Πήγι η Μαργιώ μι κάτ' νχάις ,σα γι-άκ', να μάσ' ιλιές ,να βουηθήσ' ντου μπαμπά τς κι ντ' μάνα τς.Κατ'απ' πήγι να φτήξ' μνια ,σέμπκι τ'αγκάθ' ανάμισα σ'του νυχ' κι του κυργιάσ'.
Λάλει :μάνα έλα σιαδώ.
-Τι μι θελς μουρή Μαργιώ;
-Στου δαχτύλι μ' σέμπκι αγκάθ'
-Άφστου δε πειάζ' αα μάθς
γείνι ασπααγκάθγια μκάα,
,να μπε μεις η νκουκυά.
-Μάνα φέρ' σιαδώ ντ' βιλόν' ,δε καταλαβαίνς ,μ'αγκλών'.Δε μπουλώ να μάσου 'λιές.
-Μι τσι νχάις τς μακιργιές ,δε μαζεύς ,μόν' σκάβς του χώμα
-τι άλλου αα πεις ακόμα!
-Μπαμπά φέι μ' μνια βιλόν',γιένα αγκάθ' μι πατσαδών'.
-Να πάγου να σι φέου σα πουνείς
-εε,καμένι ν'αγιάσ' η ψυ σ'.
-Τέτγια νύχια μακιργιά δεν ι γίνι για ντ' ιλιά
γίνι μόν'για του γραφείου ,άιντι κι για του ραφείου
μου αα πάγου τι να κάνου ,κι να βώω μνια μπγκιά να φάγου .
Πήγι γήρτι μάνι-μάνι κι ντου λάλσι η κυρά τ',πήγις ,γήφιις βιλόν' εε,μιγάλ' η χάρ τ'!
-Άιντι να τα μάσουμ' σών' ,μι τ'αγκάθ' κι μι ντ' βιλόν' δεν ι μάσαμ ' μνια ιλιά ,άιντι ας ένι κι ταχιά!
Γι'άαυτου λέγαν οι γουνοί μας :όντι αα παγαίνς σ'ντ δλειά ,νε κιφάλ' νε κ'λοια ,να μη λες απ' σι πουνεί γιατί αα σι λεν' οι θκοί :πότι η Γιάννς μας δε μπουλεί ,πότι η κώλους τ' ντου πουνεί
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
