Για την θεραπεία χρειαζόμαστε νερό και μηλόξυδο, το οποίο πωλείται σε όλα τα σούπερ μάρκετς και είναι οικονομικότατο (λιγότερο από 1€ το μπουκάλι). Σε 2 λίτρα νερό περίπου βάζουμε 2-3 κουταλιές της σούπας μηλόξυδο και αφήνουμε μέσα τα πόδια μας για 5 λεπτά. Στην αρχή αυτό το ποδόλουτρο πρέπει να το κάνετε κάθε μέρα για 3-4 μέρες κι έπειτα μέρα παρά μέρα.
Εγώ ξεκίνησα 10 Σεπτεμβρίου, ακόμη δηλαδή δεν συμπληρώθηκε μήνας και παρόλα αυτά έχω δει βελτίωση. Σας το προτείνω. Το έψαξα στο ίντερνετ, όπου υπάρχει η θεραπεία και αναφέρουν μεγαλύτερη ποσότητα μηλόξυδου ή σε συνδυασμό με μαγειρική σόδα ή και άλλα και για μεγαλύτερο διάστημα, όπως 15 λεπτά ή και μισή ώρα αλλού. Όμως με την ποσότητα και με το διάστημα που μου είπε η φυσιοθεραπεύτρια και σας αναφέρω παραπάνω νομίζω είστε καλυμμένοι.
Εάν το πρόβλημα σας είναι εντονότερο και δεν δείτε βελτίωση, δοκιμάστε το με μεγαλύτερη δόση μηλόξυδου και για περισσότερη ώρα.
*Με την ευκαιρία αυτού του άρθρου μου θα ήθελα να γράψω και την εμπειρία μου από την πρωτοποριακή μέθοδο θεραπείας του λεμφοιδήματος για τα ελληνικά δεδομένα που ακολουθεί ο αγγειολόγος κύριος Κωνσταντίνος Λαμπρέτσας με την ομάδα του στο Ιατρικό Διαβαλκανικό Κέντρο (ΙΔΚ) στην Θεσσαλονίκη.
Ο γιατρός όπως και η φυσιοθεραπεύτρια κυρία Χαρούλα Λιόλιου έχουν εκπαιδευτεί στην Γερμανία, όπου η θεραπεία του λεμφοιδήματος έχει προχωρήσει πολύ και βέβαια εξυπακούεται με την συμμετοχή του κράτους.
Προσωπικά από τις 5 μέρες που ακολούθησα μια θεραπεία λεμφικής μάλαξης σε συνδυασμό με ειδική περίδεση είδα διαφορά χωρίς υπερβολή από την πρώτη μέρα. Πρώτη φορά μου παρουσιάστηκε πριν 20 χρόνια το Λεμφοίδημα στο ένα πόδι λόγω κάποιας γεννητικώς ανωμαλίας του λεμφικού μου συστήματος, με το πέρασμα των χρόνων παρουσιάστηκε και στο άλλο πόδι. Πήγαινα σε αγγειολόγους οι οποίοι ως μη γνωρίζοντες καλά το αντικείμενο μου έδιναν κάλτσες, οι οποίες όπως μου είπε ο κύριος Λαμπρέτσας επιδείνωσαν το πρόβλημα αντί να το βελτιώσουν.
Είμαι πολύ ευχαριστημένος που επιτέλους βλέπω τα πόδια μου όπως είχα χρόνια να τα δω.
Συγχαρητήρια στον κύριο Λαμπρέτσα και στην ομάδα του καθώς και στην ιδιωτική πρωτοβουλία (ΙΔΚ) που όχι μόνο φιλοξενήσαν αυτήν την ομάδα αλλά έστησαν ολόκληρο ιατρείο λεμφοιδήματος. Μακάρι να εξαπλωθεί η θεραπεία αυτή και από άλλους γιατρούς και μονάδες υγείας και φυσικά να αγκαλιαστεί και από το κράτος, ώστε να καλύπτει και κάποιο τμήμα από το υψηλό (ομολογουμένως) κόστος.
