Την νανοτεχνολογία στην αντιμετώπιση του γλαυκώματος και της ωχράς κηλίδας «επιστρατεύουν» Έλληνες επιστήμονες από το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και το Πανεπιστήμιο Πατρών.
Ομάδα των δυο πανεπιστημίων προχώρησε στην ανάπτυξη ενός νέου συστήματος χορήγησης και απελευθέρωσης φαρμάκων στο μάτι, το οποίο αντικαθιστά τις ενδοφθάλμιες ενέσεις με νανοσωματίδια που μεταφέρουν το φάρμακο στο εσωτερικό του.
«Σε συνεργασία με συναδέλφους από το Πανεπιστήμιο Πατρών αναπτύξαμε σύστημα νανοσωματιδίων στα οποία «φορτώσαμε» με λατανοπρόστη (μια αντιγλαυκωματική ουσία) και το όλο σύστημα το χορηγήσαμε πειραματικά σε κουνέλια. Διαπιστώσαμε μείωση της ενδοφθάλμιας πίεσης η οποία διήρκεσε καθ’ όλο το χρονικό διάστημα της παρακολούθησης», αναφέρει ο καθηγητής Οφθαλμολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Βασίλειος Κοζομπόλης και προσθέτει:
«Οι νέες οφθαλμικές φαρμακοτεχνικές μορφές που βασίζονται στη νανοτεχνολογία είναι μία από τις προσεγγίσεις που αναπτύσσονται και τελειοποιούνται τόσο για την πρόσληψη φαρμάκων στο πρόσθιο όσο και στο οπίσθιο τμήμα. Τα συστήματα με βάση τη νανοτεχνολογία με κατάλληλο μέγεθος σωματιδίων μπορούν να σχεδιαστούν για να εξασφαλίσουν χαμηλό ερεθισμό, επαρκή βιοδιαθεσιμότητα και συμβατότητα με τον οφθαλμικό ιστό».
Στόχος των Ελλήνων επιστημόνων με τη χρησιμοποίηση της νανοτεχνολογίας είναι η θεραπεία τόσο του γλαυκώματος όσο και των προβλημάτων που έχουν σχέση με την ωχρά κηλίδα(εκφύλιση, οίδημα).
«Με το νέο τρόπο χορήγησης φαρμάκων, η αποτελεσματικότητα της αγωγής θα είναι σταθερή και δεν θα εξαρτάται από την συμμόρφωση του ασθενούς, η οποία στην πλειοψηφία των ασθενών είναι μέτρια ή μικρή με αποτέλεσμα την αστοχία της φαρμακευτικής αγωγής», διευκρινίζει ο κ Κοζομπόλης.
Σύμφωνα με στατιστικά επιστημονικά στοιχεία, αναφέρει ο Καθηγητής, η τοπική ενστάλαξη είναι η συνήθης μη επεμβατική οδός χορήγησης φαρμάκου για τη θεραπεία ασθενειών που επηρεάζουν το πρόσθιο τμήμα του ματιού.
Οι συμβατικές μορφές θεραπείας, όπως οι οφθαλμικές σταγόνες, αντιπροσωπεύουν το 90% των οφθαλμικών σκευασμάτων που διατίθενται στο εμπόριο δεδομένης της ευκολίας στην χορήγηση και τη συμμόρφωση του ασθενούς.
Όμως, η βιοδιαθεσιμότητα είναι πολύ χαμηλή με τοπική χορήγηση σταγόνων και όπως εξηγεί ο κ. Κοζομπόλης, λιγότερο από το 5% της τοπικά εφαρμοζόμενης δόσης φθάνει σε βαθύτερους οφθαλμικούς ιστούς και είναι δύσκολο να επιτευχθεί θεραπευτική συγκέντρωση φαρμάκου σε οφθαλμικούς ιστούς του οπίσθιου τμήματος μετά από ενστάλαξη τοπικών οφθαλμικών σταγόνων.
Οι ενδοβόλβιες ενέσεις αποτελούν επιλογή και αναγκαιότητα για την αντιμετώπιση των παθήσεων της ωχράς κηλίδας. Η θεραπευτική ουσία μπορεί να χορηγηθεί στους οφθαλμικούς ιστούς του οπίσθιου τμήματος με διαφορετικό τρόπο χορήγησης, όπως ενδοϋαλοειδικές ή περιβολβικές ενέσεις.
« Δυστυχώς οι παραπάνω μέθοδοι απαιτούν μηνιαίες επισκέψεις και υπόκεινται σε περιορισμούς. Για να ξεπεραστούν τα διάφορα εμπόδια όπως οι οφθαλμικοί φραγμοί και να βελτιωθεί η οφθαλμική βιοδιαθεσιμότητα, επιστρατεύουμε την νανοτεχνολογία» καταλήγει ο κ. Κοζομπόλης.
