Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά: Ντου γείδα ντου παππού μας ντου Κστό για δε ντου γείδα;

Σήμια ντ'αυγή,γείδα γιένα μασκουφουιμένου ,μι γείπι ,δε μι γείπι καλημία δεν ι γρίκσα απ' ντουν αγία.

Κυργιουνταγιάτσι σα

κάτ' να θέλ' να πει κι σκιάχκα.

έβαλα μι ντου νου μ' να 'νι αστυνουμικός κι δε φόργουμαν κι μάσκα.Κάλα γιένα ιβρώ εχ' κι αυτές ,αα πάου γιένα ψουμί απ' λέει η λόγους.

Αγούασα κι πγιο φτηνές ντιπ τσιπέλκις,κόβνταν τα λάστιχα κι τσι δώκα δόομου .Δε λεν του φτηνό βγαίν' ακιιβό;

Τέλους ντου λέγου γιατί φουείς μάσκα κι δε σι γνουίζου ,θκός μας γείσι για ξένους;Κι τι μι λέει πιδγιά μ';Γείμι η κουρουνουιός .

Ιιι,σια πού να χαντακουθώ ,πού να πάγου;

Μη φουβάσι ,ιγώ μι λέει φουβούμι ισένα κι φουρώ μάσκα για να μη κουλλήσου παλιανθρουπγιά.

Ιι ,πγοιος η κουρουνουιός απ' πιθαίν' κόσμου γήρτι να μι πει απ' μας φουβάτι ,τ'ακούς ,ακούγου να λες.

Έκλουσα στου σπίτ'.Έπισα σ'ντου καναπέ κι μι πήι η γύπνους.

Κι γείδα γιένα βρε πιδγιά μι τα μούσια κι μι λέει :Άννα ,δεν ι γήνταν η κουρουνουιός αλλά ιγώ.

-Πγοιος ισύ;

Να βάλς του μνυαλό σ' να δλέψ' να μι βίις.

Να γέντι αθώωπ',γιατί πουλλά κακά αα σας βούουν.

Ένιουσα κι στέκνταν αλόρτους μπουουστά μ' η γι αδιρφός ι μ'.Αυτός φουβήθκι κι μι παργούνταν να δγει κμούμι γι τα τίναξα .

Πήα γιένα φόβου κι λάλσα :μάνα μ'πγοιος γείσι πάλι ισύ;

-Αα,μουρή παλαβώθκις ιγώ γείμι,όνειου γείδις;

Κι ντου γείπα τι κι πώς κι γέλα.

Ιγώ πάντους ντου γείδα κι πήα του μάθημά μ'

Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά