Αξίζει να σημειωθεί πως η Βουλγαρία διαθέτει δύο ρωσικούς πυρηνικούς αντιδραστήρες, οι οποίοι παραγγέλθηκαν και παραδόθηκαν, αλλά παρέμειναν αχρησιμοποίητοι για τρία χρόνια, όμως η νέα βουλγαρική κυβέρνηση φέρεται να επιθυμεί να κατασκευάσει νέο πυρηνικό αντιδραστήρα στον υπάρχοντα σταθμό ηλεκτροπαραγωγής στο Κοζλοντούι.
Στη Βουλγαρία η είδηση έχει δημιουργήσει συζήτηση για την αναβίωση της δημιουργίας δεύτερου πυρηνικού εργοστασίου, κοντά στο Μπελένε, ένα νησί στη μέση του Δούναβη, στα σύνορα Βουλγαρίας Ρουμανίας.
Το θέμα της πυρηνικής ενέργειας ως εναλλακτικής πηγής ηλεκτρισμού, προϋπήρχε της πρόσφατης ενεργειακής κρίσης, που γίνεται πιο έντονη με τον πόλεμο στην Ουκρανία, όμως πλέον φαίνεται να μπαίνει στη συζήτηση.
Πολλοί είχαν θεωρήσει ότι η πυρηνική ενέργεια δεν είχε μέλλον, μετά το τελευταίο ατύχημα στη Φουκοσίμα, αλλά φαίνεται πως η ανάγκη της Ευρώπης για ενέργεια, είναι μεγάλη, όπως φαίνεται από την πρόσφατη προσπάθεια να χαρακτηριστεί «πράσινη» η Πυρηνική ενέργεια.
Για την κίνηση αυτή υπάρχουν υποστηρικτές, και διαφωνούντες, όμως μέχρι σήμερα έχουμε δει πως η ενεργειακή πολιτική, σε όλες τις χώρες, δεν καθορίζεται από ρεαλισμό ή ορθή προσέγγιση, ιδιαίτερα όσο αφορά τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, αλλά από σπασμωδικές κινήσεις, που καθορίζονται όχι από την επιστήμη ή την κατάσταση του περιβάλλοντος, του ενεργειακού δικτύου κτλ., αλλά από πολιτικές επιλογές.
Φαίνεται λοιπόν, αν προχωρήσουν οι συζητήσεις με τη Βουλγαρία, πως θα είναι σαν να μην έχουμε πυρηνική ενέργεια στην Ελλάδα, αλλά θα έχουμε, με όλα τα αρνητικά που αυτό ενέχει, που είναι αρκετά όσο μακριά και αν θεωρούμε πως βρίσκεται ο σταθμός (το νέφος του Τσέρνομπιλ έφτασε και στην Ελλάδα) και πως μπαίνουν αυτά στη ζυγαριά της ενεργειακής αυτάρκειας και ανεξαρτησίας. Η απάντηση για κάποιους, υπέρ ή κατά, είναι εύκολη, για άλλους, όχι τόσο.
Απλά φοβόμαστε πως η εγκατάσταση ενός τέτοιου εργοστασίου, σε μια γειτονική χώρα, θα είναι μια αφορμή για την ελληνική κοινή γνώμη, να αποφύγει τη σοβαρή συζήτηση, και να αποδοθεί στις γνωστές, και εν τέλει ατελέσφορες, κορώνες. Και ένα τόσο σοβαρό θέμα, δεν χωρούν ασόβαρες προσεγγίσεις.
Ακολουθεί ένα σχετικά πρόσφατο άρθρο, για την πυρηνική ενέργεια
Η πυρηνική ενέργεια διχάζει την Ευρώπη
Τα πυρηνικά απόβλητα παραμένουν επικίνδυνα για 100.000 χρόνια.
Καθώς εκτυλισσόταν η καταστροφή της Φουκουσίμα στην Ιαπωνία το 2011, η τότε καγκελάριος της Γερμανίας Aγκελα Μέρκελ έλαβε μια καίρια απόφαση, η οποία ενθουσίασε το κίνημα κατά της πυρηνικής ενέργειας στη χώρα της: όλοι οι αντιδραστήρες θα έκλειναν. Αυτό που δεν μπορούσε να προβλεφθεί, όπως επισημαίνει το πρακτορείο Bloomberg, ήταν ότι η Ευρώπη θα βρισκόταν ενώπιον μιας από τις χειρότερες ενεργειακές κρίσεις στην ιστορία της. Σήμερα η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης έχει ήδη απενεργοποιήσει σχεδόν όλο το δυναμικό της και το εναπομείναν θα τεθεί φέτος εκτός λειτουργίας, δηλαδή στη χειρότερη δυνατή στιγμή. Οι τιμές χονδρικής για το ηλεκτρικό ρεύμα είναι υπερτετραπλάσιες από την αρχή της πανδημίας. Οι κυβερνήσεις λαμβάνουν έκτακτα μέτρα για να στηρίξουν νοικοκυριά και επιχειρήσεις, διότι καλούνται να πληρώσουν διογκωμένους λογαριασμούς – κι αυτοί μπορεί να αυξηθούν περαιτέρω εάν κλιμακωθεί η ένταση Ρωσίας – Ουκρανίας. Η κρίση δεν αποκάλυψε μόνο τα τρωτά σημεία του εφοδιασμού της Ευρώπης, αλλά και τις παγιωμένες πολιτιστικές και πολιτικές διχογνωμίες σχετικά με την πυρηνική βιομηχανία και την αποτυχία διαμόρφωσης ενός συλλογικού οράματος.
Η Κίνα προχωράει γρήγορα στην πυρηνική ενέργεια για να βελτιώσει την ποιότητα του αέρα με συνολικό αριθμό αντιδραστήρων, ο οποίος τείνει να ξεπεράσει εκείνον των ΗΠΑ με τους περισσότερους παγκοσμίως.
Η Ρωσία ετοιμάζει νέους σταθμούς εντός συνόρων και περισσότερους από 20 αντιδραστήρες που έχουν επιβεβαιωθεί ή προγραμματιστεί για κατασκευή και εξαγωγή. «Δεν νομίζω ότι πρόκειται ποτέ να δούμε συναίνεση σε ολόκληρη την Ευρώπη ως προς τη συνέχιση της λειτουργίας των υφιστάμενων περιουσιακών στοιχείων, πόσο μάλλον την κατασκευή νέων», δήλωσε ο Πίτερ Οσμπαλντστόουν, διευθυντής ερευνών για την ενέργεια και τις ΑΠΕ στη Wood Mackenzie. «Υπάρχει μεγάλη πόλωση και απαιτείται εθνική ενεργειακή πολιτική για μια παρατεταμένη περίοδο για να στηριχθούν νέες επενδύσεις στην πυρηνική ενέργεια».
Η Γαλλία, ο μεγαλύτερος παραγωγός πυρηνικής ενέργειας στην Ευρώπη, υπόσχεται «πυρηνική αναγέννηση». Η Βρετανία σχεδιάζει να αντικαταστήσει τα εργοστάσια στην αναζήτηση καθαρότερων και πιο αξιόπιστων πηγών ενέργειας. Η Ολλανδία θέλει να προσθέσει περισσότερη δυναμικότητα, η Πολωνία επιδιώκει επίσης να ενταχθεί στο πυρηνικό κλαμπ και η Φινλανδία θα αρχίσει να παράγει ηλεκτρική ενέργεια εντός Φεβρουαρίου από το πρώτο της πυρηνικό εργοστάσιο εδώ και τέσσερις δεκαετίες.
Το Βέλγιο και η Ισπανία ακολουθούν το παράδειγμα της Γερμανίας στην εγκατάλειψη της πυρηνικής ενέργειας, αν και με διαφορετικά χρονοδιαγράμματα. Η Αυστρία απέρριψε την πυρηνική ενέργεια σε δημοψήφισμα το 1978. Η πυρηνική ενέργεια θεωρείται σημαντική για την επίτευξη μηδενικών ρύπων. Μόλις κατασκευαστούν, οι αντιδραστήρες παρέχουν συνεχώς ηλεκτρική ενέργεια με χαμηλές εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα. Οι σταθμοί, όμως, χρειάζονται μια δεκαετία ή και περισσότερο για να κατασκευαστούν στην καλύτερη περίπτωση και ο κίνδυνος υπέρβασης του χρονοδιαγράμματος και του προϋπολογισμού είναι μεγάλος. Επιπλέον, υπάρχουν τα πυρηνικά απόβλητα, τα οποία παραμένουν επικίνδυνα για 100.000 χρόνια.
Η Ευρώπη θα χρειαστεί να επενδύσει 500 δισ. ευρώ στην πυρηνική ενέργεια τα επόμενα 30 χρόνια για να καλύψει την αυξανόμενη ζήτηση ηλεκτρικής ενέργειας και να πετύχει τους στόχους μείωσης των εκπομπών ρύπων, σύμφωνα με τον επίτροπο Εσωτερικής Αγοράς, Τιερί Μπρετόν.
Η Γερμανία, η οποία έχει χάσει τους στόχους της για τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα τα τελευταία δύο χρόνια, έχει δεχτεί κριτικές από ορισμένους περιβαλλοντολόγους και επιστήμονες για τη διακοπή της παροχής καθαρής ενέργειας τη χειρότερη στιγμή. Οι τελευταίοι τρεις αντιδραστήρες της θα απενεργοποιηθούν φέτος. Ωστόσο, αυτό δεν πρόκειται να ανατραπεί με τους Πράσινους να συμμετέχουν στη νέα κυβέρνηση συνασπισμού. Αξίζει, τέλος, να επισημανθεί ότι οι Πράσινοι προέρχονται από τα κινήματα κατά της τοποθέτησης αμερικανικών πυρηνικών πυραύλων στην τότε Δυτική Γερμανία, ενώ το ατύχημα του Τσέρνομπιλ το 1986, το οποίο έστειλε ραδιενεργά νέφη πάνω από τμήματα της δυτικής Ευρώπης, ευαισθητοποίησε ακόμα μεγαλύτερο πληθυσμό.
Δεν ξέρω αν θα προχωρήσει αυτό το σχέδιο για την πυρηνική ενέργεια από την Βουλγαρία και πόσο κακό θα είναι. Σύμφωνα με όσα διάβασα στο άρθρο της Καθημερινής, μου φαίνεται για πολύ επικίνδυνο. Οπότε νομίζω άμεσα πρέπει να αναζητηθεί λύση για την καταπολέμηση της ενεργειακής κρίσης, γιατί όπως φαίνεται η ιστορία αυτή θα κρατήσει πολύ, ειδικά μετά από τον πόλεμο Ρωσίας - Ουκρανίας, που κανείς δεν ξέρει ακόμη πόσο θα διαρκέσει και ποιοί και πώς θα εμπλακούν...
Δυστυχώς ως χώρα δεν επενδύσαμε τα προηγούμενα χρόνια στις πηγές πράσινης ενέργειας, τόσο προσωπικά σε επίπεδο νοικοκυριών, όσο και εταιρικά από τις εταιρείες ενέργειας όσο και κρατικά όσο υπήρχε το μονοπώλιο και η ΔΕΗ και ο ΔΕΔΔΗΕ ανήκαν στο κράτος. Πόσο μάλλον όταν η Πατρίδα μας μπορεί ποικιλοτρόπως να παράγει πράσινη ενέργεια (ήλιος, αέρας, θάλασσα, γεωθερμία κλπ).
Δυστυχώς η Ελλάδα πάντα είναι ή του ύψους ή του βάθους, ας πάρουμε παράδειγμα την Σαμοθράκη, αντί το κράτος να ενημερώσει πρώτα διεξοδικά και μετά να επιδοτήσει ιδιώτες - πολίτες για την ανάπτυξη οικιακών μικρών μονάδων πράσινης ενέργειας, δεν έγινε τίποτα. Κάποια στιγμή ήρθαν κάποιες εταιρείες για να κατασκευάσουν τεράστιες μονάδες αιολικής ενέργειας, οι οποίες θα ήταν βλαπτικές πολύπλευρα για τον τόπο (το ίδιο και σε πολλές άλλες περιοχές). Αντί να φροντίσουν για την ενεργειακή αυτονομία του κάθε τόπου, χωρίς μεγάλες βλαπτικές για το περιβάλλον παρεμβάσεις...
Τέλος, εννοείται ότι η χρήση λιγνιτικών μονάδων δεν είναι ότι καλύτερο, αλλά εφόσον δεν είχαμε εναλλακτικές, δεν έπρεπε να προχωρήσει βιαστικό κλείσιμο τους...