Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά: Μάνα μ’

Μάνα μ’ 

Όντι έφγα απ’ τ’ Σαμουθράκ’ 

μι ντου μπάρμπα μ’ ντου Κυργιάκ’

κι πήγα τότι σ ντ’ Γιρμανία, 

γήμαν καμνιά δικατρία ,

σ ‘αφσα μάνα μ’, μουναχή σ’,

 κι έτιιμι γείπις η ψυ σ’,

τι έλα γένου τ’ αρφανό,

 πού να πάγου να κμοιθώ,

τι να τώωγου ,τι να γέευου ,

σι πγια γλώσσα να τα λέγου,

πώς να πάγου σι γιατόο, 

πώς να πω ντου πιριτό,

θμούμι μάνα μ’ κι του γράμμα

 απ’ σ’ έστλα μι ντ’Ανιστασιά,

γήνταν Μας ,κι έλιγα:

«ας γήμαν μνια βουλά σια ντ’ κιασιά

κι να τώωγου κιασούδγια

 κι οχ γουρνίτκα λουκανκούδγια

κι να τώωγου του Σαββάτου

 ντ’ γερμ’ ντ κουκβάλα σ’ντου σουφάα

κι ας μη γείχα μέσα σ’ τζέπη μ’ 

ούτι μνια τύιπγια δικάα».

Κι πι-άσαν κια τα χόονια

 μι του ζορ μι του καλό,

αλλά μάνα μ’,

 δε σι γείδα δε σι χόρτασα ιγώ.

Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά: Ντου γείδα ντου παππού μας ντου Κστό για δε ντου γείδα;

Σήμια ντ'αυγή,γείδα γιένα μασκουφουιμένου ,μι γείπι ,δε μι γείπι καλημία δεν ι γρίκσα απ' ντουν αγία.

Κυργιουνταγιάτσι σα

κάτ' να θέλ' να πει κι σκιάχκα.

έβαλα μι ντου νου μ' να 'νι αστυνουμικός κι δε φόργουμαν κι μάσκα.Κάλα γιένα ιβρώ εχ' κι αυτές ,αα πάου γιένα ψουμί απ' λέει η λόγους.

Αγούασα κι πγιο φτηνές ντιπ τσιπέλκις,κόβνταν τα λάστιχα κι τσι δώκα δόομου .Δε λεν του φτηνό βγαίν' ακιιβό;

Τέλους ντου λέγου γιατί φουείς μάσκα κι δε σι γνουίζου ,θκός μας γείσι για ξένους;Κι τι μι λέει πιδγιά μ';Γείμι η κουρουνουιός .

Ιιι,σια πού να χαντακουθώ ,πού να πάγου;

Μη φουβάσι ,ιγώ μι λέει φουβούμι ισένα κι φουρώ μάσκα για να μη κουλλήσου παλιανθρουπγιά.

Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά: Τα νέα μας

-Ούουι,πού γείστι για ,γιατί κάθιστι αθώωπ’ μέσα μι τόσην ζέστα;

-Έλα-έλα μέσα, βάλαμ’ αρκουντίσιου.

-Αα ,γι’άαυττου ξαφανιστήκιτι;

Να πγιώ μάνι-μάνι γιένα καφέ κι να πάγου,να πω τ’αφινικό κάμ’ βάλουμ κ’ιμείς .

-Να βάλτι γιατί άλλαξι του κλίμα κι μόν’ ζέστις, βουουχές ,αγέρδις ας φλάει θιός ,

-Τι νέα σι γύφιι η μάνα σ’ απ΄του νουσουκουμείου;

-Βρε πιδγιά του καταλόι σούγλα ντου γάδαου….του ξέρτι;Έκανι ντου γόφου τ’ κι τώω ντου πήγαν σι άλλου όρουφου κι ντου κάναν κι τ’χουλή ,πέκια, δεν -ι γείχι κάντιμπουτα .Σα πάρ’ χαμπάρ’ χαθήκαν γούλ’ μέσα έεκ’.

-Κάλα,σαν-ι λάλι τι θέλα ντου κάν’;

-Η μάνα μ’ πλήουσι μνια κι ντη γείπι τι κι πώς κι δε ξαναπάει μι του ξουμουλουγήθκι:ιγώ μάνα μ’ ,δεν έχου σκουπό ν’αφήσου ντ πέτσα μ’ στου νουσουκουμείου .Ικιός θέλ’να ντου κάν’ απουκινουργιού.Κάλα τι ένι του παλιού φίατ απ’ τόχουμ ιξήντα χόονια κι απ΄τς’ιπισκιβές αντέχ’;

Αννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά: Η «σπάγγους»

-Βρε Βασίλ' τι ένι έευτου απ' φουείς;
-Μπλουζάκι παππού.
-Τι μπλουζάκ', του πλήουσις;
-Παππού,ξέρεις πόσο κάνει;Όσα μου έστειλες το Πάσχα ,αν θυμάσαι.
-Κάλα ιγώ σ'έστλα πινήντα ιυρώ κι τα δώκις να πάρς γιένα ματζιούρκου σιντόν';
Λάλσι ντ' γιαγιά σ' έδια να σι ράψ' γιένα κι δγιο ακόμα.
-Παππού ,σσσ’,μη πεις τίποτα ,η γιαγιά είναι σπάγγος ,θα φωνάζει.
-Μ'καλά πλια για τ'αυτό ,μας έφαγι χόονια ,γιένα ρακί σ' ντου καφινέ δεν-ι γήπνα να μη πληώσου ,κι χαρτγιά έπιζα κι λάλι να μη χάσου κι πληώσου...
-Παππού ,πώς έζησες τόσα χρόνια με ένα σπάγγο;
-Μ' κάλα σαν -ι γήνταν μόν' η τζγκουνιά ας πάγινι σ'ντου κόρακα ,μου γείχι κι άλλα κουσούργια .
-Παππούου ,η γιαγιά....

Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά: Του γέλιου

-Σταατγού,έις ώρα να σι πω να γιλάις;
-Ξέχασα πότι γέλασα τιλιυταία.
Να βάλου του φαγί απάν' κι αα σι πάου να μι πεις.
-------------
-Έλα η Σταατγού γείμι τι θέλα μι πεις;
-Αα σι πω μπουουστά για ντου Κουσταντή.Πήγι σιαπία για ιξιτάσεις κι πίασι πρώτα απ' τς λουκμάδις ,έφαγι καμνιά δικαπινταργιά κι πήγι κι τιτααβιργιάσκι να ντουν ιξιτάσ''
-Ε,μωρ' κάλα δενι- πήγι άλλ'βουλά;
-Πήγι δεν-ι πήγι ,κατήφκι άπρακτους.
-Άιντι τι άλλου αα μι πεις
-Πήγα σ΄ντου γιαλό κι κι'απ'κάθουμαν γλέπου γιένα καπέλου κι του κύλα η γι αγίας σιαδώ,σιακεί.
Λέγου γιένα πιδέλ':βρε μπαμπά μ' του καπέλου...
δεν απουγίσουσα ντη γκβέντα μ' κι αρχίνιψι να κλαίει κι να μι παργάτι κι να γαργαΐζ'.
Μη γιλάς άκγι.
Κι τέεχ' η μάνα τ' ,κι του ώωτα σιάακ' :γιατί κλαις; Κι να δείχν' μάνα μ' ιμένα κι να μι πγιάσ' τα γέλια κι να γαργαΐζ' η πιδέλιας κι να λαλεί η παλαβή η μάνα τ' :τι το κάνιτι κυρία μου του πιδί κι κλαίει ;
Κ'ιγώ να κακανίζου να λ'γουθμώ απ΄τα γέλια κι να χπω μι τα δγιο μ' τα χέργια τα γόνατα κι να λαλεί η μάνα:σταμάτα να κλαίς θα σε δώσου στην κυρία να σι φάει,δε τι βλεπς πόσην είνι;

Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά: Τ'αουτάν

-Δε μι λες ,τι βάιζ μουρή μάνα μ' για τα κνούπγια κι δε σιέσι ντιπ;
-Αα,ιμένα μι γύφιι η γιος -ι-μ' αουτάν .
-Μπράβου ,κ'ιγώ έετέτγιου πήα μου άφστα .
Άνξα του κόκ'νου του καπάκ',γύρσα κι ντ΄ουουδέλα απ' έχ' κι ανέφκι κουμμάτ' κι άπλουσα στα πουδάργια μ'.Τι να σι πω ,κάντιμπουτα ,μι φάγαν τα κ'νούπγια.
-Κ'ιγώ βάζου ,μου δε κάν' κάντιμπουτα κι πήα γιένα απ' του φαρμακείου.
-Μι φαίντι κάναμ' οι γκαβές λάθους ,κιο ντη κάν' μνια χαρά ντη δλειά τ'.
-Τι μαθέ συμβαίν;
-Αμ παν έχ΄'γιένα πλαστικό ,το'βγαλις;
-Δεν-ι- γείδα ,μπα δεν έχ' .
-Ε,ιγώ γένκα ριζίλ',του πήγα πίσου κι γείπα ένι χαλασμένου κι μι λέει μνια κουρτσούδα:δεν βγάλατε το καπάκι που το προστατεύει .

Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά: Κάτσι μπε καμένι

Πέρνα ντ' αυγή η Δμήτηης να πάει να
σφίξ'νι-ό.
Λαλεί:Σταατή,πού γείσι ,σών΄η γύπνους ,νιώσι να πάμι σ'ντ' δέσ' να κατβάσουμ' νι-ό ,κάμ΄πουτίσουμ' τα πιρβόλια μας γιατί αα γέν' νταμπουρλάς.
-Έλα,ντου λέει να πγιούμι γιένα καφέ ,για γήπγις;
-Αιντι αρχώμι.
Έεκειν'ντ ώρα να κ'ή Κουσταντής.
-Για πού, μι τα φκιάργια;
-Να,ντουν ανιγό-ανιγό αα πάμι κι αα σφίξουμ'κουμμάτ' του νι-ό σ'ντ'δέσ',κάμ' πουτίσουμ'!
-Αα,κάτσιτι καταγή αθώωπ' ,πού αα πάτι ,κάτσι μπε καμένι Δμήτηη ,που να λιέσι α σι γουργουπνίξ' η γίδουους,τόσου χουουνώ...

Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά: Παπούτς απ' ντου ντόπου σ'

Η Μαργιώ παντέευκι σιάαφ σια κάτ'.Δεν άκσι ντ'γιαγιά τς απ' ντ'έλιγι: παπούτσ' απ' ντου ντόπου σ' ,να ξέρς τς νουμάτ',να ζγώνς στα έθιμα ,να γλέπς κι τς γουνείς σ' .
Κιο δεν ένι άσκημου ,σα καλουπέισ' ,γίσια-γίσια ,μου σα δεν έις δικάα να πάρς ό,τ' ένι κι τ'ακούς κι αμ' πάν' άφστα να πάν.
Μνια μία απουφάησι να κλώσ' στου νησί να δγει τσι θ'κοί τς, τς αθώωπ'.Σι γιένα τζιτζιούδ' μάζιβι καμπόσις πάαδις να πάρ' τίπουτα ,να πληώσ' τα ναύλα τς .
Δουκιμάζ' ντουν άνταα τς κι ντου λέει :θέλου να πάγου στου νησί να δγιω τς γουνοί μ' ,αα πιθάν' κι αα ν'αφήσ' του μάτι τς ανοιχτό.
-Έλα βρε, κάποιος θα τους το κλείσει....

Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά: Καλό μήνα

-Καλημέρα Βαγγιλιώ.
-Καλημέρα Σουφούδα ,τι κάντι;
-Πήα να σι πω «καλό μήνα» ,μ'κιος μας πήι απ' τα μάτγια ,χαθήκαμ'.
-Ιγώ, να σι πω, του πήα απόφασ',καλουκαίρ' δεν έχ' φέτου .Άκσα κι ντη Χριστίνα ,δε μας τα λέει καλά .
-Αα ,ιγώ ακούγου ντ' Σούζη μ'αρέζ' μου,ναι η κι-ός δε τα'χ'τα καλά τ' .
-Πγιά ένι μάνα μ' η Σούζη κ'ιγώ δε ντη ξέου ;
-Ε,μωρ',έδια κατάλαβα  ντ' γίδγια ακούμι ισύ μι τ'όνουμα ,ιγώ μι του παράνουμά τς .
-Ιγώ αα κ'νήσου για ντου γιαλό ,να κάνου πέντι -δέκα μπάνια ,βέεξ-χιουνίσ' .
-Ναι μου ,δε βλέπς, πέφτ'αστρουπιλέκια για,πού αα πας;
-Δε α ν'έχου απάνι μ' κινητό,έτς μι γείπι η γαμπόος ι-μ'.Μι λέει «μητέρα ,να μη κουβαλάς πάνου σ' κινητό κι μιταλλικό πράμα». Άιντι του κινητό ,μου ντ' λάμα απ' έχου στου χέρ';Πέθανι στα γέλια η καμένους ,ένι ντιπ καλός.

Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά: Μαγείημα κ'κιά - Γλυκό αγιργιόσκους

-Άννα αα μαγέεψεις κανέ κ'κί τσι πουουκουπής να φάμι γιακ'ισύ τα βαέθκις;

-Αα έντα έδια μπάσ' αα τα μαγέεψου κι θ'κά μ' μπάρμπα Δμήτηη.

Τα βλέπς τα 'μασα,τα πλύνου ,τα καθαΐζου ,σαν ένι κανέ τααχύ του χάαζου μι του μαχαίρ' πία-πία.Τοιμάζου του νιό κι μόλις ζισταθεί καλά τα ίιχνου κι σβαλώ του καπάκ σ,ντ' χύτρα κι βαστώ ώρα 20'.Γύστια τα ίιχνου στου τρυπουτό να στααγγίσ' κι βάζου λάδ' ,μσό κουουμμύδ' ξι-ό ,τρία-τέσσια φρέσκα κουουμδέλια .Ίιχνου τα κ'κιά ,δε τ'ανικατώνου μι του χλιάρ' ,μου πγιάνου ντ' χύτρα κι ντη κνώ κι τα φέρνου τ'απάν,κάτ΄κι ίιχνου κουμμένου μάλαθουου ,κουμμένου δγιάσμου κι νι-ό .Αλάτ΄ μσή κουταλιά κουφτή κι κουμμάτ' ζάχαρ΄μνια πγιασιά μι τα τρία τα δαχτύλια .

Αφού βάασ' καλά να πγιουν του νι-ό ν'απουμείν' μόν μι του λάδ' τα κατβάζου.

Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά: Άφστα καλύτια.

Γήνταν καμνιά ουγδουνταργιά ,ντου βήηκα σ΄ντου δόομου κι ντουν ώωτσα :«τι λέει ,αα ντου ξβάλουμ’ κι έετουτουν ντου χ’μώνα;»
«Μπαα ,πιδί μ' ,άφστα καλύτια,ιμείς οι γέρ', σα δε μπουλούμι να σμαζιυτούμι μουναχοί μας κι ξιπέσουμ' σ' τσι ξέν' τς νουμάτ' ,καλύτια να παγαίνουμ’».
Ιγώ κατάλαβα απ' δεν ι γήνταν καλά κι ντου γείπα «,έλα να κάτσουμ’ δουνά ,να μι πεις πέντι κβέντις» .
Κι κάτσαμ κι τουουμάξαμ να σκουθούμι απ' του πε,πε .
«Μουναχός μες στου σπίτ' τι να κάνς»μι γείπι ,«νε κβέντα,νε κάντιμπουτα»
» Κι του φαγί δε του θέλς ντιπ.Να, παίρνου καμνιά μπγκιά για τα χάπγια μ'.Τάξι κι δεν ι γείχα πιδγιά.Κάγκανες ,μάνα μ',αλάργα γείνι ,δλειες έχ' ,τι να πω ,παλαβώθκα ,μουναχός ιμ ,κβιντγιάζου ,βραδινίζου ,τα βάζου κι μι ντ' κυρά μ΄απ΄απουγύρσι πγιο μπουουστά .Κι ντ'έλιγα :κυρά,ιγώ να πάγου γιατί νε πλύνου ,να μαγέευου ,δε γοιικώ για.

Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά: 3 Σαμοθρακίτικοι διάλογοι για τον κορωνοϊό

Αχ κι βαχ κι φαγί νά'χουμ'
Δε μπουλείς,δε μπουλείς ,μη τσμουδγιάιζ μπουουστά στα πιδγιά σ' γιατί αα σι στείλ' σι κανέ ίδρυμα κι γύστια ,βάλτου ίιγαν' σια πού αα πέσ' η κιφάλα σ'.Σχώισι μ΄καμέν',μου γείσι κουμμάτ'ανάπουδ' χόονια πιδεύσ' τα πιδγιά σ',γούλου δε σι βλέπ' ,γούλου γκίινια ,ιγιά μέχρι κ'ιγώ σι βαέθκα απ' γείμαστι γιένα γαίμα .Του φαγί όμους ,φαγί ,κι καλό .
-Αα ,μπουλεί να πι-άσου καλύτια, σα πάγου ,κάλα έδγιου γούλη μία μουναχή μ' ,λιέντην έχ' βλέπς δλειές.
-Έχ' δλειές ,γείνι νιοι ,μου έδια καμπόσου κι-ό κάντην, για ντου κουρουνουιό.
-Μ'να έδια τσι γείδα καμπόσις μέις ,μόν' τς μιγάλ' τα πιδγιά ,μακιργιά ,μας σκέντην πγοιος ξέρ'.
-Πάλι τα γίδγια ,δε κάν' σι λέμι ν'ανικατεύντην τα μκάα μι τς μιγάλ' .
-Ναι, μου ιγώ τα θέλου ,να τα φλήσου ,στα μάγλα ,να τα χαρσλικώσου ,ό,τ' μπουλώ να τα δώσου ντ'ιφκή μ' απ' τα γείκουσι μ' νύχια .

Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά - Σ’ντη σφίδα

-Αχ τι πάθαμ',κι μέσα θαείς σέμπκι

η λουβγιάρς ,έντουν ακφιργιέτι
-Κάνι απ'δε ντου βλεπς.Βάζι του χέρ'σ' στου στόμα ,όντι κβιντγιάιζ', γιατί αα καταλάβ' απ'γείμαστι γιργιές κι αα μας μάσ'.
-Πάν τα μιγαλεία Θκινέλλααα!Σαν άργησα να βάλου κι καπέλου κι μισάτ'φούστα...
-Κάλα ιγώ ,πένθουμαν ντου μακαΐτ κι δε ξίβαζα μικά ντου μπασμά κι έδια απ' γείπα να τα βγάλου τα μάβαα κι να βγω ανιμαλλιαργιά, γήρτι η κουρούνς να μι πάρ'
-Σσσ,ζγών'.
-Τι κάνιτι γιαγιάδις;
-Γιαγιάδις;Γιαγιά να πεις ντ' μάνα σ' παλιού κιρατά .

Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά: Μένουμε σπίτι

-Άννα ,τι έβαλις πάλι σ'ντ' φουτουγραφία σ';

Διαβάζου!«Μένουμε Σπίτι ..»

Κάλα ,πού μένουμ'στου μαντήι ,να σ'του σπίτ' μένουμ' ,μου τώωμι για, κι γινήκαμ' σα τα β'να.Μνια βδουμάδα μέσα γένκα σα γιένα τσ'βάλ' αντέσα !

Μι λες να μη βγαίνου. Δε βγαίνου.

Μι λες να μη πάγου σ'τς χιιτζμοί, δε α πάγου.

Μι λες να πίνου κάθι δγιο λιφτά νιό. Μπιλουβαθάακιασα .

Μι λες να μη πατεί άθιιπους στου σπίτ '.

Δε μι λες ,να μην έχ' σ'ντου νου τς, να μας απουγύιισ'.

Τέτγιου πράμα όσου χουουνώ γείμι δεν-ι γείδα .

Άννα Δεληγιάνη-Τσιουλπά: Να βλέπουμ’ κι ντου θιό - Κι του μέσα ,τααβγιέτι; - Αα μι καταχείισ',τι λες;

Να βλέπουμ’ κι ντου θιό

-Σταατγούουου

-Φύγι,φύγι λείπου.

-Κάλα πώς λείπς,αφού γείσι μέσα .

-Ντιπ,ντιπ μην έρχισι ,σια ντουν Άξτου .αα τα ξαναπούμι .

-Άιντι ,καλά ,σα ζήσουμ'.

-Σταατγού,ξίβα σ'ντ' πόρτα να πάρς δγιο μάσκις.

-Φύγι,φύγι λείπου.

-Κάλα ,μι γείπις να σι φέου, για.

-Έκανα, μουναχή μ'.

-Καλά,φεύγου....μ' άιντι δα, κι ας έβαζις ντη φδότσ'πα

-Έλα πίσου ,έλα ,φέρ΄τς μάσκις γιατί βραδυνίιζ',σ'άκσα.

Έλα κι μέσα, μου,έχου κουμμάτ' πυριτό.

-Αα όχ-οχ ,να παγαίνου βγιάζουμ'.

-Γείδις, πώς σι λίγις μέις, κουντεύουμ' να γένουμ', σα μες στου φιγγάρ',κι βλέπ' η κάθι γιένας,πώς να ζήσ';

Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά: Μι του φτιό, γ(ή) μι ντ'πένα

Η μπαρμπα- Μανώλς ,γήθιλι να παίξ' λαγούτου να ντουν ακούσ' γιένας ξινκός ,γιατί ντου γείπι:παίζεις καλό λαούτο;

-παίζου γιαα,να παίξου να μ'ακούισ';
Κι πήει του όργανου ,μου γήθιλι κι του φτιό ,πού πήγι ,δε τόβιισκι.
Λαλεί:Σταατγού ,να μην ι γείδις του φτιό τ' κόοκα;
-Ε,μωρ'παλαβώθκις ,τι του θέλου ιγώ του φτιό;
Η γι'άθιιπους ντουν ουουτά:τι ψάχνεις,άιντε παίξε.
-Κάλα μι τιτί να παίξου μι τα δαχτύλια!
Σκώντι ,πάει μέσα σ΄ντ γουνιά γείχι η Σταατγού διμένα φτιά απ' ντου πιτνό κι σκούπζι ντ'αχ'λιά .Του χάλασι κι τάαβξι γιένα κι ξίφκι να παίξ'.
-Τόση ώρα γι'αυτό περιμένω;
-Ε,ναι δε σι γείπα κι αρχίνιψι του παίξ'μου.
-έβγαλε από την τσέπη του και του έδωσε μια ειδική πένα και του είπε ;να ,με τι θα παίζεις τώρα ,δε θα κυνηγάς τον κόρακα να του πάρεις τα φτερά.

Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά: Η καλός η γι άθιιπους

Άλλα χόονια γείχαν κατ' καλαμένια καλάθγια μι του καπάκ' αμ' παν ,κι βάζαν φαγί ,σαν-ι θέλαν να μη χαλάσ' μές στου σπίτ'.
Έβαασι η Ξινιώ γιένα τιτάρτ΄ αίγα κι τό 'βαλι σι γιένα μέρους κι μες στου καλάθ'.
Του βράδ' πέσαν για γύπνου κι λαλεί απ' ντου καναπέ η Μχάλς:Ξινιώ,του βόλιψις του φαγί ;
-Του βόλιψα ,έδια του θμήθκις ;
-Να, ταχιά αα πας σ' ντ' ακκλησιά γι' άαυτου.
Η Ξινιώ σα να ντη κέτσι ,κάτ'.Του φαγί του κέεμασι ,του καπάκ' του σβάλσι;
Μόλις αρχάλξι η Μχάλς ,ξίφκι όξου ,μες σ'ντ΄κυργιάδα κι δεν-ι βήηκι κάντιμπουτα ,μον κατίβασι του καλάθ'καταγή.

Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά: Σαν απόψι …

Σαν απόψι σ’ τς Βουργάρ, μαζιφτήκαν
κάμπουσα πιδγιά σι γιένα σπίτ’ σ’ ντ Καμαργιώτσα να παίξ’ ντου μτζούρ’.
Βάλαν δίπλα ντη τ'γάνα ντ΄σιδηένια απ’ τγάνζι η θγιά μας σ’ ντου χαρκόλακα κι γήνταν φουρτουμέν’ μτζούα, πήαν κι γιένα φιλτζιάν’ απ’ του μχαΐ τ’ ακμπίσαν κ’ικιό σιάακ’ κι ξικ'νήσαν να παίζ.Τα κουρτσαδέλια φαίντι δεν-ι ξίαν του πιγνίδ’ κι άλλου απ’ δε θέλαν οι παίδ’ βάλαν μπουουστά τσι μτζούις.Λάλει η γι Αθανάης η καμένους ,κουρτσαδέλια έχιτι κουμάτ’ ντου νου σας γιατί αα φύγιτι κατάαμ’ κι πού να ξιπλυθείτι, πού να σαπνιστείτι να ξιμαβίιστι.
Όσου να δω να ‘κει άλλ’ μτζούα για ντ’ Αλιξάντιργια.Γιλούσαν ,ξικαρδίζνταν κι ακούγνταν ως ντου γιαλό.

Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά: Μι γήρτι η γι ουρανός σφιντήλ'

-Μαθγιέ, σήκου απ' έεφ', να κάτσου ,ν'απλώσου κι τα πουδάργια μ' κι να δγιούμι πώς αα ν'απουπληώσουμ' του χρέους !
-Κάλα ιγώ σι 'μπουδίζου τώω;
-Ισύ ναι ,μόν' ισύ, γιατί χώθκις ως ουουνά στα δαν'κά,πέκ'αα θέλ' δώσμου αλλιώς,η γιένας γι, κ'οι γι δγιο αα πάμι σ' ντη ψειού.
-Ναι ,μάνα μ' καλά τα λες ,μου γιατί λαλείς ,σι γείπα απ' δεν ακούγου ;
-Ακούς ,όπουντι θέλς κι όντι δε θέλς,ένι σπουμένου !
Σα μας πάρ' του σπίτ' κι αα καθόμαστι σ' του κ'μάσ' .
-Πγιος αα γιλάσ';
-Αα αρχίνιψις πάλι τα χαμένα σ', κι δε σι μπουλώ ντιπ.

Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά: Ακόμα του Κστού αργεί, μουου κάτ' μιρκοί...

Όπγιους έχ' τα γένεια έχ' κι τα χτένια λέει του καταλόι.Η Βδουκία πάγινι ντου Γιώρ' μι του ταξί ' κι παατέργι κατά σιακάτ' .Έβλιπι ντου κι-ό απ' αγίργιβι.Σαν έκλουσι στου σπίτ' έκατσι όξου να παγανέψ' καλά .Γείδι κατά του βνό ,γείχι καπέλου κι λάλσι ντουν Αντών':άκσα καμένι απ' αα χαλάσ' η κι-ός κι μπουλεί κι να χιουνίσ' δε χαλνούμι του γιένα του γουρτζέλ' έδια να κάνουμ' ντου καβουρμά κι ντ' πηχτή κι να μη παλεύουμ' του Κστου;Εε τότι αα ν'έχου κι φούργια μι ντη δλειά κι δε αα κάνου κάντιμπουτα..
Ικιός απ' δε ντη χαλνά χατήρ' δέχκι κι βάλαν μπουουστά κι του φίαν βόλτα του γουρτζέλ'.Πέρνα η θγιά τς κι ντη λάλσι.:μουρήη ,τι πουλμάτι,γιένα τσικνόβουουμου ένιουσα κι καπνό κι γείπα να σι ουτήσου.
-Θγια του γουρτζιλούδ' του γιένα του σφάξαμ' για του Κστου.