Πρὸς τοὺς εὐσεβεῖς Ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς τῆς Ἐπαρχίας καὶ τῆς Νήσου μας.
Ἀγαπητοί μου· Πατέρες, ἀδελφοὶ καὶ ἀδελφές μου,
Σήμερα, γιὰ ὁλόκληρο τὸν κόσμο:
«Ὁ Χριστὸς γεννιέται, ἂς τὸν δοξάσουμε.
Ὁ Χριστὸς ἀπὸ τοὺς οὐρανούς, ἂς τὸν ὑποδεχτοῦμε.
Ὁ Χριστὸς στὴ γῆ, ἂς ὑψωθοῦμε οἱ ἄνθρωποι».
Οἱ προτροπὲς αὐτὲς δὲν εἶναι ποιητικὲς ἐκφράσεις ἁπλοῦ ἐνθουσιασμοῦ, λόγῳ τῆς γορτῆς. Ὀφείλονται στὴ δικαιολογημένη χαρὰ ποὺ προκαλεῖ σὲ ὅλους μας τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Ἕνας, μοναδικὸς καὶ παντοδύναμος Θεός, ἔγινε γιὰ χάρη μας ἄνθρωπος. ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΟΞΑΖΟΥΜΕ ΤΟ ΘΕΟ ποὺ γεννιέται ὡς ἄνθρωπος, ἀναγνωρίζουμε τὴν προσωπικὴ σχέση ποὺ ἔχουμε μαζί του.
Ὁ Χριστὸς μᾶς ἀποκάλυψε ὅτι ἡ σχέση αὐτὴ δὲν εἶναι δουλική, ἀλλὰ σχέση πατέρα μὲ τὰ παιδιά του. Μάλιστα ἑνὸς Πατέρα ποὺ δὲν παύει ποτὲ νὰ ἀγαπᾶ, νὰ περιμένει καὶ νὰ συγχωρεῖ. Γι’ αὐτὸ τὸ λόγο ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἔγινε «καὶ ἀδελφὸς καὶ φίλος» τοῦ καθενός μας καὶ μᾶς κατέστησε κληρονόμους τῆς Βασιλείας Του. Ὁπότε, οἱ ἄνθρωποι δὲν εἴμαστε πιά, ὅ,τι τρῶμε. Ἐνῶ ζοῦμε αὐτὴν ἐδῶ τὴ ζωή, ἔχουμε συγχρόνως τὴ δυνατότητα νὰ μετέχουμε καὶ σὲ μιὰ ἄλλη πνευματικὴ διάσταση, τὸ χῶρο καὶ τὸ χρόνο τοῦ Θεοῦ «εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων».
ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΥΠΟΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΤΟ ΘΕΟ ἀπὸ τοὺς οὐρανούς, αὐτὸ σημαίνει, ὅτι στὴ ζωή μας δὲν εἴμαστε μόνοι. Ὁ Χριστὸς βεβαίωσε ὅτι θὰ βρίσκεται δίπλα μας διαρκῶς. Θὰ εἶναι συνεργάτης μας, σύντροφος καὶ συνοδοιπόρος μας καθημερινῶς. Ἀκόμα κι ὅταν στερούμαστε τὰ ἀπαραίτητα, ἔρχεται Ἐκεῖνος καὶ ἀναπληρώνει τὶς ἐλλείψεις μας μὲ τὰ οὐσιωδέστερα. Ἀκόμα κι ὅταν ἀπομακρυνόμαστε ἀπὸ κοντά Του, Ἐκεῖνος περιμένει νὰ ἐπιστρέψουμε γιὰ νὰ μᾶς ξεκουράσει. Στὸν πόνο, στὶς ἀρρώστιες, στὴ φτώχεια καὶ στὴ δυστυχία μας, δὲν εἶναι ἁπλὰ κοντά μας, στέκεται δίπλα μας, μπαίνει μέσα μας, πρόθυμος νὰ σηκώσει τὸ σταυρό μας, ἂν τοῦ τὸ ἐπιτρέψουμε, φυσικά!
ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΥΨΩΝΟΜΑΣΤΕ αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἀντιγράφουμε τὸ Θεό.
Ἐκεῖνος χαμήλωσε τόσο πολὺ κι ἔγινε ἄνθρωπος. Ὁπότε ἐμεῖς στὸ πρόσωπο τοῦ κάθε διπλανοῦ μας πρέπει νὰ βλέπουμε τὸν ἴδιο τὸ Θεό. Τὴν χαρὰ ποὺ μᾶς λείπει, νὰ τὴν ἀναζητᾶμε, ὄχι στὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ -ποὺ εἶναι φθαρτὰ καὶ πρόσκαιρα- ἀλλὰ στὴν πνευματική, εἰλικρινή, τίμια καὶ ἀγαπητικὴ σχέση μεταξύ μας. Αὐτὴ ἡ ὄμορφη προσπάθεια, «μᾶς ἀνεβάζει ψηλότερα», μᾶς ὑψώνει! Μᾶς κάνει ἀνθρώπους, ἕναν τίτλο τιμῆς, ποὺ τὸν λησμονήσαμε στὴν ἐποχή μας. Καὶ ψάχνουμε νὰ βροῦμε πόσο διαφέρουμε ἀπὸ τὰ ζῶα, ἐνῶ ἡ Ἐκκλησία μᾶς διδάσκει πόσο συγγενεύουμε μὲ τοὺς ἀγγέλους.
Ἀγαπητοί μου· Πατέρες, ἀδελφοὶ καὶ ἀδελφές μου,
Τὸ βιβλίο τῆς Ἱστορίας τοῦ κόσμου γράφεται σὲ χρυσὲς καὶ σὲ μαῦρες σελίδες. Ὅμως τὸ μελάνι μὲ τὸ ὁποῖο γράφεται, εἶναι ...κόκκινο! Εἶναι τὸ αἷμα τῶν ἀδικημένων, ἡ ἀγωνία καὶ τὰ δάκρυα τῶν ἀνθρώπων ποὺ στερήθηκαν τὰ πάντα. Τὸ συμφέρον ὀνομάζεται «Διεθνὲς Δίκαιο», μιλάει ὅλες τὶς πολιτισμένες γλῶσσες καὶ μεταχειρίζεται τὸ προσωπεῖο τοῦ «Ἀνθρωπισμοῦ». Γι’ αὐτὸ ὁ πλανήτης μας δὲν κατάφερε νὰ εἰρηνεύσει καὶ τὸ Εὐρωπαϊκὸ οἰκοδόμημα γκρεμίζεται μὲ πάταγο. Μέσα σ’ αὐτὸν τὸν στροβιλισμὸ βρίσκεται καὶ ἡ Πατρίδα μας. Γύρω μας ποικιλοτρόπως φλέγονται οἱ λαοὶ καὶ ἀναμμένα κάρβουνα φτάνουν μέχρι τὶς πόρτες μας.
Ὅμως, θὰ τὰ καταφέρουμε. Εἴμαστε ἀνθεκτικοὶ ὡς Ἕλληνες καὶ παντοδύναμοι ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί. Κάναμε θαύματα στὴν παγκόσμια Ἱστορία καὶ τὰ ἴχνη τῆς διαβάσεώς μας εἶναι βαθειὰ στὸ σημερινὸ πολιτισμό.
Ἡ περίοδος πρὶν τὴν οἰκονομικὴ κρίση μᾶς ἔκανε νωθρούς, μαλθακούς, ἀνεύθυνους, πονηροὺς καὶ τυχάρπαστους. Ὅμως, τώρα, ἦρθε ἡ ὥρα νὰ ἀναδειχθοῦμε. Τώρα, ποὺ ὅλα γύρω μας γονατίζουν ἢ σωριάζονται, ἐμεῖς ἂς σηκωθοῦμε ψηλότερα. Νὰ πάρουμε στὰ σοβαρὰ τὸν ἱστορικό μας ρόλο. Νὰ ἑνωθοῦμε μεταξύ μας, νὰ κρατηθοῦμε ὄρθιοι καὶ νὰ διορθώσουμε τὰ λάθη μας. Ξέρουμε τὰ ἐλαττώματά μας, ἂς τὰ ξεριζώσουμε. Νὰ ξεπεράσουμε τὶς μικρότητές μας καὶ νὰ ἀντισταθοῦμε στὴν κακιὰ μοίρα ποὺ μᾶς ἔρριξαν. Νὰ στηρίξει ὁ καθένας τὸν διπλανό του. Νὰ γίνουμε μιὰ γροθιά, ἐνάντια στὴν καλοπέραση ποὺ μᾶς ἀφυδάτωσε καὶ μᾶς ἐξάντλησε ἐπὶ χρόνια. Νὰ ἐξορίσουμε τὶς πονηριὲς ἀπὸ τὴ ζωή μας καὶ πλέον, νὰ ἀποφασίζουμε ὀρθά. Νὰ καθαρίσουμε τὶς καρδιές μας καὶ νὰ ἐκδηλώνουμε κατανόηση. Νὰ ὀργανώσουμε τὶς σκέψεις μας καὶ νὰ πολιτευόμαστε ἔξυπνα. Νὰ ξαναγυρίσουμε στὶς παναθρώπινες ἀξίες τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας. Νὰ ξαναβροῦμε τὸ Χριστὸ καὶ νὰ τὸν βάλουμε πάλι στὴν ἐθνικὴ καὶ κοινωνικὴ ζωή μας μὲ ἐμπιστοσύνη καὶ εἰλικρίνεια. Νὰ ξαναζήσουμε τὰ ὄμορφα καὶ λογικὰ Μυστήρια τῆς Λατρείας μας. Νὰ ξαναβροῦμε τὴν χαμένη μας Παράδοση. Νὰ κάνουμε τὸ Εὐαγγέλιο φάρο ποὺ θὰ φέγγει στὴ ζωή μας.
Δὲν τὸ εἴδαμε; Ὅλοι καὶ ὅλα μᾶς πρόδωσαν. Μόνο ὁ Χριστὸς μᾶς σέβεται καὶ μᾶς ὑπολογίζει. Μᾶς ἀγαπᾶ καὶ μᾶς νοιάζεται ἀκόμα. Ξέρετε πῶς;
Ἐπειδὴ γεννιέται καὶ φέτος γιὰ χάρη μας. Ἔχουμε ἀνάγκη τὰ ἐφετινὰ Χριστούγεννα περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλη φορά. Μποροῦμε νὰ ξαναγεννηθοῦμε ὡς νέοι ἄνθρωποι, ἀρκεῖ νὰ ἀφήσουμε τὸ Χριστὸ νὰ ἀναγεννήσει τὴν καρδιά μας καὶ τὴ ζωή μας.
Αὐτὰ θὰ εἶναι Χριστούγεννα. Αὐτὰ θὰ εἶναι πραγματικὰ Χριστούγεννα.
Ποὺ θὰ ἀνακαινίσουν τὴ ζωή μας, τὴν κοινωνία μας, τὴν Πατρίδα μας καὶ θὰ ἀκτινοβολήσουν στὸν κόσμο ὅλο.
Τότε, ὡς ἄνθρωποι ὁ καθένας μας καὶ ὡς Ἕθνος Χριστιανῶν Ὀρθοδόξων, θὰ ξαναχαράξουμε τὴν πορεία μας καὶ θὰ ἐξαφανίσουμε τὴν φθορὰ καὶ τὴν σήψη ἀπὸ τὴν Ἱστορία μας. Θὰ ἐξορίσουμε τὸ νομοτελειακό μας τέλος καὶ θὰ ζήσουμε τὸ θαῦμα: τὴν ἀποκατάστασή μας στὴν παλαιά μας δόξα. «Τὸ δάκρυ θὰ στεγνώσει στὰ μάτια μας καὶ ὁ θάνατος δὲν θὰ μᾶς φοβερίζει πιά».
Εὔχομαι καὶ προσεύχομαι νὰ γεννηθεῖ ὁ Χριστὸς σήμερα στὴν ψυχὴ ὅλων μας, νὰ φέρει τὴν ἐλπίδα στὰ μάτια μας, νὰ ἀνανεώσει τὶς δυνάμεις μας, νὰ ἀνασυγκροτήσει τοὺς σχεδιασμούς μας, νὰ ἀναπτερώσει τὸ ἠθικό μας, νὰ μᾶς ἐμπνεύσει μὲ τὴν αὔρα τῆς παρουσίας Του καὶ ὡς πρόσωπα ὁ καθένας μας, ὡς Ἔθνος ὅλοι μαζί, νὰ κάνουμε τὰ Χριστούγεννα μιὰ κατάσταση πνευματικὴ στὴν καθημερινὴ καὶ στὴν ἐθνικὴ ζωή μας.
Εὐχέτης στὸν Γεννημένο Κύριό μας γιὰ ὅλους σας.
Ὁ Μητροπολίτης σας
† Ὁ Ἀλεξανδρουπόλεως Ἄνθιμος
ΦΑΡΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ
