Έτσι κάθε κοινωνική ομάδα έβρισκε έναν οδυνηρό τρόπο να υποβάλλει και να επιβάλλει ,κατά το δυνατόν ,τα αιτήματά της, κυρίως οικονομικά. Οι εκπαιδευτικοί έκλειναν τα σχολεία, οι δασικοί υπάλληλοι επέλεγαν να απεργήσουν στις περιόδους υψηλού κινδύνου εκδήλωσης πυρκαγιάς, οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ, κατέβαζαν τον διακόπτη και έριχναν στο σκοτάδι μεγάλες περιφέρειες, ενδεικτικά τα παραδείγματα. Έτσι φτάσαμε ως εδώ ,διαλύοντας τα πάντα !Όλοι θέλαμε κάτι παραπάνω. Τώρα γιατί δεν απεργούμε, δεν θέλουμε; Δεν μπορούμε ,γιατί θα επισύρουμε την κοινωνική κατακραυγή ,γιατί ο άλλος πεινάει ,δεν έχει ψωμί για τα παιδιά του. Ευθύνη των πολιτικών αλλά και ημών των πολιτών. Κακοδιαχείριση, έλλειψη κατανόησης ότι τα ευρωπαϊκά κράτη αυτοβούλως κατήργησαν το εθνικό τους νόμισμα και επομένως έπρεπε να αλλάξουμε τις καταναλωτικές μας συνήθειες! Δεν είμαστε έτοιμοι ,δεν γνωρίζαμε να αντιμετωπίσουμε τη θεοποίηση των αγορών και τη δικτατορία του ανταγωνισμού. Τα οράματά μας ουτοπικά στην πλειονότητά τους και με τα σκάνδαλα της σπατάλης της εξουσίας δεν τα καταφέραμε. Η μητέρα Τερέζα έκανε λόγο όχι για το χάσμα πλούσιων και φτωχών αλλά για το μεγάλο πρόβλημα της σπατάλης! Αλλά κοντά στα παραπάνω μπορεί να δει κανείς την βασικότερη αιτία της διάλυσης ,τη στασιμότητα της δημόσιας εκπαίδευσης και αυτήν των ΑΕΙ της χώρας. Η βάση του εκσυγχρονισμού βρίσκεται στο τι εφόδια δίνεις στον νέο και πώς τα αξιοποιεί στο Πανεπιστήμιο και μετά την αποφοίτησή του από αυτό. Χιλιάδες οι εισαγόμενοι και χιλιάδες οι άνεργοι πτυχιούχοι. Τι κάναμε λοιπόν ;Μεταθέταμε το πρόβλημα από πλάτη σε πλάτη μέχρι που φρακάραμε! Εμείς τελευταία αναθέταμε ως χώρα προγράμματα βελτίωσης των υποδομών μας ,των προϊόντων, του τουρισμού σε τμήματα των ΑΕΙ. Κλείνω με την ευχή να πραγματοποιηθεί το της Κινέζικης παροιμίας εάν θέλεις δουλειά για ένα χρόνο σπείρε σιτάρι ,για δέκα φύτεψε ένα δέντρο και για τριάντα εκπαίδευσε ανθρώπους!
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
Εκπαιδευτικός ,συγγραφέας, κριτικός
