβα -ξίβα θγιά σι θέλου ,έχου μέις να σι δγιω,να μι πεις κι του πααμύθ’ μι του κ'κι κι του ιιβύθ’.
-Μνια βουλά απ' λες πιδί μ', αχ κι πώς μι πγιάν'η ψύ μ', πάγινα σ΄ντ΄γιαγιά σ΄ντ Κιιμνιώτσα ,βήικα γιένα κι ντουν ώωτσα:
πέμι απ’ να δγεις καλό, πώς να πάγου σ'ντ' ακκλησιά να θυμνιάσου μνια σταλιά;
-Κι μι λέει: τράβα ατής κι αα ντη βήις κι μουναχή σ'.
-Τι λουγιώ μαθέμ πγιος γείσι κι έτς ,μπαμπά μ'απουλουγείσι .
-Γείμι η Μχάλς ,να μιταλάβς, κι όντι πας αα καταλάβς .Γιατί έεκ μες σ'ντ ακκλησιά αα πιτύχς κι ντου παπά.
Κίνσα τάαβουμαν σιακεί κι παργούμαν 'δω κ'ικεί ,κι απ' ντου φόβουμ απού λες σκώθκι η πέτσα μ’ δγιο πθαμές.
-Θγια τι γείδις έεκ απ' πήγις;
-Πέντι άντιοι μ'απαντέχαν κι λαλούσαν «αα προυλάβς ,αγάλια ανέβινι τσι σκάλις, για να μιταλάβς»
Κατ' απ΄γίσουσα Αννούλα μ΄,μπάσ' σ'ντη πόρτα τς ,μπουουστά
βλέπου μες σ'ντ Ουραία Πύλ' γιένα άγνουστου παπά κι τα ράσα τ' ,γήνταν κ'σα.
Απού πίσου ακλουθούσαν κ οι πέντι μι βαακιά μ'ασπιις κάλτσις σα πουτούργια κι μι πκάμσα σα φατά .
-Κι καμέν' πώς δε φουβήθκις ,κι τι γήθιλις να πας ,μόν κι μουναχή σ' να λιέσι δε καθόσαν εις ντη 'ρμνια σ';
-Άμα δγεις τ'δάακ' ντ' φουνή κι σα τάξεις ντ’ παναγιά ,τέεχς κι πας στα πιταχτά.
-Κι απού λες ,μι δίχους φόβου πήγα κι στου μιτά φόβου κι έβλιπις δίπλα μ΄ ντου Μχάλ'απ' μι βάστα του μισάλ' .
Τέλους έκατσα να δγιω, τι να γίνι οι νουμάτ', κι σι λέγου κι οι γ'εξ, κάναν απ΄τα βνα σιακάτ' Βλέπου ντ πόρτα κλειδουμέν' κάγκανες σιαδώ-σιακεί κι καθόμαν έεκ ακόμα μι ντ μιτάδουσ' μες στου στόμα
Κι σαν έκλουσα στου σπίτ' ξανασκέφκα τι κι πώς ,πγιος η γιένας πγιος η γι'άλλους κι πγιος η Μχάλς η πγιο μιγάλους .
Έεκειν ντ ώρα μπαίν΄η θγιος σ' ,κι μι δίν' μνια εικουνούδα κι τι γείδα η καμέν' ,τς μάρτυις μι τα βαακούδγια
Κάθι σήμια τ'Θουμά θμούμι έευτην ντ ιστουρία απ'ένι γούλ' αληθνή κι απού τότι λέγου πλια ,του κακό να μη φανεί.
Κι τα ουράνια γείνι ανοιχτά καμνιά βουλά
-Ούιιι
-Τι ένι;
-Κάλα ουτάς;
-Ξβήκαμ για απ' ντη τύυπα μας .
-Κιο ,μη σι τώει η μύτη σ' ,αα ξαναμπούμι .
-Κατάπγι ντην ντη γλώσσα σ' ,γιατί ό,τ λες θαείς κι γείνι τα ουράνια ανοιχτά .
-Ναι ναι,τα ουράνια γίνι ανοιχτά ,σα κάνουμ' παλαβάδις .
Άιντι έλα ,έχουμ να πγιούμι καφέ πινήντα μέις.
-Γιατί όμους δε πίναμ';
-Γιατί δε μπουλούσαμ'απαγουρεύνταν για, Σταατγού.
-Κ' ιπειδή;Ισύ δεν-ι γήθιλις, να μη σι δγει κανές!Κάλα κι μες στου σπίτ' μας;
-Άιντι στην υγειά μας Βαανιώ κι να πάει η κουρουνουιός να χαθεί να γλιτώσ' η κουσμάκς .
Άφσι δα κείν' απ' πιθάναν οι καμέν'.Κι έδγιου απ' τα λέμι να γείσι ιξήντα πέντι ΄βδουμήντα κι να σι λέν γέου κι ν'ακούς να λέν ,είκουσ'ηλικιουμέν' κι να ινουούν ισένα κ'ιμένα απ' πγιάνουμ ακόμα ντ πέταα κι ντη βγάζουμ του σμί τς.
-Σταατγού συνταξιούχ' ίσουν ηλικιουμέν'! Σαν ένι πε να μη σι δίν' σύνταξ΄,γιατί μπουλείς να κβανείς μι τα πιτόοξλα πέτιις απ' του ργιάκ .Γέντι;
-Αα ,οχ δα ,να μας κόψ' ντ σύνταξ'. Κιοο, δε μπουλούμι, δε μπουλούμι .Τσμουδγιά γιατί κι τα ντουβάργια έχ' αυτγιά κι αα μας κόψ' του χαρσλίκ κι χαθήκαμ.Ναι ,ναι δε μπουλούμι...σσσσ ,αα μας ακούσ' κανές .Δε μπουλούμι λέμι απού δουνά κ'να να πάμι ...σσσσ δε ξέρς τα ουράνια καμνιά βουλά γίνι ανοιχτά.
-Ανοιχτά γείνι ν'ακούν ντη προυσιυκή σ' όχ τσι βλακείις μας!
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά