Ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού ,τούτη τη μακρά περίοδο της κρίσης, βρίσκεται στο όριο της φτώχιας και άλλοι κάτω από αυτό .Τα φαινόμενα δεν δείχνουν φως και η παραμονή στο σκοτάδι, μοιάζει με θάνατο .
Αλλά, θύματα της οικονομικής κρίσης ,με τον έναν ή τον άλλο τρόπο είμαστε όλοι και όσοι παραμένουμε στην Ελλάδα και εκείνοι -κυρίως οι νέοι-που εκπατρίστηκαν και οι ομογενείς τολμώ να πω ,ποικιλότροπα .
Προκύπτουν παράλληλα ,πολλά ζητήματα ως κρίκοι μιας σκουριασμένης πλέον αλυσίδας που αποσυντίθεται ,χωρίς τη δυνατότητα να διορθωθεί .
Δεν διορθώνεται το κράτος, που υπέφερε για τρεις δεκαετίες και πλέον, από τη διαφθορά, δεν διορθώνεται το κράτος, που επέλεξε να καταργήσει ,εμμέσως πλην σαφώς, την κοινωνική δικαιοσύνη ,προκειμένου να εξωραΐσει την οικονομία της αγοράς!
Ποιες κοινωνίες και ποιες ενέργειές τους, μπορούν να τις βάλουν σε δρόμο παράλληλο με αυτόν της παγκοσμιοποίησης ,όταν πρέπει να υποχωρούν συνεχώς, μπροστά στα παγκόσμια συμφέροντα ,που δεν αρέσκονται στις ιδιαιτερότητες των εθνικών κρατών και στην διατήρηση των παραδόσεων και του πολιτισμού τους!
Ο ελληνικός λαός ,εξαιτίας πολιτικών σκοπιμοτήτων, έδινε -με οικονομικούς μηχανισμούς ,με φοροεισπρακτικές πολιτικές -τον οβολό του στο κράτος και αποταμίευε αγανάκτηση.
Και ενώ οι κυβερνητικές εξαγγελίες δείχνουν την άνοδο του βιοτικού επιπέδου -ποια τάχα-η ωμή πραγματικότητα τις προδίδει ,καθώς η οικονομική σκλαβιά ,με ομήρους εκατομμύρια Ελλήνων, δεν φαίνεται να τελειώνει. Δεν τελειώνει με τη μείωση των μισθών και των συντάξεων ,με την υφέρπουσα κοινωνική πολιτική ,με την απεμπόληση της ιδιοκτησίας ,με την ελαχιστοποίηση της πνευματικής ανεξαρτησίας ,όταν επαναλαμβανόμενα μηνύματα, απατηλά, σηματοδοτούν την ουτοπία της ανάπτυξης!
Καθημερινά, ο πολίτης εισπράττει υποσχέσεις και αποταμιεύει αγανάκτηση ,όταν μειώνονται τα έσοδά του και αυξάνονται οι εισφορές και οι δαπάνες του, όταν διαπραγματεύονται εθνικά θέματα εκ φύσεως αδιαπραγμάτευτα .Ποια Ελλάδα, ποιοι Έλληνες ,ποια πατρίδα !
Αγανακτούμε ,γιατί όπως λέγει ο θυμόσοφος λαός «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα»! Και τα δυο, τα έφτιαξαν καταστροφικά, οι πολιτικές των πολιτικών! Γι’ αυτό ,αν μιλήσουμε για το χθες που είναι μνήμη , θα περιέλθουμε σε σύγχυση. Αν μιλήσουμε για το παρόν ,που είναι η ζωή μας, θα βρεθούμε σε αδιέξοδο. Αν μιλήσουμε για το μέλλον που είναι η προσμονή θα νιώσουμε την πλήρη αβεβαιότητα! Όμως η ελπίδα…
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
Φιλόλογος,συγγραφέας,κριτικός
