Η επέμβαση αυτή με την βοήθεια του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού αποτελεί ορόσημο της συνεχιζόμενης προσπάθειας της Νευροχειρουργικής κλινικής για την αναβάθμιση της παρεχόμενης νευροχειρουργικής φροντίδας στους ασθενείς και κατοίκους της Βορειοανατολικής Ελλάδας και ιδιαίτερα στα παιδιά με νευροχειρουργικές παθήσεις.
Ο ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΤΟΥ Π.Γ.Ν.ΑΛΕΞ/ΠΟΛΗΣ
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ Δ. ΡΟΥΦΟΣ
Ο καθηγητής Μαυρίδης είναι ο νευροχειρουργός που πρόσφατα χειρούργησε 2 φορές την ίδια μέρα στο κεφάλι, τον πατέρα μου. Όταν διάβασα ότι είναι επίκουρος καθηγητής νευροχειρουργικής και παιδονευροχειρουργικής ήμουν ήσυχος ότι ο πατέρας μου ήταν σε καλά χέρια και ιδιαίτερα με το τελευταίο, το παιδονευροχειρουργικής... Μπορεί βέβαια ο πατέρας μου να μην τα κατάφερε, λόγω ηλικίας από την μία, η φύση των χειρουργείων από την άλλη και σίγουρα η ήδη επιβαρυμένη υγεία του (καρδιοπαθής με διπλό bypass, με βηματοδότη, ινσουλινοεξαρτώμενος διαβητικός και με ΧΝΑ). Δεν μπορώ να πω το παραμικρό εναντίον του κυρίου Μαυρίδη, έκανε τα ανθρωπίνως δυνατά και πάνω από όλα ήταν συνεργάσιμος και συζητήσιμος μαζί μας, γιατί ο κάθε επιστήμονας και ειδικά ο γιατρός πρέπει πρώτα από όλα να είναι σωστός άνθρωπος και ο συγκεκριμένος είναι ΑΝΘΡΩΠΟΣ...!!! Μάλιστα παρά τις δύο δύσκολες επεμβάσεις δεν υπήρξε η παραμικρή υπόνοια από μέρους του, ότι ήθελε κάποιο αντάλλαγμα. Και αυτά πρέπει να τονίζονται...
Δυστυχώς δεν μπορώ να πω το ίδιο και για τον εφημερεύοντα γιατρό (με αρχικά Κ.Κ.) που ανακοίνωσε το μοιραίο γεγονός της κατάληξης του πατέρα μου τόσο στην μητέρα μου που ήταν μόνη 2:30 τα ξημερώματα στον διάδρομο του νοσοκομείου με μία απότομη κίνηση των χεριών, όσο και σε εμένα που κοιμόμουν στον ξενώνα του ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, διά τηλεφώνου, λέγοντας μου από το κινητό της μητέρας μου, με πλήρη απάθεια και απάνθρωπη ωμότητα "ο πατέρας σας κατέληξε, ελάτε πάρτε την μητέρα σας"...
Από το παραπάνω άρθρο και την πολύ αισιόδοξη ιατρική είδηση αποδεικνύεται περίτρανα ότι δεν είχα άδικο που ήμουν ήσυχος αφήνοντας τον πατέρα μου στα χέρια ενός παιδονευροχειρούργου...
Ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του πατέρα μου και να χαρίζει υγεία, δύναμη και πάντα επιτυχίες στον καθηγητή Ιωάννη Μαυρίδη.
Επίσης, με την ευκαιρία πρέπει να γράψω και δημόσια ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ στον ίδιο, στον στενό του συνεργάτη ιατρό (που δυστυχώς δεν γνωρίζω το όνομα του), στο νοσηλευτικό προσωπικό της Β' Πανεπιστημιακής Χειρουργικής Κλινικής και ιδιαίτερα στην προϊσταμένη κυρία Ασπασία, η όλη συμπεριφορά, συμπαράσταση, προσοχή τους ήταν ΑΨΟΓΗ, σε αντίθεση με άλλη κλινική του Νοσοκομείου στην οποία νοσηλεύτηκε ο πατέρας μου αρχές του περασμένου Δεκέμβρη και θα μπορούσα άνετα να γράψω ότι το χειρότερο...