Αχ πατρίδα μ!
Αχ κι να γήμαν μνια βουλά Κατ’ απ’ του Σάους ντη σκιά
σ’αψήλουμα κι σι κουϊτί Να κάθουμ μι του καπουτί
κ’η μπουουσήλιους να μι χπά Αχ κι να γήμαν μνια βουλά
σα τότι απ’ έπιρνα μες σ’ντ βούλια Κουμμάτ’ χοιρνό κι καμνιά λούδα
κι άναβα στγια να ζισταθώ Κι έβγαζα τα τσιρβούλια
για να στιγνώναν όσουμο Τα γι’έρμα τα καλτσούνια
αχ κι να γείμαν μνια βουλά Να πάγου κατά ντου Φουνιά
να κάνου ντουν ανιβουλάρ’ Μέχρι τ’αλών’, ως του στιγάδ’
να κάνου κι σα σιασιαπάν Να δγιω, τσι ξεν’απ’ τέεχ’ κι παν
Αχ πατρίδα μ’ ,τι να γράψου Μες στα ξένα θα τα τνάξου
Έδια πήα να γράψου Γιένα Σα ποιηματούδ’
Κι να στείλου μι ντου παίδου μ’ Μον ντου πόνου μ’ στου χαρτούδ’
Γείμι στου γηρουκουμείου Κι σα πω κανέ εε γιου
Μι λαλούν ας μη νανούδγια τς I'm here for you
Αχ πατρίδα μ’ αχ πατρίδα μ’ Έδγιου αα τα κακαρώσου
Μου καμ’ σώσ’ τούτου του γράμμα Μον’ απόκιισ’ να σι δώσου.
Ικιά τα χόονια γήμαν νέους Δεν αρχόμαν εις ντ’ Ιλλάδα
Θελς οι πάαδις απ’ δε γείχα, θελς η κακουκιφαλάδα
Γήρταν πίασαν τα χόονια Κι οι κιοί στααβά μι πήγαν
Σήμια ,ταχιά, αα ν ερτου Δενι πρόλαβα, κι ξέρτου
Απ’ γείμι στου γηρουκουμείου Γούλη μία μι τσι ξέν’
Μία νύχτα δε μιώνου Σαμουθάακ’αγαπημέν’
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
