Εδώ ο κόσμος καίγεται κι η Ελλάδα ανακατεύεται...

Τρεις μέρες τώρα όλος ο πλανήτης είναι ανάστατος με τα όσα διαδραματίζονται στην Γαλλία από τους φανατικούς μουσουλμάνους - τζιχαντιστές. Καρτερικά περιμένουν οι περισσότερες χώρες πότε θα χτυπήσουν αυτά τα όντα την δική τους πόρτα. Γιατί αυτοί είναι ορκισμένοι στην πίστη τους και δεν διστάζουν να αιματοκυλίσουν ολόκληρες κοινωνίες, αν κάποιος από εκεί προσβάλει κάτι από την θρησκεία τους, γνωρίζοντας το προσωπικό τους τέλος, θυσιάζονται δηλαδή.
Αν οι Χριστιανοί και ιδιαίτερα οι Ορθόδοξοι είχαμε τις δικές τους απόψεις θα είχαμε κάψει συθέμελα τον πλανήτη...
Παραδέχομαι, τούτες τις μέρες τους Γάλλους πολιτικούς με πρώτη την Μαρίν Λεπέν που ζήτησε να αντιμετωπιστεί η ισλαμική βία από τις ρίζες της, με επαναφορά της θανατικής ποινής στη Γαλλία, έπειτα τον πρόεδρο Ολαντ που κίνησε ένοπλες δυνάμεις και σώματα ασφαλείας για να εντοπίσουν και να τιμωρήσουν αυτούς που βύθισαν ατό πένθος την Πατρίδα του και τέλος στον υιό Σαρκοζί που προέτρεψε τους συμπατριώτες του να πάρουν τα όπλα για να υπερασπιστούν την Πατρίδα τους.
Φοβάμαι βέβαια πολύ μήπως αυτή είναι η αιτία κι η αφορμή για τον Γ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μακάρι να κάνω λάθος.
Όλα αυτά βέβαια αφορούν και την δική μας Πατρίδα με τόσους λαθρομετανάστες κυρίως μουσουλμάνους που <<φιλοξενούμε>>. Αλλά εμείς, τον χαβά μας με τις εκλογές... Σαν να μην συμβαίνει τίποτα,  συνεχίζεται το ανακάτεμα στα κόμματα. Από το πολύ ανακάτεμα αναγουλιάσαμε κύριοι. Με όσα συμβαίνουν στην πολιτική σκηνή, βλέπω ότι χάνονται οι ιδεολογίες, χάνονται οι θέσεις στον πολιτικό χάρτη, γενικά χάθηκε πλέον το μέτρο. Ποιός θα έλεγε στον υποτιθέμενο Εθνάρχη ότι στο κόμμα που ίδρυσε ως κεντροδεξιό (;;;) σήμερα θα υπάρχουν αριστεροί υποψήφιοι (Π.χ. Β.Οικονόμου) και δεν θα τον έπαιρνε με τις κλωτσιές; Να όμως που συμβαίνει.