-Γιατί κλαις Μαργιώ;
-Κλαίγου γιατί θμήθκα ντουν αδιρφό μ',σι πειάζ';
-Να ,άρρουστ' γείσι κι κλαις .
-Ε,μωρ'παλαβώθκις; Γείμι άρρουστ' γιατί κλαίγου ντουν άθιιπουμ';
-Να πας σι κανέ γιατόο να σι 'ξιτάσ'.
-Ταχιά-ταχιά αα πάγου ,απάντιξι!
Έ,μπι ,σεις σια πία παγαίντι μόλις κλάψτι σι γιατόο;
-Παγαίνουμ' για .
-Κι σι τι γιατόο πάτι;
-Σι νιυρουλόγου ,ψυχίατρου ,ό,τ' ένι
-Δηλαδή να φουβάσι να κλάψεις ,να μη σι πουν παθμένου, παλαβό;
-Άκσι ,η καλός δε γέντι γούλ' ντ'ώρα μσανάς.
-Αα, στα καλά καθούμινα αα μας βγάλτι οι πιατκοί άρρουστ'.
-Κάλα,αφού γείσι.
-Κλαίγου γιατί θμήθκα ντουν αδιρφό μ',σι πειάζ';
-Να ,άρρουστ' γείσι κι κλαις .
-Ε,μωρ'παλαβώθκις; Γείμι άρρουστ' γιατί κλαίγου ντουν άθιιπουμ';
-Να πας σι κανέ γιατόο να σι 'ξιτάσ'.
-Ταχιά-ταχιά αα πάγου ,απάντιξι!
Έ,μπι ,σεις σια πία παγαίντι μόλις κλάψτι σι γιατόο;
-Παγαίνουμ' για .
-Κι σι τι γιατόο πάτι;
-Σι νιυρουλόγου ,ψυχίατρου ,ό,τ' ένι
-Δηλαδή να φουβάσι να κλάψεις ,να μη σι πουν παθμένου, παλαβό;
-Άκσι ,η καλός δε γέντι γούλ' ντ'ώρα μσανάς.
-Αα, στα καλά καθούμινα αα μας βγάλτι οι πιατκοί άρρουστ'.
-Κάλα,αφού γείσι.
-Τι λουγιώ γείμι ,θμήκθα ντουν άθιιπου μ' κι ανιβήκαν τα δάκυργια ,τι να κάνου,να τα καταπιώ ;
-Να παίρνεις κανέ χάπ'!
-Αα του δγιουλί σ' ισύ.Μ’ τι χάπ'μόν' να χαχανίζου! Άλλου μάνα μ' κι τούτου να μη μπουλείς να κλάψεις ,να σι νουμίζ' παθμένου.
-Ναι, ναι έχς κατάθλιψ'!
-Ααα,α του πάου του φτινάδ' ,γι άκσι κατάθλιψ' ιμείς η Δινταατσγιανή η γιατρίνα !
-Μουρή Μαριώ ,μη μι παραξηγείς,δε θέλου να κλαις!
-Σαν ένι κι'γω ,δε θέλου να κακανίιζ',κατάλαβις;
Άιντι μι πίασι μι ντη κβέντα ,τι έχς να πεις;
-Να γείδις ,έις πρόβλημα.
-Έχου πρόβλημα ;Μάλλουν ισύ γείσι κουτσουμπόλα! Κάλα σήμια η κόσμους δε κλαίει,τι πλάκα κάν' ;
-Ε,σώπασι ,γι ,κλαίγι ως του χρόν'!
-Δεν ένι έτσ' δεν αφήν' ντου κάθι γιένα να γιλάσ' κι να κλάψ' ,μι του πρώτου φάρμακα,δε ξέουμ'άλλου χόοβ' ,άλλα χρόνια δεν-ι κλαίγαν !
Γούλα χειργιάζντην κ'η γήλιους κ'η βουουχή .Δε βλέπς άμα βέεξ'κι βγει γήλιους τότι βγαίν' η κυρά Σουλέν' κι τέεχ' γούλ' να ντη δγιούν!
-Καλά λες .
-Αφού λέγου καλά γιατί μ'απαγουρεύσ' να κλάψου Αγγιλνιώ;
Έδια του ζούμι ,να σι παργούντιν σι γούλα ,ας παν' μπε να κάν' καμνιά δλεια!Κι αα σι πω κι τούτουνου να του λες σια πία απ'έεφ:του γέλιου σ' κι του δάκυργιου ντη γεια σ,' ντη κάν' κι ανθίζ', γέντι του πρόσουπου σ΄φιγγάρ' του μάγουλου σ' κριμίζ΄'.
-Έδια του λατζάουσις;
-Ναι για να θμάσι, ότι κάν' καλό κι τα δγιο, γι' άαυτου ντου μούστου δε ντου ταπών' καλά ,γιατί πού αα πάει του βάασ’μου αα σπάσ' η ντραμιτζάνα .Έτσ' κι γι άθιιπους να κλάψ' όντι τόχ' ανάγκ 'άμα ντου κλείισ' του στόματ' αα σκάσ'!
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά