Ναι με 8, 10 και 15 ευρώ ειδικά στις πόλεις βρίσκεις τα πιο μοντέρνα σχέδια σε καμία όμως περίπτωση την ποιότητα που έχουν τα ελληνικά (όσα υπάρχουν ακόμη).
Εντάξει με 40 και 45€ τώρα πλέον δεν μπορεί κανείς να πάρει ρούχο, όχι όμως να το ξευτιλίζει ο άλλος να στο δίνει κάτω του κόστους (το εικοσάρικο που της είπα ήταν κάτω του κόστους, αλλά παλιό κομμάτι από την μία, να χάσω τον πελάτη από την άλλη κι ότι πάρουμε κέρδος θα'ναι), όχι όμως κυρά μου επειδή κι εσύ η φραγκάτη ακόμα που φορτώνεσαι για όλο το καλοκαίρι να ξευτίλιζες τον άλλον που επιμένει ακόμη ελληνικά.
Είναι αλήθεια ότι κι εγώ μπήκα στον πειρασμό των εισαγόμενων αναγκαστικά, αλλά τα περισσότερα είδη μου ακόμη είναι οικονομικά μεν ελληνικά δε. Αν μου έχουν μείνει κάποια παλιά κομμάτια σαν το εν λόγo φόρεμα τα σκοτώνω (όπως λέγεται στην γλώσσα μας...). Προ κρίσης και προ κινέζικων τι λεφτά έδινες κυρά μου για ένα καλό φόρεμα; 60,70,80€. Ε, άρα όχι ακριβό με 20€... Έλεος πια.
Ο κλάδος μας είχε την ατυχία να εισβάλλουν στην ελληνική αγορά τα σχιστομάτικα κινεζάκια πριν ακόμη εγκατασταθεί η μεγάλη και φοβερή οικονομική κρίση. Ναι ήταν ήδη δύσκολες εποχές, αλλά όχι τόσο πολύ. Μας φύτεψαν και την κρίση. Ήρθε κι έδεσε το γλυκό αρνητικά για εμάς, θετικά για τους Κινέζους. Έσβησε κυριολεκτικά το ελληνικό ένδυμα.
Όταν πρωτοήρθαν και άρχισαν τα πρώτα βογκητά των Ελλήνων μικροβιοτεχνών, ρωτάω έναν από τον οποίο προμηθευόμουν ρούχα από την πρώτη μέρα μέχρι πριν 2-3 χρόνια που έκλεισε, είναι όντως τόσο ανθυγιεινά τα κινέζικα; Τον είχα εμπιστοσύνη, ήξερα ότι θα μου έλεγε αλήθεια. Μου λέει αυτό που φοράς (μια χειμωνιάτικη φούτερ μπλούζα) στην χειρότερη περίπτωση έχει 80% βαμβάκι, στην καλύτερη 100%, ο κινέζος θα σου πουλήσει μία υποτίθεται φούτερ από 100% επεξεργασμένο πετρέλαιο, πάντως είναι καλύτερα από τα κινέζικα που έφερναν στην αρχή οι Έλληνες. Συνέχισε λέγοντας μου: Τι να κάνει ο άλλος που έχει 10€ και του χρειάζεται ένα παντελόνι θα πάει στον Κινέζο να πάρει ένα, δεν θα περιμένει να μαζέψει 25-30, αν τον άλλο μήνα σκιστεί θα δώσει άλλα 10 να πάρει άλλο. Πόσο δίκιο είχε και πόσο ισχύει αυτό πολύ περισσότερο σήμερα;
Εάν ένα μαγικό χέρι έφερνε αύριο το πρωί την πολυπόθητη ανάπτυξη στην Πατρίδα μας και όλοι έπαιρναν τους παχυλούς μισθούς που έπαιρναν προ κρίσης όπως έμαθε ο κόσμος πάλι δεν θα γύριζε στο ελληνικό ρούχο, όπως και να το κάνουμε το κινέζικο είναι μοδάτο, έχει design και πάνω από όλα είναι φτηνό, θα το φορέσει η φραγκάτη δυο φορές και δεν θα την πειράξει να το πετάξει και να πάρει άλλο για να μην την κοροϊδεύει ο κύκλος της ότι φοράει συνέχεια το ίδιο.
Οπότε όλοι οι τομείς του ελληνικού εμπορίου μπορεί να επανακάμψουν, το ελληνικό ένδυμα θα έχει υποστεί ανεπανόρθωτη ζημία από τα κινέζικα και δεν το άξιζε.
