Ο Βόλος είναι μία όμορφη, περιποιημένη και σχετικά καθαρή πόλη, θα μου πείτε παραθαλάσσια πόλη και να μην είναι όμορφη γίνεται...;;; Η αλήθεια είναι πως όχι δεν γίνεται... Είναι μεγάλη πόλη δεν την περίμενα τόσο μεγάλη σε έκταση. Είναι επίπεδη με μεγάλη και όμορφη σεαγορά, πολλούς πεζόδρομους, καφέ παντού και φυσικά τα ξακουστά τσιπουράδικα του Βόλου και ας μην δοκίμασα το τσίπουρο τους, λόγω αντιβίωσης...
Το χριστουγεννιάτικο δέντρο έτοιμο από πολύ νωρίς
Ο Μητροπολιτικός Ναός Βόλου Αγίου Νικολάου.
Φτάνοντας μπροστά του, μόνο στην σκέψη ότι δε αυτήν την εκκλησία χοροστάτησε ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ως Μητροπολίτης Δημητριάδος, ανατρίχιασα από συγκίνηση...
Ο Ναός ολοκληρώθηκε το 1934.
Πριν σας γράψω και σας παρουσιάσω φωτογραφίες από τα χωριά του Πηλίου που επισκέφτηκα, θα παραμείνω λίγο ακόμη στον Βόλο. Την πρώτη ημέρα αφού σηκώθηκα και πήρα το πρωινό μου, ξεκίνησα για το ΚΤΕΛ, στην διαδρομή βλέπω μία πινακίδα η οποία δίνει κατεύθυνση και γράφει Κέντρο Τουριστικής Πληροφόρησης, μάλιστα, ήταν στην διαδρομή μου προς το ΚΤΕΛ, έψαξα το βρήκα, όχι δύσκολα. Ήταν ένα σύγχρονο μεγαλεπήβολο κτίριο σε κεντρικό σημείο του Βόλου. Μέσω του διαδικτύου είχα βρει αρκετά πράγματα και μπορούσα να βρω πολύ περισσότερα. Όμως κυρίως από περιέργεια άνοιξα και πέρασα το κατώφλι αυτού του κτιρίου, όπου με καλημέρησε και με υποδέχτηκε μία ευγενέστατη κυρία. Η οποία απαντούσε λεπτομερειακά σε ότι την ρωτούσα τόσο για τον Βόλο όσο και για το Πήλιο. Στο τέλος .Ε προμήθευσε με χάρτη του Βόλου από την μία πλευρά και του νομού Μαγνησίας από την άλλη και ένα περιοδικό - τουριστικό οδηγό, συν ένα φυλλάδιο για να σκανάρω κάποιους QR κωδικούς και να κατεβάσω την εφαρμογή τους... Πιστεύω λίγο ή πολύ όλων το μυαλό πήγε που θέλω να καταλήξω; Ε, ναι, δεν έχουμε κάτι αντίστοιχο στην Σαμοθράκη. Πριν από κάποια χρόνια υπήρχε ένα υποτυπώδες περίπτερο εκεί που σήμερα είναι τα εκδοτήρια εισιτηρίων της ZANTE FERRIES, το οποίο δεν πρόσφερε και πολλά και κυρίως για λίγο καιρό. Μετά έμαθα ότι το μετέφεραν στη Χώρα... Αν είχε κίνηση και τι απέγινε δεν έμαθα... Φέτος τον Μάιο έγινε μία αναφορά από τον Περιφερειάρχη κατά την επίσκεψη του στο νησί για την εορτή των 5 Νεομαρτύρων για να γίνει κάποιο περίπτερο, δεν είδαμε, δεν ακούσαμε, δεν μάθαμε τίποτα ξανά, αλλά προφανώς και δεν του το υπενθυμήσαμε...
Πάμε τώρα στο Πήλιο:
Μηλιές
Ένα από τα πολλά χωριά του Πηλίου και επίσης ένα από τα γνωστά.
Σπίτια εντυπωσιακά με ιδιαίτερη αρχιτεκτονική.
Πανοραμική θέα όπως σχεδόν όλοι οι οικισμοί. Με το περίφημο Μουτζούρη, ο οποίος δεν ήταν στον παλιό Σιδηροδρομικό Σταθμό Μηλεών γιατί πήγα Παρασκευή, ενώ αυτός εκτελεί μικρές αποστάσεις μόνο το Σαββατοκύριακο. Περπάτησα σε μία ιδιαίτερη μεν διαδρομή, σε ένα λιθόστρωτο μονοπάτι, περοκυκλωμένο με δέντρα και τα όμορφα χρώματα του φθινοπώρου για να πάω στον Σταθμό αλλά για εμένα αρκετά δύσκολη. Στο χωριό αυτό υπάρχει μια ιδιαίτερης κατασκευής εκκλησία, χτισμένη μεταξύ 1700-1750, των Παμμεγίστων Ταξιαρχών.
Μετά από σκέψεις διακοπής του τετραημέρου μου λόγω δραματικών προειδοποιήσεων των "μετεωρολόγων" και του 112 από τα συστημικά Μέσα Μαζικής Χειραγώγησης, ευτυχώς επικράτησε η λογική και τροποποίησα την διαμονή μου και επισκέφτηκα και το μπαλκόνι του Πηλίου όπως την αποκαλούν, την Μακρυνίτσα και την διπλανή Πορταριά. Επειδή τα δρομολόγια του ΚΤΕΛ είναι περιορισμένα το Σαββατοκύριακο και η απόσταση των 2 χωριών περίπου στα 2 χιλιόμετρα, ως έξυπνος άνθρωπος, όχι τεμπέλης, ρώτησα τον οδηγό τι είναι προτιμότερο να κατέβω Πορταριά και να πάω Μακρινίτσα ή το αντίθετο, μου σύστησε το δεύτερο και είχε δίκιο...
Μακρινίτσα
Υ-ΠΕ-ΡΟ-ΧΗ, ΜΑ-ΓΕΥ-ΤΙ-ΚΗ...
Από πού να ξεκινήσω και τι να πρωτογράψω. Με μάγεψε η θέα από την στιγμή που κατέβηκα από το λεωφορείο. Όντως είναι το μπαλκόνι του Πηλίου...!!! Δίκαια χαρακτηρίστηκε έτσι. Αμφιθεατρικά χτισμένη, έχει θέα από παντού, κάτω της να απλώνεται ο Βόλος. Σπίτια όμορφα έως και εντυπωσιακά όπως σε όλα τα χωριά του Πηλίου, με τις χαρακτηριστικές γκρι πέτρινες σκεπές, τις ιδιαίτερες καμινάδες και τα ψευτοπαράθυρα*. Σοκάκια όμορφα πετρόστρωτα. Μαγαζάκια με σουβενίρ ή/και με τοπικά προϊόντα όπως γλυκά κουταλιού (κάστανο, φιρίκι κ.α.), μέλι, αρωματικά φυτά και βότανα, τσίπουρο κλπ. Από τα αξιοθέατα του χωριού, που εδώ που τα λέμε όλο το χωριό είναι ένα αξιοθέατο, είναι η πλατεία, στην οποία υπάρχει ένας μεγάλος πλάτανος, καφέ εστιατόριο, φυσικά με πολύ θέα, καθώς και ο Ιερός Ναός Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου και το Βυζαντινό Μουσείο "Οξείας Επισκέψεως", το οποίο πήγα να επισκεφτώ, αλλά μόλις μπήκα μέσα, κόπηκε το ρεύμα και μας βγάλανε έξω.
Ακολουθούν φωτογραφίες:
Σοκάκια και μαγαζιά:
 |
| Μπροστά σε ένα μαγαζάκι με τουριστικά προϊόντα υπάρχει ένα σταντ με φωτογραφίες και γράφει "Το παιδάκι που έπαιζε στην ταινία "Η δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά" είναι ο ιδιοκτήτης του καταστήματος. Δίπλα είναι πως είναι σήμερα. |
Φεύγοντας από την Μακρινίτσα, πεζοπορία προς την Πορταριά και στάση στο μονοπάτι των Κενταύρων, το Πήλιο είναι γνωστό και ως "βουνό των Κενταύρων".
Πορταριά:
Κοντινό χωριό με την Μακρινίτσα, αλλά διαφορετικού προφιλ
Η Πορταριά με την παλαιότερη ορολογία που διαχώριζε κάπως τα χωριά, είναι ένα κεφαλοχώρι, ίσως δεν θα ήταν λάθος αν το χαρακτήριζα καθαρά τουριστικό χωριό με πολλά καταλύματα και ξενοδοχεία, ταβέρνες, εστιατόρια, καφετέριες. Αν ήταν το πρώτο χωριό του Πηλίου που επισκεπτόμουν ίσως με εντυπωσίαζε περισότερο, αλλά μετά τις Μηλιές και την Μακρινίτσα όχι...
 |
| Η Μακρινίτσα κάτω από την Πορταριά |
 |
| Η Πορταριά από το τέλος της για εμένα, από την είσοδο της κανονικά |
Ακριβώς απέναντι ένας παλιός ναός της Αγίας Μαρίνας με ιδιαίτερη αρχιτεκτονική κατασκευή
Παρότι αναφέρθηκα στις Πηλιορείτικες σκεπές καμινάδες και τα ψευτοπαράθυρα*. Τα άφησα στο τέλος:
* Οι «φεγγίτες» φωτιστικές θυρίδες, που έμπαιναν πάνω από τα παράθυρα των ανωγείων στα Αμπελακιώτικα, αρχικά, και κατόπιν στα Πηλιορείτικα οικοδομήματα του 18ου και του 19ου αιώνα, άμεση, έστω και ταπεινή, συγγενείς των Βιεννέζικων βιτρό και μακρινοί απόγονοι των Αραβικών υαλωμάτων και ποιο πέρα των Βυζαντινών ανάλογων, είναι γνωστό πως εκπλήρωναν αρχικά λειτουργική ανάγκη: Εξασφάλιζαν φωτισμό, όταν στα κάτω από αυτούς παράθυρα κλείνονταν τα ξύλινα παραθυρόφυλλα.
Άμα τα κύρια αυτάς παράθυρα απόκτησαν και παραθυρόφυλλα με τζάμια, οι φεγγίτες έχασαν το λειτουργικό προορισμό τους και επειδή είχαν γίνει απαραίτητα μορφικά στοιχεία του οικοδομήματος, αντικαταστάθηκαν με ψεύτικους φεγγίτες, ζωγραφιστούς πάνω στον εξωτερικό τοίχο, τα λεγόμενα «Ψευτοπαράθυρα».
Απόσπασμα από άρθρο του ertnews.gr
Ήταν ένα όμορφο ταξίδι, ήθελα χρόνια να επισκεφτώ το Πήλιο, τώρα ήρθε το πλήρωμα του χρόνου. Μακάρι κάποια στιγμή να ξαναπάω για να επισκεφτώ και άλλα χωριά (Τσαγκαράδα, Ζαγορά, Χάνια, Αη-Γιάννη κλπ). Φυσικά να ξαναπάω στην Μακρινίτσα...❤️❤️❤️
Φεύγοντας από το νησί κάποια φίλη και αναγνώστρια (Α. Κ.) μου είπε, πήγαινε και βάλε φωτογραφίες να τις δούμε και εμείς...
Εγώ το σκέφτηκα λίγο, αλλά τελικά τις υποσχέθηκα, ότι θα το κάνω και ξέρω να τηρώ τον λόγο μου...
Όμως αυτή η ανάρτηση όπως θα καταλάβατε για να δημιουργηθεί είχε πολύ δουλειά, την δουλεύω από την Παρασκευή και την ολοκλήρωσα για να σας την παρουσιάσω σήμερα, κατά την διαδρομή επιστροφής [Βόλος - Θεσσαλονίκη - Καβάλα (ε, να μην κάνω μία στάση;)]
Αν μου επιτρέπετε θα ήθελα να σας αφήσω δυο κοινωνικά μηνύματα μου:
1. Μην ονειρεύεστε ταξίδια στο εξωτερικό, αν δεν γυρίσετε πρώτα την Πατρίδα μας, γιατί κάθε σπιθαμή της Ελλάδας μας είναι διαφορετική και υπέροχη. Δυστυχώς υπάρχουν πολλοί που το μυαλό τους είναι μόνο για το εξωτερικό.
2. Οι υποχρεώσεις στην εποχή μας υπάρχουν συνέχεια, αν σας δίνεται ευκαιρία να κάνετε μικρές αποδράσεις για 1,2,3 μέρες, να την εκμεταλεύεστε. Οι υποχρεώσεις δεν τελειώνουν, παίρνετε τις τουριστικές ανάσες σας για να σας τονώνουν το ηθικό και να σας δίνουν δύναμη να συνεχίσετε. Έχει ο Θεός, αμήν...