Στις μεγάλες και τρομερές εκδηλώσεις της φύσης βλέπουμε την ισχυρή δύναμη των στοιχείων της φύσης. Στον τυφώνα, ο οποίος αφανίζει όλα όσα βρίσκονται στο δρόμο του, βλέπουμε τις φοβερές, βλέπουμε τις μεγάλες δυνάμεις της φύσης. Στον φοβερό σεισμό, όταν θα ανοίξει διάπλατα η γη και θα γκρεμιστούν, ωσάν χάρτινα σπιτάκια οι μεγάλες πέτρινες οικοδομές, θα δοκιμάσουμε τη μεγάλη και ισχυρή δύναμη της φύσεως.
Και σε αυτό το εξαίρετο περιστατικό της καθόδου του Πνεύματος του Αγίου στους αποστόλους, είδε και αισθάνθηκε ο κόσμος, πόσο κραταιά είναι η χάρις του Παναγίου Πνεύματος. Όμως γνωρίζετε, ότι στην ελαφρά, στη λεπτή, στην ευχάριστη πνοή της καλοκαιρινής αύρας ενεργεί η ίδια δύναμη κίνησης του αέρα, η οποία, σε ασύγκριτα μεγαλύτερο βαθμό και δύναμη, ενεργεί και στον τυφώνα. Γνωρίζετε ότι όλες εκείνες οι δυνάμεις, οι οποίες θέτουν σε κίνηση όλο τον αστρικό κόσμο, υπό την επίδραση των οποίων τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα όλα τα ουράνια άστρα, αυτές οι ίδιες δυνάμεις δρουν και στην κίνηση ενός μικροσκοπικού εντόμου και ενός μυρμηγκιού, δρουν και τότε, όταν ένα λεπτό χνουδάκι χωρίς άνεμο πετάει στον αέρα.
Αυτό είναι ακριβώς το ίδιο: όλες αυτές οι ίδιες δυνάμεις, οι οποίες εμφανίζονται άλλοτε με μεγάλη, με απέραντη δύναμη, άλλοτε με ασθενή, ελαφρό, λεπτό βαθμό δράσης. Κατ’ αυτό τον τρόπο και το Πνεύμα το Άγιο, το Οποίο με μεγάλη δύναμη και ενέργεια κατήλθε στους αγίους αποστόλους την ημέρα της Πεντηκοστής, μέχρι σήμερα κατέρχεται στις καρδιές εκείνων, οι οποίοι θα αγαπήσουν το Κύριο Ιησού Χριστό, οι οποίοι με όλη τους την καρδιά θα πιστέψουν στην Αγία Τριάδα, οι οποίοι θα εξυψωθούν με το πνεύμα, έχοντας αποστραφεί το κακό και την βία.
Με ελαφρά, με διακριτική, με ανεπαίσθητη πνοή, όχι με την μορφή πύρινων γλωσσών, όχι με την βοή του ερχόμενου ανέμου, αλλά αθόρυβα και ανεπαίσθητα εισέρχεται το Πνεύμα το Άγιο στην καθαρή καρδιά, στην καρδιά που το αξίζει. Κάθε καθαρό, φωτεινό ανθρώπινο πνεύμα αισθάνεται αυτή την ανεπαίσθητη και ελαφρά πνοή του Πνεύματος του Αγίου, την αισθάνεται ωσάν σιωπηλή χαρά, ωσάν θαυμάσια ειρήνη και ανάπαυση. Αυτή η ανάπαυση που είναι συνδεδεμένη με την χαρά, δεν συγκρίνεται με τίποτα.
Όμως εκείνοι που είναι απομακρυσμένοι, απείρως απομακρυσμένοι από το Πνεύμα το Άγιο, εκείνοι που δεν Το γνωρίζουν, εκείνοι που δεν πιστεύουν στον Θεό, εκείνοι που διάλεξαν τον δρόμο του κακού και όχι τον δρόμο του καλού, που αρνήθηκαν τη χάρη του Παναγίου Πνεύματος, που προτίμησαν τον δρόμο των εγκλημάτων, της βίας, της ληστείας, του φόνου, τον δρόμο του ψεύδους, της συκοφαντίας, των επιορκιών και της καταγγελίας εναντίον των πλησίον τους, εκείνοι, που δεν έχουν αγάπη, εκείνοι που η καρδιά τους είναι γεμάτη μίσος, εκείνοι, ασφαλώς, ποτέ δεν θα νιώσουν αυτή τη χαρά, δεν θα νιώσουν αυτή την ειρήνη, αυτή την βαθειά ευτυχία της αισθήσεως της παρουσίας του Πνεύματος του Αγίου στην καρδιά τους.
Αυτοί οι άνθρωποι νιώθουν διαφορετικά, εντελώς αντίθετα, διότι όταν ο άνθρωπος διαπράττει το κακό, βρίσκεται κατά συνέπεια σε κοινωνία με τον πατέρα κάθε κακού, κάθε ψεύδους, κάθε ακαθαρσίας.
Βρίσκεται σε κοινωνία με τον διάβολο, με τους αγγέλους του, τους δαίμονες. Όταν ο άνθρωπος βρίσκεται υπό την πνευματική επιρροή αυτών των βρομερών εχθρών του Θεού, τότε νιώθει στην καρδιά του κάτι αντίθετο από εκείνο που νιώθουν οι καθαροί άνθρωποι, οι καλοί, οι άγιοι άνθρωποι.
Αισθάνεται στην καρδιά του ένα δυνατό κάψιμο, αισθάνεται βαθειά ανησυχία, η οποία ποτέ δεν καταπραΰνεται και τον βασανίζει. Στην καρδιά του δεν υπάρχει ειρήνη: δαιμονική φωτιά καίει την ακάθαρτη ψυχή, την καρδιά αυτού του ακάθαρτου και δυστυχισμένου ανθρώπου.
Όμως εμείς, οι χριστιανοί, άραγε δεν θα αναζητούμε με όλη μας την καρδιά την κοινωνία με το Πνεύμα το Άγιο; Εμείς, οι χριστιανοί, είναι δυνατόν ποτέ να επιτρέψουμε να καιγόμαστε από αυτή την κακιά, δαιμονική φωτιά; Είθε να μην συμβεί αυτό!
Είθε να βασιλεύει στην καρδιά σας, η οποία αγάπησε τον Κύριο, η αιώνια ειρήνη, η αιώνια ανάπαυση, η αιώνια χαρά του Πνεύματος του Αγίου!
Αμήν.
20 Ιουνίου 1948
Απόσπασμα από το βιβλίο: Η Πηγή της ζωής, Αγίου Λουκά, Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως και Κριμαίας -Εκδόσεις Επιστροφή-
