Ονειρευτήκαμε ένα καλύτερο αύριο ,κατά το, η ισχύς εν τη ενώσει ,αλλά δεν σκεφτήκαμε την μετεξέλιξη της ένωσης σε παγίδα. αυτό το τυρί στη φάκα μας παγίδευσε και τώρα πονάμε ,υποφέρουμε και παρακαλάμε να μας ελευθερώσουν .Ποιος σε απελευθερώνει ,ποιος σε διώχνει από την ένωση χωρίς τίμημα!
Μπρος ένωση ,πίσω απομόνωση. Διάλεξε. Το πρώτο, αλλά δεν τραβάς μπροστά ,βοηθάς με την εκμετάλλευση που υφίστασαι να γίνουν πραγματικότητα τα όνειρα εκείνων, που ουδέποτε υπολόγισαν τους άλλους ,παρά μόνο σαν αριθμούς, για να επιβεβαιώνονται καθημερινά ,αυτάρεσκα, βλέποντας τα εκατομμύρια πολιτών να υποφέρουν κι εκείνοι να ευημερούν.
Εάν λοιπόν σκεφτούμε πόσο ελεύθεροι είμαστε ,θα διαπιστώσουμε ότι ακόμη έχουμε ελευθερία έκφρασης που επειδή δεν υπολογίζεται, κατά συνέπεια δεν γίνεται πράξη, χάνουμε και την έννοια του αυθύπαρκτου, του υποκειμένου ,χάνουμε τη δημοκρατία .
Τι εξυπηρετούσαν άραγε τα πάσης φύσεως δάνεια που έπεφταν ή αναλογούσαν ή δικαιούνταν κάθε πολίτης ,κάθε οικογένεια; Περιχαρείς, απαντούσαμε στα απανωτά τηλεφωνήματα των τραπεζών των οποίων οι σκοπιμότητες θα έφερναν την επιτυχία των σκοπών. Το αποτέλεσμα, ο πολίτης να χρεωθεί ,το κράτος να έρθει με το χρόνο και να του μειώσει τις απολαβές και επειδή δεν ενήργησε όπως έπρεπε και για την συμπεριφορά των τραπεζών προς τους δανειζόμενους παρά μόνο με εξαιρέσεις, ως πολίτες καταντήσαμε ανελεύθεροι ,φτωχοί, ψωραλέοι μιας και δεν μειώθηκε το ποσό των δόσεων τη στιγμή που μειώθηκε ο μισθός!
Η παραπάνω κατάσταση γεννά αμφιβολίες ,πολλά ερωτηματικά ,αγανάκτηση. Το κράτος ενίσχυσε τις τράπεζες και κατέστρεψε τον πολίτη.
Πού πήγες ένωση, πού εξαφανίστηκες, πού είναι οι υποσχέσεις αλληλεγγύης .Και επί της ουσίας ξαναγυρίσαμε στα εξ ων συνετέθημεν. Παραπαίουμε και εκείνοι που κρατούν από φιλοδοξία και μόνο την εξουσία ,μας λένε εμάς τους τυφλούς ότι το «μπαμ» δεν ήταν ο θόρυβος της πρόσκρουσης στα βράχια ,αλλά ο τουφεκισμός στον αέρα για την « ανάσταση» της χώρας!
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
Εκπαιδευτικός,συγγραφέας,κριτικός
