Η εβδομάδα, που μόλις πέρασε, εκείνη μεταξύ της Κυριακής της Απόκρεω και της Κυριακής της Τυρινής, είναι η λεγόμενη και λευκή εβδομάδα, καθώς αυτές τις ημέρες, φάγαμε ψάρι, τυρί, γάλα και αυγά. Ακόμη ,και κάποια παραδοσιακά σατυρικά τραγούδια μεταφέρουν το θέμα του αποχαιρετισμού του τυριού (Τύρος) και του καλωσορίσματος του κρεμμυδιού και του πράσου.
Πώς όμως στρώνεται το τραπέζι ανά την Ελλάδα την Κυριακή της Τυρινής;
Στην Αρκαδία υπάρχει η παράδοση να τρώγεται το τυροζούμι, ένα υδαρές βραστό με άγρια χόρτα σερβιρισμένο με κομμάτια μυζήθρας. Σερβίρεται ως πρώτο πιάτο, ενώ όλοι όσοι κάθονται στο τραπέζι το τρώνε, αφού πρώτα σηκώσουν το τραπέζι με τα χέρια τρεις φορές. Το κυρίως πιάτο είναι μακαρόνια πασπαλισμένα με πολύ τυρί. Κατά τη διάρκεια του απογεύματος, τα ανύπαντρα νεαρά άτομα θα κλέψουν ένα κομμάτι μακαρόνι και θα το βάλουν κάτω από το μαξιλάρι τους για να ονειρευτούν ποιον θα παντρευτούν.
Οι κοινότητες των Βλάχων των ορεινών περιοχών της κεντρικής Ελλάδας φτιάχνουν παραδοσιακές γαλατόπιτες, τυρόπιτες ή πίτες με τραχανά.
Στην Κάρπαθο, σύμφωνα με την παράδοση όλοι καλούνται στο σπίτι του δημάρχου, όπου υπάρχει ένας μεγάλος μπουφές με ψάρι, γαλακτοκομικά προϊόντα, γλυκά φτιαγμένα µε μυζήθρα, πουτίγκα ρυζιού και ποτό, που ονομάζεται σιτάκα καρυκευμένο με βούτυρο και μέλι.
Στη Μήλο και την Κέα τα υπολείμματα του φαγητού από τη γιορτή της Τυροφάγου μένουν στο τραπέζι μέχρι το επόμενο πρωί, για την περίπτωση που το φάντασμα του σπιτιού πεινάσει την νύχτα.
Έθιμο της Τυροφάγου είναι το βραδινό γεύμα να τελειώνει με αυγά, βρασμένα ή ψημένα στο τζάκι.
Σε κάποιες περιοχές της Ελλάδας, τα μέλη της οικογένειας βάζουν τα αυγά τους κοντά στην θράκα του τζακιού για να ψηθούν και περιμένουν να δουν ποιανού το αυγό θα «ιδρώσει» πρώτο, γεγονός το οποίο ερμηνεύουν ως σημάδι ότι αυτός ή αυτή θα έχει μια καλή χρονιά.
Ο συμβολισμός αυτής της παράδοσης είναι ότι σφραγίζεται το στόμα με αυγό και ανοίγει το στόμα με αυγό το Πάσχα.*
Τέλος, ένα παλιό έθιμο στην Καστοριά είναι το χάσκαρις. Σύμφωνα, λοιπόν, με το έθιμο, δένουν ένα αυγό στο άκρο μίας κλωστής και το περνάνε γρήγορα από στόμα σε στόμα. Το άτομο που θα καταφέρνει να το πιάσει είναι ο νικητής.
* Μόλις προχθές άκουσα για το συγκεκριμένο έθιμο και τον συμβολισμό του. Μάλιστα το άκουσα από την μητέρα μου και μου έκανε εντύπωση πως και δεν το έχω ακούσει ξανά όλα αυτά τα χρόνια, διότι αν το είχα ακούσει, είναι σίγουρο ότι θα μου έμενε...
