Χρόνια Καλά, Πολλά και Ευλογημένα από την Μητέρα όλων μας.
Τις θερμότερες ευχές στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες.
Σας παραθέτω και την εγκύκλιο του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτου μας κκ. Ανθίμου για την εορτή του Δεκαπενταύγουστου.
Μὲ κατανυκτικὴ χαρὰ καὶ πνευματικὴ εὐφροσύνη γιορτάζει σήμερα ἡ Ἐκκλησία τὴν κοίμηση καὶ τὴν μετάσταση τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Τὴν κοίμηση, ὅτι ἡ Παρθένος Μαρία, ὡς ἄνθρωπος, πέθανε. Τὴν μετάσταση, ὅτι τὸ πανάγιο σῶμα τῆς μητέρας τοῦ Θεοῦ δὲν βρέθηκε στὸν τάφο τρεῖς μέρες ὕστερ’ ἀπὸ τὸν ἐνταφιασμό της. Δυὸ γεγονότα μὲ τὰ ὁποῖα κλείνει ὁ βίος τῆς γυναῖκας ἐκείνης, ποὺ σήκωσε ἐπάνω της καὶ φύλαξε ἄλλα δυὸ μέγιστα καὶ μοναδικὰ θαύματα τοῦ Θεοῦ, τὴ σύλληψη μέσα της «ἐκ Πνεύματος Ἁγίου»1 καὶ τὸν ἀδιάφθορο τόκο τοῦ ἐνανθρωπήσαντος θείου Λόγου.
Σας παραθέτω και την εγκύκλιο του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτου μας κκ. Ανθίμου για την εορτή του Δεκαπενταύγουστου.
Καμμιὰ γυναῖκα στὸν κόσμο δὲν ἀξιώθηκε τὴν τόσο μεγάλη καὶ μοναδικὴ τιμὴ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ποὺ ἔγινε ἡ μητέρα τοῦ Θεοῦ στὴ γῆ. Γι’ αὐτὸ οἱ γενιὲς τῶν πιστῶν μακαρίζουν τὴ Θεοτόκο, καθὼς ἐκείνη προφητικὰ τὸ εἶπε· «ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσι με πᾶσαι αἱ γενεαί»2.
Κάποτε, ἐκεῖ ποὺ δίδασκε ὁ Ἰησοῦς Χριστός, μέσα ἀπὸ τὸ πλῆθος ἀκούστηκε μιὰ φωνή· «μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστάσασά σε καὶ μαστοὶ οὓς ἐθήλασας»3! Χαρὰ στὴ μάννα ποὺ σὲ γέννησε καὶ τὸ γάλα ποὺ θήλασες. Ἦταν ἡ φωνὴ μιᾶς γυναίκας, ποὺ μπορεῖ νὰ ἦταν μητέρα καὶ στὸ πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἔτσι ὅπως τὸν ἔβλεπε καὶ τὸν ἄκουγε, νὰ ζήλεψε ἕνα τέτοιο παιδί4!
Αὐτὸ τὸ φυσικὸ αἴσθημα, ποὺ ἔβαλε ὁ Θεὸς μέσα στὴ γυναῖκα, μήτε νὰ ξεριζωθεῖ γίνεται, μήτε νὰ ἀντικατασταθεῖ. Ἡ γυναῖκα ξεκινάει ἀπὸ ἀδελφή μας, ἔπειτα γίνεται σύζυγος καὶ στὸ τέλος μητέρα. Αὐτὰ βέβαια ἐξελίσσονται ἔτσι, ἂν τὸ θέλει ὁ Θεὸς καὶ στὸ βαθμὸ ποὺ τὰ παραχωρεῖ.
Εἶναι ἀνάγκη, ὅμως, ἡ ἐποχή μας ἔτσι νὰ βλέπει τὴ γυναῖκα: ὡς πρόσωπο ἱερὸ καὶ σεβαστό. Στὰ πρόσωπα τῶν κοριτσιῶν νὰ βλέπουμε τὶς αὐριανὲς συζύγους καὶ μητέρες. Ὅποιος σέβεται τὴ μητέρα ποὺ τὸν γέννησε, αὐτὸς τιμᾶ καὶ προστατεύει τὴ γυναῖκα κι ὅποιος φέρεται ἄσχημα στὴ γυναῖκα, αὐτὸς ὑβρίζει καὶ ἀτιμάζει τὴ μητέρα του. Ἡ γυναῖκα δὲν εἶναι ἀντικείμενο στὰ χέρια τοῦ ἄνδρα, ἀλλὰ οὔτε καὶ παιχνίδι. Ἡ γυναῖκα εἶναι πάντα «μητέρα», εἶναι δὲν εἶναι παντρεμένη, ἔχει δὲν ἔχει παιδιά (γι’ αὐτὸ καὶ τὶς μοναχὲς στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας τὶς ἀποκαλοῦμε «μητέρες»). Ἡ γυναῖκα ἔχει μιὰ ξεχωριστὴ θέση στὸν κόσμο, ἔτσι ὅπως ξεχωριστὴ εἶναι καὶ ἡ θέση τῆς Παναγίας μέσα στοὺς Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας.
Δυστυχῶς, εἶναι πολλοὶ ἄνδρες ποὺ τὶς συζύγους τους δὲν τὶς ἀγαποῦν, τὶς μάννες τους δὲν τὶς τιμοῦν καὶ τὶς ἀδελφές τους δὲν τὶς προστατεύουν. Ὅμως, εἶναι καὶ κάποιες γυναῖκες, δικές μας χριστιανὲς γυναῖκες, ποὺ δὲν κρατοῦν τὸν ἑαυτό τους ψηλὰ καὶ ἀμαυρώνουν τὴν ἀξία τους. Ἐπιδιώκοντας τὴν ἐξίσωση μὲ τοὺς ἄνδρες, κατάντησαν νὰ ἐξομοιωθοῦν μ’ αὐτούς. Εἰπώθηκε ὅτι οἱ γυναῖκες φέρονται σὰν ἄνδρες, ὅμως, δὲν φέρονται σὰν «κύριοι». Αὐτές, λοιπόν, οἱ γυναῖκες πρὶν ἀπὸ τὸ γάμο θέλουν ἐλευθερία καὶ ὕστερ’ ἀπὸ τὸν γάμο δὲν ἀνέχονται ζυγό. Ἔτσι, χάνεται ἡ σεμνότητα ἀπὸ τὰ κορίτσια, δυσεύρετη γίνεται ἡ θηλυκότητα στὴν κοινωνία μας, πάει νὰ ξεριζωθεῖ ἡ μητρότητα ἀπὸ τὶς γυναῖκες καὶ κινδυνεύει νὰ διαλυθεῖ ἡ ἑλληνικὴ οἰκογένεια.
Ἔρχεται καὶ ἀδίστακτα τὸ ἑλληνικὸ Κοινοβούλιο καὶ συχνὰ νομοθετεῖ διαστροφὲς καὶ ἀνηθικότητες ποὺ ἀνατινάζουν τὶς παραδοσιακὲς μορφὲς τῆς οἰκογενειακῆς ζωῆς, ὅπως τὶς γνωρίζαμε μέχρι τώρα. Ἐξ ἄλλου ὁ σημερινὸς Πρόεδρος τῆς Βουλῆς, πρὸ τριῶν ἡμερῶν τὸ εἶπε δημόσια: «δὲν θέλουμε νὰ εἴμαστε ὀρθόδοξη χώρα». Ὅμως, ὁ Πρόεδρος τῆς Βουλῆς ἂς λέει ὅ,τι θέλει. Ἐμεῖς, οἱ ἕλληνες ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ἐνδιαφερόμαστε γιὰ τὸ κύτταρο τῆς κοινωνικῆς μας ζωῆς, ποὺ εἶναι ἡ οἰκογένεια. Πάντως, ὀφείλουμε νὰ ὁμολογήσουμε ὅτι ἀπομακρυνθήκαμε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, χάσαμε τὴν ἐμπιστοσύνη μας στὸ Χριστό, λησμονήσαμε τὴν Πίστη μας καὶ γι’αὐτὸ (σύμφωνα μὲ τὰ παραδείγματα ποὺ τοὺς δίνονται) οἱ νέοι μας, σήμερα, διστάζουν νὰ προχωρήσουν σὲ γάμο, οἱ σχέσεις τῶν συζύγων δὲν εἶναι τίμιες, οἱ ἐκτρώσεις φτάνουν τὰ ὅρια τῆς γενοκτονίας, τὰ διαζύγια καὶ οἱ ἐλευθεριότητα μαστίζουν τὴν ἑλληνικὴ κοινωνία μας καὶ γιὰ τὴν προκοπὴ τῶν παιδιῶν μας δὲν εἴμαστε αἰσιόδοξοι. Ἄνευροι, λοιπόν, καὶ ἀδύναμοι, κατασταθήκαμε τὸ πιὸ γερασμένο ἔθνος τῆς Εὐρώπης μὲ τραγικὰ μειωμένο δείκτη γεννήσεων.
Δὲν μᾶς ἀπασχολεῖ τὶ γίνεται στὴν Εὐρώπη καὶ στὸν ὑπόλοιπο κόσμο. Μᾶς πονάει ὁ τόπος μας καὶ ἡ ὀρθόδοξη ἑλληνικὴ κληρονομιά μας, οἱ παραδόσεις μας καὶ ἡ συνέχειά μας. Καὶ ὅλα αὐτά -ἂς μὴν σᾶς φανεῖ βαρὺς ὁ λόγος- βρίσκονται στὰ χέρια τῶν γυναικῶν. Εἶναι ἐξαιρετικὴ ἀλήθεια αὐτὸ ποὺ εἰπώθηκε παλαιότερα: «τὸ χέρι ποὺ κουνάει τὸ λίκνο, αὐτὸ τὸ χέρι κυβερνάει τὸν κόσμο».
Γι’ αὐτὸ μιὰ τέτοια μεγάλη ἡμέρα τῆς ὀρθοδόξου Πίστεώς μας, ἂς ἀπευθυνθοῦμε στὴν Παναγία μας καὶ νὰ τῆς ζητήσουμε νὰ μᾶς συνετίσει καὶ νὰ μᾶς φωτίσει, ὥστε νὰ ἀρχίσουμε νὰ ἐπιστρέφουμε στὶς πανάρχαιες ῥίζες μας.
Νὰ κλείσουμε τὰ ἀφτιά μας στὶς σειρῆνες τῆς τάχα νέας ἐποχῆς, νὰ ἀποφύγουμε τοὺς λαιστρυγόνες τῆς ἀπνευμάτιστης πολιτικῆς καὶ τοὺς κύκλωπες τῆς ἐθνικῆς μας ζωῆς καὶ νὰ κυττάξουμε κατάματα τὸ συμφέρον μας, ὡς οἰκογένειες καὶ ὡς ἑλληνικὴ κοινωνία. Νὰ βροῦμε ξανὰ τὴν ὄμορφη Πίστη μας καὶ τὶς σοβαρὲς παραδόσεις μας καὶ νὰ σταθοῦμε στέρεα καὶ ἀκλόνητα ἐπάνω σ’αὐτές. Δὲν χρειάζεται πιὰ νὰ μιμούμαστε τὸν εὐρωπαϊκὸ τρόπο ζωῆς, εἴδαμε καὶ τὴν Εὐρώπη πὼς πρόκοψε! Καταρρέει μὲ πάταγο, ἀφοῦ πρῶτα διέλυσε ἠθικὰ τοὺς λαούς της καὶ τρέμει σήμερα γιὰ τὴν ἀδήριτη πολιτιστικὴ μορφὴ ποὺ θὰ ἔχει αὔριο!
Οἱ Ἕλληνες «στῶμεν καλῶς»! Ἡ Παναγία πάντοτε καὶ σκανδαλωδῶς στήριζε καὶ καθοδηγοῦσε τὸ ἔθνος μας. Λοιπόν, ἂς στρέψουμε πάλι σ’αὐτὴν τὰ μάτια μας καὶ τὶς ἐλπίδες μας. Ἡ ἀ-πάρθενη κοινωνία μας χρειάζεται τὴν Παρθένο Μαρία. Ἡ πονηρὴ ἐποχή μας ἔχει ἀνάγκη τὸ γλυκό της ὕφος καὶ τὸ γαλήνιο πρόσωπό της. Καὶ ἡ ταραγμένη ζωή μας ἂς κουρνιάσει μέσα στὴν μεγάλη ἀγκαλιά της, ὅπου χώρεσε ὁ ἴδιος ὁ Θεός.
Οἱ Ἕλληνες ἂς πάρουμε στὰ σοβαρὰ τὴν Παναγία στὴ ζωή μας!
Αὐτὴν τὴν γυναῖκα ποὺ κυοφόρησε καὶ γαλούχησε τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου, τὴν παρθένο Μαρία ποὺ μακαρίζουν οἱ γενιὲς τῶν πιστῶν, τὴν ὑπεραγία Θεοτόκο ποὺ σήμερα γιορτάζουμε τὴν κοίμηση καὶ τὴν μετάστασή της, νὰ προσευχηθοῦμε σ’ αὐτήν, νὰ πρεσβεύει γιὰ τὴν Πατρίδα μας καὶ γιὰ τὶς οἰκογένειές μας. Ἀμήν.
Μὲ πατρικὲς εὐχὲς καὶ ἀγάπη
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
1 (Ματθ. 1, 18)
2 (Λουκ. 1, 48)
3 (Λουκ. 11, 27)
4 Μητροπ. Κοζάνης Διονυσίου Ψαριανοῦ, Βελβεντό 15 Αὐγούστου 1981.
