Πάνω-πάνω έχει ήδη αναδυθεί μια άνευ προηγουμένου πολιτική κρίση ,την οποία όμως δεν την αποδεχόμαστε ως πραγματική .Θεωρούμε ότι υπάρχει ,υφέρπει και απλά δεν επηρεάζει την τσέπη μας, άρα την αφήνουμε ανέπαφη κι ας κλυδωνιζόμαστε στον κυκλώνα που μόνο αυτή γεννά καθώς με αυτήν και από αυτήν πορευόμαστε επί σειρά ετών.
Βαθαίνει λένε η οικονομική κρίση και επιφέρει φτώχεια και κακοδαιμονία αλλά όχι. Η σταδιακή έκπτωση του Έλληνα πολίτη επέρχεται από τις πολιτικές διαμάχες, από τη διαφθορά, τη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος, που την αναγάγουμε επιτυχώς στον …«Χατζηπετρή» ,από το ατελέσφορο της αμπελοφιλοσοφίας καθώς η ανταλλαγή απόψεων επί σειρά ετών δεν επιτείνει παρά μια νοσηρή πολιτική, σαν του κισσού το πλάνο ψήλωμα!
Η υφέρπουσα λοιπόν, πολιτική κρίση έγινε η αιτία να υπεισέλθει η χώρα σε καθεστώς πτώχευσης, αρχής γενομένης από την περιθωριοποίηση ,λόγω αδράνειας της ελληνικής υπαίθρου και έναν επίμαχο συγκεντρωτισμό γύρω από το κράτος των Αθηνών ,το οποίο φαίνεται να καταβροχθίζει αρκετά χρηματικά ποσά -όχι αδίκως-αφού οι πολίτες για ευνόητους λόγους σπεύδουν να κατοικήσουν στο «κλεινόν άστυ» αφήνοντας την περιφέρεια ορφανή από κατοίκους ,χωρίς τις δέουσες πιέσεις για ανάπτυξη.
Σήμερα ,η κατ’όνομα δημοκρατία λειτουργεί ,στενάζουσα από τις αυθαίρετες φοροεισπρακτικές πολιτικές ,από ετσιθελικές συγχωνεύσεις σχολών ή από την πρόθεση δημιουργίας νέων ,όταν οι υπάρχουσες δεν λαμβάνουν τα συμπαρομαρτούντα της προόδου και της επιστημονικής ανέλιξης!
Έχουμε πρόβλημα πολιτικό, όχι οικονομικό ,μιας και το δεύτερο καθορίζεται από το πρώτο. Γιατί, τι άλλο μπορεί να επιφέρει μια οικονομική αφαίμαξη των πολιτών εμμέσως ,με την τακτική των συγκοινωνούντων δοχείων! Έτσι ,για το μοίρασμα της πίτας που δεν κάηκε αλλά μούχλιασε στα χέρια των υπευθύνων, που στόχο έχουν το ίδιο κομμάτι σήμερα να το δίνουν εκ περιτροπής στις κοινωνικές ομάδες, δεν ευθύνεται παρά η ίδια η πολιτική των πολιτικών, τα φαινόμενα της οποίας δείχνουν να οδηγούμαστε ,αλίμονο, σε μια να μορφή δοσιλογισμού !
Αυτή η υφέρπουσα πολιτική κρίση ,που μας βαυκαλίζει με τη γνωστή φράση- έξοδος από τα μνημόνια- κλείνει επιχειρήσεις ,γιατί δεν κατάφεραν να στηρίξουν επαρκώς τους μικρομεσαίους ,δημιουργεί ερημοποίηση της υπαίθρου ,της επαρχίας της οποίας οι κάτοικοι μετεγκαθίστανται στα μεγάλα αστικά κέντρα ,συρρικνώνει το δυναμικό των νοσοκομείων, στέλνει τους νέους στο εξωτερικό .Όλα αυτά κάποιοι τα ονομάζουν πάταξη της ανεργίας όταν κάποιος θα το έλεγε διάλυση της επαρχίας!
Όσο η αντιπαράθεση θα συνεχίζεται ως κομματική και όχι ως πραγματικά πολιτική διαφοροποίηση, την οποία εμείς οι πολίτες εισπράττουμε με περισσή ανοχή ,όσο ενορχηστρωμένες προσπάθειες θα βολεύουν ημετέρους ,όσο τα φοβικά σύνδρομα θα αυξάνονται εξαιτίας των ζητημάτων που προκύπτουν ανατολικά και βόρεια της χώρας ,όσο η παιδεία θα οδηγείται σε απίσχναση ,όσο το πολιτικό όραμα για την Ελλάδα του αύριο θα κατατίθεται σε δόσεις με τακτικές του « βλέποντας και κάνοντας», η χώρα θα αυτοενεχυριάζεται και οι πολίτες- έρμαια των ποικιλώνυμων συμφερόντων- θα πέφτουν θύματα της εξάρτησης και της μεγαλαυχίας!
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
Εκπαιδευτικός, συγγραφέας ,κριτικός
