Η θάλασσα δεν αποτελεί μια ανεξάντλητη πηγή διάθεσης ψαριών και αυτό επιβεβαιώνεται από την κρίση που υφίσταται ο αλιευτικός τομέας παγκοσμίως. Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στο National Geographic News, αν ο άνθρωπος δεν αλλάξει συνήθειες, τόσο στον τρόπο αλιείας όσο και στη διατροφή, μεγάλο ποσοστό ψαριών πρόκειται να εξαφανιστεί μέχρι το 2048. Αυτό οφείλεται στο ότι πολλά είναι τα είδη ψαριών που αλιεύονται χωρίς να έχουν προλάβει να αναπαραχθούν, και όλα αυτά τη στιγμή που η ζήτηση για θαλασσινά πρόκειται να αυξηθεί τα επόμενα χρόνια. Σύμφωνα με έρευνα της WWF, το 1960 κάθε άτομο κατανάλωνε κατά μέσο όρο 9,9 κιλά ψαρικών, ενώ το 2012 ο αριθμός αυτός έφτασε κατά μέσο όρο τα 19,9 κιλά. Τα ψάρια αντιπροσωπεύουν περίπου το 40% των ζωικών προϊόντων που καταναλώνονται, έναντι 26% του χοιρινού κρέατος, 20% των κοτόπουλων και 14% του μοσχαρίσιου.
Υπεραλίευση
Τα 2/3 των ψαριών παγκοσμίως υπεραλιεύονται και εξαντλούνται, με τον αριθμό στην Ελλάδα να φτάνει στο 65%. Σύμφωνα με τo Forbes, το 10% των ψαριών που αλιεύονται δεν φτάνει ποτέ στο τραπέζι των καταναλωτών, καθώς τα ψάρια αυτά πετιούνται πίσω στις θάλασσες νεκρά, γιατί δεν έχουν επαρκή εμπορική αξία. Έτσι, οργανισμοί όπως ο γόνος, μη δημοφιλή ψάρια, κοράλλια πετιούνται πίσω στη θάλασσα αμέσως μετά την αλίευσή τους.
Επίσης, είναι απολύτως σαφές ότι πολλές από τις μεθόδους αλιείας που χρησιμοποιούνται έχουν τεράστιο αντίκτυπο στις θάλασσες και τους ωκεανούς. Η υπεραλίευση καταστρέφει τα θαλάσσια οικοσυστήματα, πλήττει πολλά είδη θαλάσσιων οργανισμών, απειλεί τη διατροφική επάρκεια και το εισόδημα εκατομμύριων ανθρώπων, στην Ελλάδα και στις αναπτυσσόμενες χώρες.
Σύμφωνα με τα παραπάνω, εκτιμάται ότι 0,97 έως 2,7 τρισεκατομμύρια ψάρια αλιεύονται από τις θάλασσες και θανατώνονται παγκοσμίως κάθε χρόνο, χωρίς να περιλαμβάνονται τα δισεκατομμύρια ψάρια που εκτρέφονται.
Παρεμπίπτοντα αλιεύματα
Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της υπεραλίευσης είναι τα παρεμπίπτοντα αλιεύματα. Σύμφωνα με τη Greenpeace, η κατάσταση των ιχθυαποθεμάτων διεθνώς επιδεινώνεται από τις μη επιλεκτικές και καταστροφικές αλιευτικές μεθόδους. Αυτές είναι μέθοδοι που, εκτός από το στοχευόμενο είδος, δηλαδή το είδος για το οποίο ρίχνει τα δίχτυα του ο ψαράς, πιάνουν πολλά άλλα θαλάσσια είδη, συνήθως νεαρά άτομα του στοχευόμενου είδους και μη εμπορικά ή ανεπιθύμητα είδη. Ανάμεσά τους, εκτός από ψάρια, βρίσκονται δελφίνια, θαλάσσιες χελώνες, θαλασσοπούλια κ.λπ. Πολλά από αυτά κινδυνεύουν με εξαφάνιση, και αφού αλιευθούν ξαναρίχνονται στη θάλασσα νεκρά ή χωρίς ελπίδα επιβίωσης. Αυτά είναι τα λεγόμενα παρεμπίπτοντα αλιεύματα. Διεθνώς, τα παρεμπίπτοντα αλιεύματα αποτελούν το 25% του συνόλου των αλιευμάτων.
Τι μπορεί να κάνει ο καταναλωτής
Μια μικρή αλλαγή στις διατροφικές συνήθειες μπορεί να κατευθύνει τη βιομηχανία τροφίμων προς άλλη κατεύθυνση, καθώς οι εταιρείες κινούνται με βάση την καταναλωτική ζήτηση.
Προϊόντα όπως ο τόνος, ο άγριος σολομός και οι γαρίδες κινδυνεύουν περισσότερο από άλλα. Η αύξηση της κατανάλωσης άλλων ψαριών μπορεί να επιφέρει διαφορές στους πληθυσμούς των ψαριών που κινδυνεύουν. Αξίζει να σημειώσουμε πως όλοι οι πληθυσμοί τόνου έχουν φτάσει στο όριο εκμετάλλευσης και πολλοί από αυτούς μειώνονται με γρήγορους ρυθμούς ή έχουν ήδη συρρικνωθεί. Συχνά, οι συσκευασίες του τόνου δεν αναγράφουν για ποιο είδος πρόκειται. Ο άγριος σολομός έχει εξαφανιστεί από τις περισσότερες περιοχές της Βόρειας Αμερικής, της Ευρώπης και της Βαλτικής, έπειτα από δεκαετίες εντατικής αλιείας. Τέλος, σε πολλές τροπικές χώρες, οι υδατοκαλλιέργειες γαρίδας έχουν οδηγήσει στην καταστροφή πολύ μεγάλων εκτάσεων παράκτιων οικοσυστημάτων.
Ακόμη μια επιλογή είναι η μετάβαση σε φυτικά προϊόντα με βάση τα ψάρια, που παραβλέπουν πλήρως τα θαλασσινά. Αυτή θα είναι μία επιλογή τόσο για τις θάλασσες και τους ωκεανούς, αλλά και για την ανθρώπινη υγεία, καθώς αποφεύγονται τα πολλά βαρέα μέταλλα, όπως ο υδράργυρος, που βρίσκονται συχνά στα ψάρια.
ypaithros.gr
Αντίθεση παράκτιων αλιέων στο ν/σ για το συνδικαλισμό
Κατακερματισμό της παράκτιας αλιείας με πολυδιάσπαση των συνδικαλιστικών οργανώσεων καταγγέλλει η Ένωση Παράκτιων Αλιέων πως επιβάλλεται με το νομοσχέδιο για τις συνδικαλιστικές οργανώσεις του αγροτικού χώρου.
Αναλυτικά, σε σχετική ανάρτηση στην ιστοσελίδα της, η οποία υπογράφεται από τον πρόεδρό της κ. Δημήτρη Κοτσόργιο, αναφέρονται τα εξής:
Καταρχάς και πριν από κάθε παρέμβαση για το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου θα πρέπει να κάνουμε ορισμένες παρατηρήσεις: Εάν πράγματι ο υπουργός ενδιαφέρεται να δώσει λύση όταν έφερε τον Νόμο 4314/2016 για τους Αγροτικούς συνεταιρισμούς και κατάργησε τα σχετικά άρθρα 1-4, 6-16, 18, 19 του 4015/2011, έπρεπε να προχωρήσει παράλληλα και στην κατάργηση του άρθρου 17 που αναφέρονταν στην δημιουργία των ομοσπονδιών που απαιτούνταν η συμμετοχή ενός συλλόγου ζωικής και φυτικής παραγωγής για να συσταθεί.
Δεν το έκανε όμως ΓΙΑΤΙ…
Δεν το έκανε για να μη δώσει άμεση λύση γιατί ήθελε να προσθέσει κάτι ακόμη στο ενεργητικό του σαν υπουργός.
Και μπαίνει το ερώτημα τι περισσότερο από 1361/83, τον 2538/99 και τον 4015/11 προσφέρει αυτό το σχέδιο νόμου;;;
Το ότι προσφέρει είναι αδιαμφισβήτητο. Όμως προσφέρει ακόμη περισσότερα και πιο επικίνδυνα αρνητικά σημεία από τον Ν 4015/11.
Ας τα δούμε λοιπόν ένα προς ένα.
Στο άρθρο 3 για την ίδρυση ενός ΚΑΣ απαιτείται η σύμπραξη 10 τουλάχιστον αγροτών.
Δεν είναι τυχαίο το νούμερο. Στην παράγραφο 1 κ 2 αν και οι ΚΑΣ είναι κλαδικές έρχεται και επιβάλλει (προκειμένω να εξαργυρώσει τις κομματικές και πολιτικές επιταγές όχι κλαδικούς αλιευτικούς συλλόγους αλλά με βάση το αλιευτικό εργαλείο. Δίνει τη δυνατότητα συλλόγων παράκτιων αλιέων και συλλόγων μέσης αλιείας όπως επίσης και συλλόγους παράκτιων που έχουν άδεια για μεγάλα πελαγικά και στους ιδιοκτήτες βιντζότρατας. Προσπαθεί να κατακερματίσει την παράκτια αλιεία μέσα από την πολυδιάσπαση των συνδικαλιστικών οργανώσεων τους.
Πρέπει να μάθει ο υπουργός ότι η μέση αλιεία δεν μπορεί να φτιάξει ΚΑΣ διότι οι ιδιοκτήτες σκαφών μηχανότρατας και γρι γρι σε μεγάλο βαθμό είναι άλλων επαγγελματικών κλάδων και εφόσον δεν είναι αγρότες, κατά την έννοια του νόμου 3874/2010, δεν μπορούν να συμμετέχουν. Επίσης οι κάτοχοι άδειας βιντζότρατας δεν ανήκουν σε άλλο κλάδο για να φτιάξουν κλαδικό αλιευτικό σύλλογο αλλά ανήκουν στον ίδιο αλιευτικό κλάδο.
Επιχειρούν να δώσουν θεσμική εκπροσώπηση σε εργαλεία που δεν έχουν κοινωνική βάση παρά μόνο οικονομική επιφάνεια άπλα γα να στηρίζουν στη χάραξη πολιτικών των διαφορετικών συμφερόντων. Τα μέλη των συλλόγων δεν είναι σε επίπεδο δήμου όπως επίσης και ο σύλλογος αλλά σε επίπεδο περιφερειακής ενότητας (Νομός).
Προσπαθούν να στήσουν οργανώσεις συνδικαλιστικές με κομματικά χαρακτηριστικά σε όλους τους κλάδους του αγροτικού τομέα χρησιμοποιώντας τον αριθμό των 10 μελών και τα όρια της περιφερειακής ενότητας για την σύσταση των ΚΑΣ προκειμένω να υπάρχει παρουσία τους στην μετέπειτα εποχή.
Με τα άρθρα 5 & 6 θέτει όριο για την σύσταση των ΚΟΑΣ και των ΚΕΣΑΣ το 51% προκειμένω να δημιουργήσει απαραίτητες προϋποθέσεις για συνεργασίες ώστε να μπορούν να κρατηθούν στο παιχνίδι. Επίσης δίνει τη δυνατότητα ειδικά για τους ιδιοκτήτες μηχανότρατας και γρι γρι να μπορούν να φτιάξουν θεσμική οργάνωση τρίτου βαθμού με το 70% των αλιέων με μηχανότρατα η και γρι γρι, δηλαδή 100 ιδιοκτήτες μηχανότρατας και 100 ιδιόκτητες γρι γρι θα μπορούσαν να φτιάξουν από μια ΚΕΣΑΣ και οι 15000 παράκτιοι θα έχουν στην έκφραση την ίδια βαρύτητα με τους 100 της μηχανότρατας και τους 100 των γρι γρι.
Συνάδελφοι από την ώρα που μπαίνει στο άρθρο 14 η δυνατότητα να ενισχύουν οικονομικά οι αγροτικοί συνεταιρισμοί του συλλόγους αυτό σημαίνει απόλυτο έλεγχο των συλλόγων και θα μιλάμε πλέον για ένα συνδικαλιστικό αγροτικό αλιευτικό κίνημα κηδεμονευμένο και απόλυτα ελεγχόμενο.
Και ερχόμαστε στο άρθρο 21. Δεν πρόλαβαν οι σύλλογοι να τροποποιήσουν τα καταστατικά τους από 1361/83 με το 4015/2011 δίνοντας μεγάλα χρηματικά ποσά σε δικηγόρους, 1000 και 1500 ευρώ, καλούμαστε πάλι να τροποποιήσουμε τα καταστατικά δίνοντας χρήματα πάλι σε δικηγόρους.
Αυτό που αναφέρει στην παρ,.4 ότι η τροποποίηση θα γίνει ατελώς είναι ένα ψέμα. Κανείς δικαστικός οι δικηγόρος δεν δουλεύει ατελώς. Υπενθυμίζω, γιατί πιθανώς να μην το ξέρουν κάποιοι, ότι υπάρχουν 2 δικαστικές αποφάσεις στην περιοχή της Θεσσαλίας που θεώρησαν τον 4015/2011 αντισυνταγματικό που προέβλεπε το ίδιο.
Άλλωστε όπως ξέρουν όλο οι ψαράδες κανένας σύλλογος δεν έγινε ατελώς σε όλη τη χώρα.
Και τους ρωτώ δημόσια
Εκτός από τον αριθμό των 10 μελών στους συλλόγους και τα όρια της περιφερειακής ενότητας και τους συλλόγους ανά αλιευτικό εργαλείο για τη μηχανότρατα το γρι γρι τη βιντζότρατα και τα μεγάλα πελαγικά σε τι διαφέρει αυτό το σχέδιο από τον 1361/83.
Σε τι;
Θεωρώ ότι η προσπάθεια αυτή για το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου γίνεται στο πλαίσιο της εξυπηρέτησης μικροκομματικών συμφερόντων του σύριζα προκειμένω να έχει συνδικαλιστική παρουσία με αγροτικούς και αλιευτικούς συλλόγους σε επίπεδο νομού με 10 άτομα που είναι εύκολο να βρεθούν 10 άτομα σε επίπεδο νομού να συστήσουν σύλλογο ώστε να έχει παρουσία στην μετά συριζα εποχή.
Αυτό όμως είναι εγκληματικό για το διεκδικητικό αγροτικό και αλιευτικό κίνημα