Στο νησί που ζούμε έχουμε την ευτυχία ή την ατυχία να υπάρχει ένας πολύ μεγάλος αριθμός αιγοπροβάτων (κυρίως κατσικιών). Πολλά από αυτά κινούνται ανεξέλεγκτα, χωρίς την επίβλεψη κάποιου ιδιοκτήτη, άλλα πάλι μπορεί να βρίσκονται κάτω από την επίβλεψη του ιδιοκτήτη τους, αλλά να αφήνονται ανεξέλεγκτα την ώρα της βοσκής. Με αποτέλεσμα και στις δύο περιπτώσεις τα ζώα να μπαίνουν σε χωράφια, μπαξέδες και κήπους ανυποψίαστων πολιτών, καταστρέφοντας οτιδήποτε πράσινο βρίσκουν στο πέρασμα τους.
Έχω ακούσει πολλές περιπτώσεις από αγανακτισμένους κατοίκους σε διάφορους οικισμούς του νησιού: Ξηροπόταμος, πέρα Αλώνια κ.α. Οι οποίοι διαμαρτύρονται για την αδιαφορία, την έλλειψη συνείδησης των ιδιοκτητών και τα στραβά μάτια των αρχών.
Σήμερα δεύτερη μέρα Χριστουγέννων διάβασα μία ανάρτηση αγανακτισμένου κατοίκου του Ξηροποτάμου επί του θέματος στο "Ζούμε Σαμοθράκη" (facebook) και σκέφτηκα σε τι σημείο έχει φτάσει η αγανάκτηση αυτού του ανθρώπου για να κάτσει νωρίς το πρωί της δεύτερης μέρας των Χριστουγέννων και να ανεβάσει μια τέτοια ανάρτηση.
Η αλήθεια είναι ότι έκατσα και έψαξα στο διαδίκτυο την νομοθεσία που διέπει το θέμα της βοσκής, αλλά δεν μπόρεσα να βγάλω άκρη, γιατί μετά την αδιανόητη κατάργηση της Αγροφυλακής οι αρμοδιότητες έχουν ηλιθιωδώς διαμοιραστεί σε διάφορες υπηρεσίες: δασαρχείο, αστυνομία, Δήμο, Υπουργείο Περιβάλλοντος, Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης).
Γνωρίζω ανθρώπους που δεν θέλουν να καταφύγουν στις αρμόδιες αρχές αλλά καμιά φορά η ... χοντροπετσιά <<ιδιοκτητών>> - κεχαγιάδων τους αναγκάζει να φτάσουν στο έσχατο σημείο. Αλλά πολλές φορές και οι αρχές δείχνουν μεγαλύτερη αδιαφορία και αυτό ναι μεν σίγουρα είναι ότι δεν θέλουν να χαλάσουν τις σχέσεις τους με τον κεχαγιά και από την άλλη με την πολυπλοκότητα των αρμοδιοτήτων, μπορούν άνετα να δηλώσουν αναρμόδιοι και ο πολίτης, με το σοβαρό πρόβλημα της καταπάτησης ιδιωτικής περιουσίας να γίνεται μπαλάκι ευθυνών από τον Άννα στον Καϊάφα...
