Ο Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος, ο ιερός κλήρος, η γερόντισσα Μακρίνα και οι μοναχές της Μονής «Παναγίας του Έβρου» και ο ευσεβής εβρίτικος λαός, εκφράζουμε την ανθρώπινη θλίψη μας για την αποστέρηση του πνευματικού μας πατέρα
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ
από Αλεξανδρουπόλεως, πρώην Θεσσαλονίκης
κυρού Ανθίμου Δ. Ρούσσα,
Τα έργα του είναι εμφανέστατα και ευεργετικά, τα ίχνη του είναι βαθύτατα πνευματικά και το εκκλησιαστικό του φρόνημα που φέρει την προσωπική του σφραγίδα και με το οποίο καλλιέργησε όλους μας, διατηρείται ακέραιο.Προσευχόμαστε στον Κύριό μας Ιησού Χριστό η ευχή του να σκεπάζει πάντοτε τον τόπο μας και την Ιερά Μητρόπολη Αλεξανδρουπόλεως και το παράδειγμά του να μας εμπνέει και να μας καθοδηγεί.
Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως
Μητροπολίτης Άνθιμος Ρούσσας (1934 – 2025): Μια ζωή προσφοράς και αγώνων για την Εκκλησία
Ο Μακαριστός Μητροπολίτης πρώην Θεσσαλονίκης κυρός Άνθιμος ( κατά κόσμο Διονύσιος Ρούσσας), ο οποίος διακρίθηκε για τους αγώνες τους για την Εκκλησία και την πατρίδα, εκοιμήθη εν Κυρίω σήμερα, Πέμπτη 13 Μαρτίου 2025, σε ηλικία 91 ετών. Γεννήθηκε στη Σαλμώνη Πύργου Ηλείας το 1934. Σπούδασε Φιλολογία και Θεολογία. Χειροτονήθηκε το 1964 Διάκονος και το 1965 Πρεσβύτερος. Εξελέγη και χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως το 1974 ενώ Το 2004 κατεστάθη στην Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης. Τον Αύγουστου του 2023 παραιτήθηκε.
Για περισσότερο από μισό αιώνα, ως Επίσκοπος της Εκκλησίας μας, έδωσε την μαρτυρία με το λόγο, το έργο και τη στάση του η οποία διακρινόταν για την εντιμότητα και το ήθος.
Το Χρυσό Ιωβηλαίο του Γέροντος Μητροπολίτου Ανθίμου
Για τα πενήντα έτη (1974-2024) Αρχιερατικής διακονίας και προσφοράς του Μακαριστού πρώην Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Ανθίμου, η τοπική Εκκλησία τον τίμησε με σεβασμό, αγάπη και χαρά. Παρουσία Αρχιερέων και προσκυνητών, τελέσθηκε στις 21 Ιουλίου 2024, στον Ιερό Ναό του Πολιούχου Αγίου Δημητρίου, πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία.
Κλήρος και λαός ευχαρίστησαν τον Μακαριστό για το ήθος, τη σύνεση και το όραμά του. Τον Θείο Λόγο κήρυξε ο Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως κ. Άνθιμος, ο οποίος αναφέρθηκε λεπτομερώς στο ιστορικό της παραίτησης του Μακαριστού Μητροπολίτου. (Διαβάστε αναλυτικά: Θεσσαλονίκη: Το Χρυσό Ιωβηλαίο του Γέροντος Μητροπολίτου Ανθίμου)
Η τελευταία Ποιμαντορική Εγκύκλιο του ως Ποιμενάρχης της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΡΧΕΙΟΥ: ΡΑΦΑΗΛ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ
Μια εβδομάδα μετά την αποδοχή της παραίτησης του από τη Διαρκή Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος την Παρασκευή 25 Αυγούστου 2023, ο Μακαριστός Μητροπολίτης έδωσε στη δημοσιότητα την επιστολή της παραίτησης του προς τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμο μέσα από την τελευταία Ποιμαντορική Εγκύκλιο του ως Ποιμενάρχης της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης.
Στην Εγκύκλιο του, η οποία αναγνώστιηε κατά τη Θεία Λειτουργία της Κυριακής 3ης Σεπτεμβρίου 2023, ανήμερα της εορτής του Αγίου Ιερομάρτυρος Ανθίμου Επισκόπου Νικομήδειας, και των Ονομαστηρίων του, ο Μακαριστός αναφέρθηκε στους λόγους της παραίτησής του και έκανε μια σύντομη αναδρομή στα πενήντα εννέα (59) χρόνια διακονίας του στην Εκκλησία.
“Ἔφθασε, λοιπόν, καὶ αὐτὴ ἡ εὐλογημένη στιγμή, ποὺ σᾶς ἀπευθύνω μὲ ὅλη τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, τὸ καταληκτήριο αὐτὸ Ἐγκύκλιο Μήνυμα. Μέσα ἀπὸ τὴν καρδιά μου, εὔχομαι, ὅλοι οἱ κληρικοί μας, οἱ μοναχοὶ καὶ οἱ μοναχές, στοὺς ἱεροὺς Ναοὺς καὶ στὶς ἱερὲς Μονές μας νὰ προοδεύουν πνευματικὰ καὶ νὰ ὁδηγοῦν τὸν εὐσεβῆ καὶ εὐλογημένο λαὸ τοῦ Θεοῦ σὲ δρόμους σωτηρίας, προσευχῆς, μετανοίας, καταλλαγῆς, εἰρήνης, χαρᾶς, φιλανθρωπίας, ἀλληλεγγύης, καλωσύνης, συνεργασίας, ἑνότητος καὶ ἀγάπης πρὸς τὸν Χριστό, τὴν Ἐκκλησία, τὴν ἔνδοξη πατρίδα μας, τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν ἑλληνικωτάτη Μακεδονία μας. Πρὸς ὅλους τοὺς ἄρχοντες τοῦ τόπου μας: Κατὰ τὶς ὧρες τῶν φόβων καὶ τῶν δισταγμῶν, ὅταν οἱ «ἔξωθεν μάχαι καὶ οἱ ἔσωθεν φόβοι» θέτουν ὑπὸ δοκιμασία τὶς ἀντοχές μας, ἀκούομε τὴν φωνὴ τοῦ Κυρίου πρὸς τοὺς μαθητές του καὶ πρὸς ὅλους ἐμᾶς: «Μὴ ταρασσέσθω ὑμῶν ἡ καρδία· πιστεύετε εἰς τὸν Θεόν, καὶ εἰς ἐμὲ πιστεύε τε». Ἡ ἀγάπη, ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ «ἡ πάντα νοῦν ὑπερέχουσα», ἡ κατὰ Χριστὸν οἰκοδομή, ἡ ἑνότητα καὶ ἡ ταπείνωση, εἴθε νὰ χαρακτηρίζῃ τὴν ζωὴ καὶ τὸ φρόνημα ὅλων ὅσοι βρίσκονται σὲ ὑπεύθυνες θέσεις διακονίας τοῦ λαοῦ μας, θέσεις ποὺ καλοῦνται νὰ τὶς ἀντικρύζουν ὡς ἔπαλξη ἀγώνων καὶ θυσιῶν γιὰ εἰρήνη καὶ ἐθνικὴ ἀξιοπρέπεια”, είχε αναφέρει μεταξύ άλλων στην Εγκύκλιό του. (Διαβάστε αναλυτικά: Ο Μητροπολίτης Άνθιμος απευθύνεται στον κλήρο και στον λαό με την τελευταία Εγκύκλιο του ως Ποιμενάρχης της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης)
Έντονη συγκίνηση στα 20α Ονομαστήρια του Θεσσαλονίκης Άνθιμου
Τα 20α ονομαστήρια του ως Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης εόρτασε την Κυριακή 3 Σεπτεμβρίου ο Μακαριστός κυρός Άνθιμος με άκρως συγκινητικές λατρευτικές εκδηλώσεις στον ιερό ναό του προστάτη και πολιούχου της συμπρωτεύουσας, Αγίου Δημητρίου. Ο εκδηλώσεις για τα Ονομαστήριά του ήταν ιδιαίτερα φορτισμένες συναισθηματικά, αφού ήταν οι αποχαιρετιστήριες μετά την υποβληθείσα προς την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος παραίτησή του
Για το έργο του και την προσφορά του Μακαριστού κυρού Ανθίμου στην τοπική Εκκλησίας μίλησαν: Ο Πρωτοσύγκελλος της Μητροπόλεως Αρχιμανδρίτης Ιάκωβος Αθανασίου, εκπροσωπώντας τον ιερό κλήρο, ο Υπουργός Μακεδονίας Θράκης κ. Ευστάθιος Κωνσταντινίδης, ο Περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας κ. Απόστολος Τζιτζικώστας και ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης κ. Κωνσταντίνος Ζέρβας, ενώ την ποιμαντορικη εγκύκλιο ανέγνωσε ο Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Μητροπόλεως, αρχιμ. Φωτιος Ζαρζαβατσάκης.
Ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος αναφέρθηκε στο γράμμα που του έστειλε ο Σεβασμιώτατος και έγραφε: «Ευχαριστώ τον Θεό για όσα μου προσέφερε» και συμπλήρωσε ο Αρχιεπίσκοπος: «Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε και όσα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης προσέφερε -καθόλη την διάρκεια της διακονίας του- στην Εκκλησία και αυτά ήταν πολλά». (Διαβάστε αναλυτικά: Φωτορεπορτάζ ope.gr: Έντονη συγκίνηση στα 20α ονομαστήρια του Θεσσαλονίκης Άνθιμου – Εναγκαλισμός από τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο)
To βιογραφικό του Μακαριστού Μητροπολίτη κυρού Ανθίμου
Ο Παναγιώτατος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμος (κατά κόσμον Διονύσιος) Ρούσσας τοῦ Δημητρίου, ἐγεννήθη τό ἔτος 1934 στήν Σαλμώνη Πύργου Ἠλείας. Ἐπεράτωσε τίς ἐγκύκλιες σπουδές του τό 1952 ὁπότε καί ἐπέτυχε χωριστά στίς εἰσιτήριες ἐξετάσεις τῆς Φιλοσοφικῆς καί τῆς Νομικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. Ἐπέλεξε τήν Φιλοσοφική Σχολή τῆς ὁποίας ἔλαβε τό πτυχίο τό 1957, ὑπηρέτησε δέ ὡς ἄμισθος βοηθός τῆς ἕδρας τῆς Βυζαντινῆς Φιλολογίας. Ἐξεπλήρωσε τίς στρατιωτικές του ὑποχρεώσεις, ὑπηρετήσας ὡς ἔφεδρος ἀξιωματικός στήν Ἑλληνική Ἀεροπορία. Ταυτόχρονα ἐνεγράφη στήν Θεολογική Σχολή τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν τῆς ὁποίας ἔλαβε τό πτυχίον τό 1963. Ἤδη ἀπό τό 1959 ὑπηρετοῦσε ὡς Φιλόλογος καθηγητής στόν Ἐκπαιδευτικό Ὀργανισμό τῆς «Ἑλληνικῆς Παιδείας» ὅπου χρημάτισε καί Διευθυντής τοῦ Γυμνασίου της. Χειροτονήθηκε διάκονος τό 1964 ἀπό τόν Σεβ. Μητροπολίτη Θήρας Γαβριήλ καί πρεσβύτερος ὑπό τοῦ ἰδίου ἀρχιερέως τό 1965 ὁπότε καί ἔλαβε τό ὀφίκκιον τοῦ Ἀρχιμανδρίτου. Διορίστηκε Προϊστάμενος στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Βασιλείου τῆς ὁδοῦ Μετσόβου Ἀθηνῶν, ὅπου παρέμεινε μέχρι τό 1974. Ἡ Ἱερά Σύνοδος τοῦ ἀνέθεσε ἀμέσως τήν σύνταξη τοῦ ἐποικοδομητικοῦ φυλλαδίου « Φωνή Κυρίου» τό ὁποῖο διηύθυνε γιά ἕξι χρόνια. Τό 1966 παραιτεῖται ἀπό τῆς θέσεώς του ὡς καθηγητοῦ καί τοποθετεῖται Διευθυντής Κηρύγματος στήν Ἀποστολική Διακονία.
Τό 1968 ὁ τότε ἀρχιμανδρίτης Ἄνθιμος Ρούσσας διορίζεται ἀπό τήν ἱερά Σύνοδο Διευθυντής τοῦ Φοιτητικοῦ Θεολογικοῦ Οἰκοτροφείου, προετοιμάζοντας ἀπό ἐκεῖ πολλές γενεές θεολόγων καί κληρικῶν τῆς Ἐκκλησίας. Τήν θέση αὐτή κράτησε μέχρι τήν εἰς ἐπίσκοπον προαγωγήν του τό 1974. Ἐπί πλέον ἀπό τό 1968 ἀναλαμβάνει τήν εὐθύνη τῶν ἐκδόσεων καί τοῦ Τυπογραφείου τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας ἐπιτυγχάνοντας σοβαρές καί πολυτελεῖς ἐκδόσεις. Τό 1971 ἡ Ἱερά Σύνοδος τοῦ ἀναθέτει τήν μετατροπή καί προετοιμασία τοῦ κτιρίου τῶν Ὑπηρεσιῶν της καθώς καί τοῦ Συνοδικοῦ Μεγάρου, ὅπου μέχρι σήμερα στεγάζεται. Τό ἴδιο ἔτος 1971 , ἐορτάσθηκε ἡ Ἐθνική 150ετηρίδα καί ἡ Ἱερά Σύνοδος ἀναθέτει πάλι στόν ἀρχιμ. Ἄνθιμο Ρούσσα τήν εὐθύνη γιά τήν ἐκκλησιαστική συμμετοχή στόν ἐορτασμό καθώς καί τήν ἐκτέλεση προγράμματος φιλοξενίας-ξεναγήσεως τῶν ἀφιχθέντων ἐκπροσώπων των ἀνά τόν κόσμο Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν. Τόν Μάιο τοῦ 1972 ἐκπροσωπεῖ τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος στήν ἐκλογή καί ἐνθρόνιση τοῦ Πατριάρχου Βουλγαρίας Μαξίμου.
Εκλογή του ως Μητροπολιτης Αλεξανδρουπολεως, Τραιανουπολεως και Σαμοθρακης
Το 1974 στις 13 Ιουλίου, εκλέγεται απο την Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχιίας Μητροπολιίτης Αλεξανδρουπόλεως Τραιανουπόλεως και Σαμοθράκης. Η χειροτονία του εγινε στις 14 Ιουλιου 1974 στον Ιερο Ναο του Αγιου Βασιλείου της οδού Μετσοβου, απο τον Σεβ. Μητροπολιτη Θηρας Γαβριηλ. Συλλειτούργησαν και παρευρεθησαν οι αρχιερείς: Γυθείου, Δραμας, Μεσογαίας, Κοζανης, Μαντινείας, Ροδου, Καρπαθου, Καισαριανης και ο τοτε Επισκοπος Ανδρούσης Αναστασιος, νυν Αρχιεπισκοπος Αλβανιας.
- Ο ενθρονιστήριος λόγος
Στίς 30 Ἰουλίου 1974 ἐνθρονίζεται στήν Ἀλεξανδρούπολη. Στόν ἐνθρονιστήριο Λόγο τοῦ ἀναφέρει χαρακτηριστικά:
«... ἐν φόβῳ καὶ συναισθήσει βαρείας εὐθύνης, ᾖλθον σήμερον πρὸς ὑμᾶς. Ὅμως ἀδελφοί μου, “οὐκ ᾖλθον διακονηθήναι, ἀλλὰ διακονῆσαι”. Μεγαλύνω τὸ Ὄνομα τοῦ Θεοῦ, ὅτι τῇ Ἐκείνου χάριτι καὶ δυνάμει εἰσέρχομαι σήμερον εἰς τὴν πόλιν ταύτην, τὸν καθαρὸν καὶ ἀμιγῆ τῆς Θρᾴκης Παράδεισον. Περὶ τῆς Ἀλεξανδρουπόλεως καὶ τῆς περιβαλλούσης ταύτην ἐπαρχίας πολλὰ ἤκουσα παρὰ πολλῶν ἐν τῇ πρωτευούσῃ ἀδελφῶν, ἀφορῶντα εἰς τὰς φυσικὰς τοῦ ἱεροῦ τούτου τόπου καλλονάς, μάλιστα δὲ εἰς τὴν εὐγένειαν, τὸ ἦθος καὶ τὴν πνευματικὴν καλλιέργειαν τῶν κατοίκων, ὅπερ καὶ σπουδαιότερον πάντων θεωρῶ...».
30 έτη αρχιερατείας στην Ιερά Μητρόπολη Αλεξανδρουπόλεως
Κατά τά τριάντα ἔτη τῆς ἀρχιερατείας του στήν Ἱερά Μητρόπολη Ἀλεξανδρουπόλεως, διωργάνωσε ὑποδειγματικὰ τὸ λατρευτικό, τὸ κηρυκτικὸ καὶ τὸ φιλανθρωπικὸ ἔργο τῆς Μητροπόλεως. Ἐμερίμνησε ὥστε νὰ ἔχουν ὅλα τὰ χωριὰ καὶ οἱ οἰκισμοὶ ἐφημερίους ἀξίους τῆς ἀποστολῆς των. Ἔκτισε ἐκ θεμελίων μὲ προσωπική του φροντίδα 35 νέες Ἐκκλησίες ποὺ εὑρίσκονται ὅλες σὲ λειτουργία. Ἐπὶ μία 30ετία 4 – 5 ἀρχιμανδρῖτες ἱεροκήρυκες καὶ πλεῖστοι ἐφημέριοι θεολόγοι, κηρύσσουν καὶ ἐξομολογοῦν στὰ χωριὰ καὶ στὶς πόλεις.
Ἕνα ξεχωριστὸ ἔργο τοῦ Μητροπολίτου Ἀνθίμου εἶναι ἡ θεμελίωση καὶ ἡ ἀνέγερση δύο νέων ἱερῶν Μονῶν στὸν Ἕβρο. Ἡ Ἱερὰ Μονὴ Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, γνωστὴ ὡς «Παναγία τοῦ Ἕβρου» μὲ 45 μοναχὲς σήμερα καὶ ὑποδειγματικὴ μοναστικὴ ζωή, στὴν περιοχὴ τῆς Μάκρης. Ἡ Ἱερὰ Μονὴ τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου στὸ Ἀετοχώρι Ἕβρου μὲ 15 ἐγγεγραμμένους ἱερομονάχους. Διαθέτει ξενῶνα 50 ἐπισκεπτῶν καὶ συνεδριακὸ κέντρο ποὺ ἤδη χρησιμοποιεῖται.
Διωργάνωσε καὶ ἐλειτούργησε τὸ Ἐκκλησιαστικὸ Μουσεῖο Ἀλεξανδρουπόλεως ποὺ μετὰ ἀπὸ 15 χρόνια λειτουργίας ἀνασυγκροτήθηκε ἐπὶ ἐπιστημονικῆς μουσειολογικῆς βάσεως, πάντοτε στὸ κτίριο τῆς Λεονταριδείου Σχολῆς μὲ εὐρωπαϊκὸ πρόγραμμα.
Ἀπὸ τὸ 1974 ἀνελλειπῶς ἐκδίδει τὸ γνωστὸ διμηνιαῖο ἐκκλησιαστικὸ περιοδικὸ «ΓΝΩΡΙΜΙΑ», τοῦ ὁποίου καὶ ἐπιμελεῖται προσωπικῶς.
- Φιλανθρωπική δράση
Στὸν τομέα τῆς Φιλανθρωπίας ἀνήγειρε ἐκ θεμελίων καὶ λειτούργησε ὑπὸ τὴν ἀκάματη μέριμνά του τὰ ἑξῆς Ἱδρύματα:
Τό Σταυρίδειο Ἐκκλησιαστικὸ Μαθητικὸ Οἰκοτροφεῖο Ἀρρένων «Ὁ ἅγιος Στέφανος» δυνάμεως 70 κλινῶν.
Τό Σταυρίδειο ἵδρυμα χρονίως πασχόντων «ὁ ἅγιος Κυπριανός», δυνάμεως 115 κλινῶν. Πρόκειται γιὰ ἕνα πρότυπο νοσηλευτήριο ἀνιάτων μὲ τεράστια προσφορὰ στὴν ευρύτερη περιοχὴ τῆς Θράκης.
Τὸ Ἐνοριακὸ Κέντρο τοῦ ἁγίου Ἐλευθερίου Ἀλεξανδρουπόλεως μὲ συσσίτιο γιὰ ἀπόρους κατοίκους τῆς περιοχῆς.
Ἤδη δὲ ἀποπερατώνεται τὸ νὲο Νιάρχειο ἵδρυμα περιθάλψεως ἐγκαταλελειμένων παιδιῶν καὶ ἀγάμων μητέρων «Ὁ ἅγιος Στυλιανός», μὲ δωρεὰ τοῦ Ἱδρύματος «Σταῦρος Νιάρχος».
Ἐπίσης κατὰ τὴν τριαντακονταετῆ Ἀρχιερατεία του φρόντισε γιὰ τὴν συντήρηση καὶ ἀναβάθμιση τῶν ἑξῆς προϋοπαρχόντων φιλανθρωπικῶν δομῶν:
Ἰωακείμειο Γηροκομεῖο δυνάμεως 68 κλινῶν.Δεδομένης τῆς παλαιότητος τῶν ἐγκαταστάσεών του, τῶν αὐξανομένων ἀναγκῶν καὶ μὲ τὴν προοπτικὴ τῆς ἀναβαθμίσεως τῶν ὐπηρεσιῶν του, ὁ Παναγιώτατος ἔχει ἀπὸ καιροῦ ἐξασφαλίσει τὸ οἰκόπεδο, ἀρχιτεκτονικὴ μελέτη καὶ ἔθεσε τὴν βάση γιὰ τὴν ἐξασφάλιση χρηματοδοτήσεως γιὰ τὴν ἀνέγερση νέου Ἰωακειμείου Γηροκομείου.
Τὸ «Ταμεῖο Εὐποιΐας» γιὰ βοηθήματα σὲ ἀπόρους καὶ ἀσθενεῖς καθ΄ ὅλη τὴ διάρκεια τοῦ χρόνου.
Μαθητικὲς Ἐκκλησιαστικὲς Κατασκηνώσεις μὲ 450 – 500 παιδιὰ κάθε καλοκαῖρι στὶς μόνιμες ἐγκαταστάσεις τῆς Μάκρης. Μὲ στόχο τὸν ἐκσυγχρονισμὸ τῶν ἐγκαταστάσεων καὶ τὴν διεύρυνση τῶν ἱεραποστολικῶν δυνατοτήτων, πρὸ ἔτους ἀνήγειρε διώροφο κτίσμα μὲ ὑπόγειο, ὡς Κέντρο Συναντήσεως Νέων καὶ Κατασκηνωτῶν, μὲ πλήρως ἐξοπλισμένη κουζίνα καὶ τραπεζαρία στὸ ἰσόγειο, αἴθουσα συνεδρίων καὶ διαλέξεων στὸν ὄροφο καὶ χώρους ἀναψυχῆς στὸ ὑπόγειο.
Ὅλα τὰ ἀνωτέρω ἔργα ἔχουν σχεδιασθεῖ μὲ τὸ προσωπικὸ ἐνδιαφέρον τοῦ Παναγιωτάτου καὶ ἔχουν ἐκτελεσθεῖ μὲ αὐτεπιστασία.
- Τα τελευταία υπό αποπεράτωση έργα
Τὰ τελευταῖα ὑπὸ ἀποπεράτωση ἔργα τοῦ Παναγιωτάτου στὴν Ἀλεξανδρούπολη εἶναι τὰ ἑξῆς:
Ὁ μεγάλος διώροφος ἐνοριακὸς Ναὸς Ὑψώσεως Τιμίου Σταυροῦ – Νέα Κοσμοσώτηρα Φερῶν Ἕβρου, εἰς ἀντικατάσταση τοῦ μέχρι σήμερα χρησιμοποιουμένου Βυζαντινοῦ μνημείου τῆς Παναγίας Κοσμοσωτήρας τοῦ 12ου αι.
Ὁ Ἱερὸς Ναὸς Πάντων τῶν Θρακῶν Ἁγίων στὸν περίβολο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀετοχωρίου.
Τὸ «ΑΝΘΙΜΕΙΟ» Πολιτιστικὸ Κέντρο. Ἕνα σημαντικὸ ἔργο ποὺ κτίζεται σὲ ἰδιόκτητο οἰκόπεδο τῆς Μητροπόλεως μὲ πρόγραμμα τοῦ Γ΄ Κ.Π.Σ. καὶ προϋπολογισμὸ περίπου 2,2 ἐκατομμύρια Εὐρώ.
Στὸν τομέα τῆς ἐκκλησιαστικῆς τέχνης καὶ πολιτιστικῆς κληρονομιᾶς λειτουργοῦν στὴν Ἱερὰ Μονὴ Παναγίας τοῦ Ἕβρου ἐργαστήρια Κηροπλαστικῆς, Ἱερορραπτικῆς καὶ Ἁγιογραφίας, ἐνῶ ἀπὸ τὸ 2002 ἵδρυσε τὸ Ἐκκλησιαστικὸ Ἵδρυμα κοινωνικῆς καὶ πολιτιστικῆς Προσφορᾶς «ὁ ἅγιος Ἰωσήφ», στὸ ὁποῖο λειτουργεῖ μὲ μεγάλη ἐπιτυχία Ξυλογλυπτικὸ ἐργαστήριο.
Αγώνες για τον Έβρο
Ο Μακαριστός κυρός Άνθιμος, διετέλεσε Τοποτηρητής τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Διδυμοτείχου, Ὀρεστιάδος καί Σουφλίου ἀπό τό 1986 μέχρι τό 1989. Ἐξεπροσώπησε τήν Ἐκκλησία της Ἑλλάδος στίς ἑορτές Κυρίλλου καί Μεθοδίου στό Βατικανό το 1985, καί στήν ἐνθρόνιση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου τῆς Καντερβουρίας τῆς Ἀγγλικανικῆς Ἐκκλησίας τό 1991. Συμμετέσχε σέ ἐπίσημες ἀποστολές στό ἐξωτερικό, ὅπως αὐτὴ στὴν Μόσχα τὸ 2001 καί σέ ἱεραρχικές Συνάξεις στό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο. Διορίστηκε ἐκπρόσωπος τῆς Ἐκκλησίας στό Ἐθνικό συμβούλιο Ράδιοτηλεορασεως μέχρι τή διάλυσή του τόν Ὀκτώβριον τοῦ 1993. Κατά γενική ὁμολογία, ἡ ἐπίλυση τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ζητήματος πού προέκυψε ἀπό τήν διαμάχη Ἐκκλησίας καί Πολιτείας τόν χειμώνα τοῦ 1987 μέ ἀφορμή τήν ἐκκλησιαστική Περιουσία, ὀφείλεται στούς χειρισμούς τοῦ τότε Μητροπολίτου Ἀλεξανδρουπόλεως Ἀνθίμου Ρούσσα. Τὸ ἔτος 2000 ὡρίσθηκε ὑπεύθυνος τῆς διοργανώσεως τῆς μεγάλης λαοσυνάξεως τῆς Θεσσαλονίκης γιὰ τὸ ζήτημα τῶν ταυτοτήτων, ἀποστολὴ ποὺ ἔφερε εἰς πέρας μὲ μεγάλη ἐπιτυχία.
Ὁ Μακαριστός ταύτισε τὴν ζωὴ του μὲ τὴν ζωὴ τῶν κατοίκων τοῦ Ἕβρου καὶ ἀνεδείχθη ὁ γνησιώτερος, ὁ καταλληλότερος καὶ ὁ μονιμώτερος κήρυκας τῶν ἀναγκῶν καὶ τῶν προβλημάτων ὅλου τοῦ λαοῦ τῆς Θράκης. Μὲ ὁμιλίες, παραστάσεις, συνεντεύξεις, διαμαρτυρίες καὶ ἔντυπες ἐκδόσεις κατέστησε γνωστὰ τὰ αἰτήματα τῶν συμπατριωτῶν μας στὸ Κράτος, στὸν πολιτικὸ κόσμο καὶ σ΄ ὅλη τὴν κοινὴ ἑλληνικὴ γνώμη.
Ἡ Ἀλεξανδρούπολη καὶ ὁ Ἕβρος ὀφείλουν τὴν ἵδρυση καὶ τὴν λειτουργία τῆς Ἰατρικῆς Σχολῆς τοῦ Δημοκριτείου Πανεπιστημίου στον Μακαριστό Μητροπολίτη. Ἀπὸ τὸ 1975 καὶ ἐπὶ δώδεκα χρόνια καὶ πλέον ἐκράτησαν οἱ ἀγῶνες αὐτοί. Ἡ ἱστορική πορεία τοῦ λαοῦ τοῦ Ἔβρου, οἱ ἀπεργεῖες, τά δημοσιεύματα, ἡ ἀνοικτή ἐπιστολή στόν κ. Καραμανλή πού δημοσιεύθηκε στό “ΒΗΜΑ” καί στήν «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», τά ψηφίσματα, τά συνθήματα, τά φέιγ-βολάν, οἱ ἀποφάσεις, οἱ καταγγελλίες εἶναι ὅλα βγαλμένα ἀπό τήν γραφίδα του καί τήν καρδιά του. Ἀγωνίστηκε πεισματικά γιά τήν ἔλευση τῶν Φοιτητῶν Ἰατρικῆς ἀπό τήν Θεσσαλονίκη στήν Ἀλεξανδρούπολη καί ἐδικαιώθηκε. Παρενέβη καί συνετέλεσε στήν θεμελίωση καί ἀνέγερση τοῦ κτιρίου τῶν πρακλινικῶν ὄπισθεν τοῦ Νοσοκομείου. Διέθεσε ὄχι μόνο εἰδικό κτίριο, ἀλλά καί τόν ὑπόγειο Ναό τοῦ ἁγίου Νεκταρίου γιά τήν διευκόλυνση τῶν φοιτητῶν τῆς Ἴατρικῆς. Τὸ ἴδιο ἀγωνίστηκε γιὰ τὴν ἀνέγερση τοῦ μεγάλου Πανεπιστημιακοῦ Νοσοκομείου ποὺ ἤδη λειτουργεῖ. Ὁ Μητροπολίτης Ἄνθιμος κατώρθωσε νὰ συνεγείρη ὅλους τοὺς ἄρχοντες τοῦ τόπου καὶ τὸ λαὸ στὴ διεκδίκηση τῶν αἰτημάτων τους. Ἀνέβηκε πολλὲς φορὲς στὰ μπαλκόνια γιὰ νὰ φωνάξη «Ξύπνα λαέ τοῦ Ἕβρου γιὰ νὰ διεκδικήσεις τὰ δίκαιά σου». Γιὰ τοὺς ἐμπόρους καὶ τοὺς ἐπιχειρηματίες, γιὰ τοὺς ἀγρότες καὶ τοὺς ἐργάτες, γιὰ τοὺς ἀνέργους καὶ μικροεπαγγελματίες ἔπραξε καὶ πράττει ὅ,τι εἶναι δυνατό. Σὲ κάθε ἐπίσκεψη Πρωθυπουργοῦ, Ὑπουργοῦ ἢ ἄλλου κυβερνητικοῦ παράγοντα θέτει τὰ προβλήματα τοῦ τόπου ἄμεσα καὶ πρακτικά.
Ἕνα σημαντικώτατο σημεῖο τῆς προσφορᾶς τοῦ Μακαριστού εἶναι τὸ πνεῦμα τῆς ἑνότητος ποὺ καλλιέργησε σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα τῆς τοπικῆς κοινωνίας τοῦ Ἕβρου. Ἐπὶ τριάντα χρόνια ἡ συνεργασία τοῦ Μακαριστού μὲ τοὺς Βουλευτὲς τοὺς Νομάρχες, τοὺς Στρατηγοὺς, τοὺς Δημάρχους, τοὺς Κοινοτάρχες, καὶ ὅλους τοὺς παράγοντες τοῦ τόπου ὑπῆρξε ὑποδειγματική. Ἡ παρουσία του στὸ Στρατὸ ἐνισχύει πάντοτε τὸ ἐθνικὸ καὶ πατριωτικὸ φρόνημα.
Εἰδικὰ γιὰ τὴ Σαμοθράκη τὸ ἐνδιαφέρον ὑπῆρξε ἀμέριστο. Ἀνήγηρε Ἐπισκοπεῖο τὸ ὁποῖο φιλοξενεῖ ὅλους ὅσοι γιὰ ποιμαντικοὺς λόγους μεταβαίνουν στὸ νησί, ἀποπεράτωσε Ναούς, ἀνεκαίνισε καί ἐπεξέτεινε ἄλλους, παρέλαβε καὶ ἐνοικοκύρευσε τὸ Μετόχι τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου Ἁλωνίων. Σημαντικώτατο ζήτημα γιὰ τὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Ἀλεξανδρουπόλεως καὶ εἰδικώτερα γιὰ τὴν Σαμοθράκη ἦταν ἡ ἐπίσημη ἀνακήρυξη τῶν Πέντε Νεομαρτύρων ἐκ Σαμοθράκης ὡς ἁγίων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Οἱ ἀγῶνες του καί οἱ ἀγωνίες του γιά τήν Θράκη εἶναι πανελληνίως γνωστοί. Αλησμόνητος μένει ο αγώνας του και για τα δίκαια της Εκκλησίας.
Ὁ Μακαριστός Μητροπολίτης πρώην Θεσσαλονίκης κυρός Άνθιμος εἶναι ἕνας ἀπὸ τοῦς πολυγραφοτέρους συγχρόνους Ἱεράρχες, καθὼς συνέγραψε καί ἐξέδωσε δεκατρία (13) πολυσέλιδα βιβλία καί δέκα ὀκτώ (18) μελέτες, ἀκολουθίες καί ἄρθρα ἐκκλησιαστικῶν, θεολογικῶν καί ἐθνικῶν θεμάτων.
Εκλογή του ως Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης
Τή Δευτέρα 26 Ἀπριλίου 2004 ἡ σεπτή Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τόν ἐξέλεξε Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης ὡς διάδοχο τοῦ Μακαριστοῦ Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης Παντελεήμονος Β’. Ἡ ἐνθρόνιση του πραγματοποιήθηκε τήν Παρασκευή στίς 18 Ἰουνίου 2004.
ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ - ΔΙΕΘΝΕΣ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
Ας αναπαυθεί η ψυχή του εν Κυρίω και εν Αγγέλων χώρα...
Ήταν ένας δραστήριος Ιεράρχης, με έντονο λόγο, πολλές φορές καυστικό, δεν τον ένοιαζε αν με ότι έλεγε θα χαλούσε τις σχέσεις του... Προσωπικά μου άρεσε... Στις εκλογές για τον Αρχιεπισκοπικό θρόνο το 1998, τον υποστήριζα, γιατί γνώριζα τις πεποιθήσεις και τις απόψεις του. Ευτυχώς όμως ο καλός Θεός μας έδωσε έναν Αρχιεπίσκοπο Εθνάρχη - κεραυνό, τον Μακαριστό Χριστόδουλο... που τελικά τον έφαγαν τα καρκινώματα της κοινωνίας.......
Την δεύτερη φορά δεν τον υποστήριξα όχι για κανέναν άλλο λόγο, επειδή γνώριζα ότι δεν είχε δυναμική για να εκλεγεί, υποστήριξα τον Σπάρτης Ευστάθιο, ο οποίος έχασε από τον σημερινό ολίγιστο Ιερώνυμο...
Ο κυρός Άνθιμος βρήκε το σθένος έστω και κατόπιν πιέσεων να παραιτηθεί... Κάποιοι ιεράρχες δεν το κάνουν ούτε κατόπιν πιέσεων...
Μακάρι η Εκκλησία μας σε αυτούς τους δύσκολους, αντιχριστιανικούς καιρούς να βγάζει τέτοιους ιεράρχες έστω και ελάχιστους για να παλεύουν σθεναρά για την πίστη μας και την Πατρίδα μας, γιατί το τρίπτυχο της επιτυχίας της Ελλάδας είναι είτε το θέλουν, είτε όχι, το ΠΑΤΡΙΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑ, ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ...!!!