Την Πέμπτη 17 Ιανουαρίου από το Γραφείο του Δημάρχου Σαμοθράκης αναφέρεται ένας ακόμα «άθλος» από τον σύγχρονο Ηρακλή μας! Αυτός ο άθλος είναι η υποβολή στο κτηματολόγιο των περιουσιακών στοιχείων του Δήμου (αυτό). Να θυμίσουμε ότι τι κτηματολόγιο – όπως γνωρίζετε – ολοκληρώθηκε η πρώτη φάση του πριν 3 χρόνια και όλοι οι πολίτες έκαναν ότι έπρεπε γι΄ αυτό. Ο Δήμαρχος μας, μη μπορώντας να αφήσει τον κακό εαυτό του, αναφέρεται και πάλι με τον πιο προσβλητικό τρόπο σε αυτούς που δημιούργησαν και φύλαξαν την κιβωτό της Σαμοθράκης που λέγετε Δημοτική περιουσία.
Να θυμίσω λοιπόν σε αυτούς που ουτε είχαν ούτε έχουν ποτέ μνήμη αλλά και γνώση, ότι μέχρι το 1965 η περιουσία του Δήμου ήταν το κοινοτικό κατάστημα, το Λαογραφικό σήμερα μουσείο (δωρεές Ασδράνια), το παλιό Γυμνάσιο και ο παλιός Υγειονομικός Σταθμός. Όπως και το κοινοτικό δάσος πάνω από την Χώρα.Το 1964 – 1965 σε κάποιο κοινοτάρχη, που νομίζω λεγόταν Μιχαήλ. Γ. Χανός, με πρωθυπουργό τον Γέρο της Δημοκρατίας και Υπουργό Γεωργίας τον Ξανθιώτη Αλέξανδρο Μπαλτατζή, δόθηκε δάνειο από την Αγροτική Τράπεζα και κατάφερε τον μοναδικό μέχρι σήμερα άθλο για την Ελλάδα, να αγοράσει την τεράστια περιουσία της Μονής Ιβήρων, πείθοντας προς τούτο τον Ηγούμενο της μονής. Τα κτήματα αυτά είχαν δοθεί στην μονή εδώ και 300 χρόνια και πιστεύω ο καθένας αντιλαμβάνεται πως θα ήταν η Σαμοθράκη και ο Δήμος αν αυτή η περιουσία ανήκε ακόμα στην μονή όπως συμβαίνει στη Σκύρο, στη Βιστωνίδα και σε πολλά μέρη της Ελλάδας. Η μεταβίβαση ήταν συνολική, εκτός από μια μικρή περιοχή γύρω από το μετόχι. Τα πάντα, για την εποχή, ήταν τοπογραφημένα, με απρόσβλητες συμβολαιογραφικές πράξεις και καταγεγραμμένες χειρόγραφα με καλλιγραφικά γράμματα, δεδομένου ότι τότε δεν υπήρχαν τα σημερινά σύγχρονα μηχανογραφικά μέσα .
Την περίοδο της Χούντας δόθηκαν δυστυχώς πάρα πολλά κτήματα, υποτίθεται σε ακτήμονες, και έτσι χάθηκε ένα μεγάλο μέρος ( οι καταστάσεις βρίσκονται μαζί με τα άλλα στοιχεία στα αρχεία του Δήμου)
Το 1983 από δωρεά της Κας Τριανταφυλλιάς Πατέστου δίδετε το σημερινό γήπεδο της Χώρας.
Τα τελευταία 20 χρόνια οι τότε Δήμαρχοι πρόσθεσαν στα περιουσιακά στοιχεία του Δήμου τον Λαδόμυλο (πρώην Πνευματικό Κέντρο), την οικία Ρούσσου Γεωργίου και την οικία Δημητριάδη – Χανού, τα οποία αναπαλαιώθηκαν και αποτελούν πολιτιστική κληρονομιά της Χώρας. Επίσης αγοράστηκε ο υδρόμυλος Χατζηστεφάνου, ο φούρνος Χρ. Παππά όπως και το βιομηχανικό κτίριο Παπανικολάου στο Λάκκωμα. Ακόμα προστέθηκαν από δωρεές αγροτεμάχια και δασικές εκτάσεις. Όλα αυτά και ορισμένα άλλα που δεν θέλω να αναφέρω, έχουν γίνει με συμβόλαια, τοπογραφικά και όλα τα απαραίτητα έγγραφα και στοιχεία. Τα δε δάση είναι αναγνωρισμένα, χαρτογραφημένα και αποτυπωμένα σε ανάλογους χάρτες εδώ και λίγα χρόνια σαν δημοτικά δάση από την δασική υπηρεσία.
Το 2012-2013 έπρεπε να μπουν στο διπλογραφικό σύστημα του Δήμου και ενώ άρχισε η διαδικασία δεν ολοκληρώθηκε για τεχνικούς λόγους και χωρίς καμία επίπτωση.
Όλα αυτά τα γνωρίζει πολύ καλά το προσωπικό του Δήμου. Όσο αναφορά τις ενέργειες για την εφαρμογή των σχεδίων πόλης, είναι όντως ένα μεγάλο θέμα που χωρίς την βοήθεια του κράτους δεν πρόκειται να λυθεί και οι όποιες θετικές ενέργειες έγιναν είναι άλλο κεφάλαιο που αφήνει πολλά περιθώρια συζήτησης.
Οι Δήμαρχοι- και όλοι μας – είμαστε για να φυλάμε Θερμοπύλες και όχι για να φτύνουμε την ιστορία μας, γιατι αυτή εκδικείται και εκδικείται σκληρά
ΑΙΔΩΣ ΑΡΓΕΙΟΙ!!
Γιώργος. Μ. Χανός
Επι 12ετία Δήμαρχος και νυν Υποψήφιος Δήμαρχος Σαμοθράκης