2 ΑΡΘΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΕΒΡΟ, ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ!!! - Στέργιος Γιαλάογλου: Ο γνήσιος και άδολος πατριωτισμός δεν είναι ρατσισμός δεν είναι απανθρωπιά - Το σχόλιο της Έλενας Ακρίτα για την κατάσταση στον Έβρο και η απάντηση του ακριτικού Εβρίτη…

Όλες αυτές τις μέρες διάβασα πολλά. Δύο φράσεις όμως με κέντρισαν, αρνητικά ομολογώ, κυρίως γιατί η απόλυτη εκφορά τους είναι αρκούντως ενοχλητική. Γράφει κάποιος: «Αν η απανθρωπιά είναι προφανής σε όσους λένε ότι θα πρέπει ν’ αρχίσουμε να πυροβολούμε στο ψαχνό ή να βυθίζουμε τις βάρκες, είναι κρυφή σε όσους αναφέρονται σε εισβολείς». Και κάποιος άλλος συμπληρώνει και επιχαίρει: Οσοι μιλούν για εισβολείς είναι ρατσιστές. Τόσο απλά.» Πάντοτε λόγω επαγγέλματος είχα την νηφαλιότητα και την ψυχραιμία να ακούω κάθε εκδοχή, κάθε ιστορία. Ισως επειδή η ιδιότητα μου με έμαθε να αποδέχομαι τις διαφορετικές απόψεις.

Αντιδρώ μόνο στην ισοπεδωτική πολυπραγμοσύνη, στην επηρμένη εκφορά της απόλυτης γνώσης που κάποιοι έχουν συνηθίσει να διαμορφώνουν, ενθαρρυμένοι από την αποδοχή που απολαμβάνουν από τον κύκλο τους, μικρό ή μεγάλο.

Αυτή λοιπόν η άποψη θέλει τους κατοίκους των Καστανιών στον Εβρο, απάνθρωπους και ρατσιστές. Θέλει τους Μυτιληνιούς και τους Σαμιώτες ακροδεξιούς και φασίστες. Γιατί θεωρούν «εισβολή» την μαζική και αθρόα βίαια είσοδο των χιλιάδων μεταναστών στην χώρα και στο σπίτι τους. Ετσι λοιπόν μεμιάς, όλοι όσοι άνοιξαν επί τόσα χρόνια τα σπίτια τους, υποδεχόμενοι τους μετανάστες, προσφέροντας φαγητό, ρούχα, συμπαράσταση, όλοι όσοι υπέμεναν με στωικότητα και υπομονή την βίαιη αλλαγή της καθημερινότητας τους, αντιλαμβανόμενοι το δράμα του μετανάστη – πρόσφυγα, αφορίζονται ως απάνθρωποι και εθνικιστές επειδή τώρα αντέδρασαν.

Οι σημερινοί εγχώριοι κατήγοροι, καθισμένοι στο πληκτρολόγιο τους χίλια περίπου χιλιόμετρα μακριά από τα σύνορα, ασφαλείς και ήσυχοι, διότι κανείς δεν θα διαταράξει την ηρεμία του μικρόκοσμου τους, αναλύουν τις συμπεριφορές των ακριτών, χωρίς συναίσθηση, χωρίς αντίληψη, χωρίς καλή διάθεση, με έναν υφέρποντα πολιτικό και ιδεολογικό ναρκισσισμό και γι αυτό διαπράττουν τρία σημαντικά λάθη. Πρώτον μηδενίζουν αφόρητα την πρότερη συμπεριφορά των σημερινών αντιδρούντων. Δεν ξύπνησαν απότομα μια μέρα οι κάτοικοι του Εβρου και είπαν «Δεν περνάτε». Δεν αντιμετωπίζουν μια συνηθισμένη (όπως έφθασε να είναι επί πέντε χρόνια) είσοδο μιας μικρής ομάδας μεταναστών. Βρίσκονται απέναντι σε μια ανεξέλεγκτη μάζα χιλιάδων ανθρώπων που παραπληροφορημένοι και υποκινούμενοι, επιχειρούν να μπούν βίαια και καταναγκαστικά στο σπίτι τους, στην χώρα τους, φωνάζοντας ανεξήγητα «Αλλαχού ακμπάρ» εφοδιασμένοι με καπνογόνα του τουρκικού στρατού, με ξύλα, με ψαλίδια για τα σύρματα, κ.α.

Οι δε νησιώτες βλέπουν καραβιές να έρχονται από απέναντι με την συνοδεία της τουρκικής ακτοφυλακής και να αριθμούν πλέον περισσότεροι μετανάστες από τους μόνιμους κατοίκους σε μια κατάσταση εκρηκτική που μυρίζει μπαρούτι. Δεύτερον, ηθελημένα αγνοούν την ιδιότητα των χιλιάδων μεταναστών. Αποσιωπούν ότι δεν είναι κανείς Σύρος πρόσφυγας (κιαν υπάρχουν πλέον ελάχιστοι), δεν έρχεται κανείς από εμπόλεμη ζώνη.

Το προφίλ των μαζών είναι Πακιστανοί, Αφγανοί, Μπαγκλαντεσιανοί, Αφρικανοί, οι οποίοι ως επί το πλείστον διαμένουν τα τελευταία χρόνια στην Τουρκία, έχουν βρεί δουλειά και όπως οι ίδιοι λένε στις κάμερες, ειδοποιήθηκαν ξαφνικά να φύγουν για την Ευρώπη, από την Τουρκική κυβέρνηση. Ουδείς διερωτάται πώς κάποιοι εξ αυτών ειδικά οι Αφρικανοί, έφθασαν στην Τουρκία, πόσες χώρες πέρασαν, με ποια ευκολία διέσχισαν τόσες χώρες με σκληρά καθεστώτα, γιατί δεν σταμάτησαν, πώς συντηρήθηκαν τόσο καιρό, κλπ. Τρίτον και σημαντικότερο. Ολοι αυτοί οι αυτοαποκαλούμενοι υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι πρεσβευτές του επιλεκτικού ανθρωπισμού, επιλέγουν να αποφεύγουν να απαντήσουν ποιός είναι ο υπεύθυνος αυτής της μαζικής μετακίνησης. Ποιός εργαλειοποίησε τους μετανάστες, ποιος ύστερα από ολονύχτια συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφάλειας της χώρας του, αποφάσισε ως εμπροσθοφυλακή του δικού του πραγματικού στρατού να στείλει τους χιλιάδες μετανάστες σε μια μέρα να εισβάλλουν και να αποβιβαστούν σε ξένη χώρα. Αποφεύγουν σκοπίμως να αναθεματίσουν τον εμπνευστή και εκτελεστή αυτού του σχεδίου δολιοφθοράς της χώρας μας που μετατρέπει το δουλεμπόριο σε επικερδή επιχείρηση για τους κατοίκους της χώρας του. Από οσφυοκαμψία ή υφέρποντα θαυμασμό για τον δικτάτορα που έχοντας ήδη επί 46 χρόνια στρατό κατοχής στην Κύπρο, αφού εισέβαλλε στην Συρία, αφού στέλνει στρατό και όπλα στην Λιβύη, πριν την μετωπική σύγκρουση του στον τοίχο της ιστορίας, αποφάσισε να στραφεί και στην Ελλάδα, την οποία θυσιάζει για τα φράγκα της εκβιαζόμενης Ευρώπης.

Γιατί δεν μπορώ να δεχτώ ότι δεν σκέφθηκαν το ενδεχόμενο να πλημμυρίσει ο Εβρος, η Θράκη και τα νησιά με χιλιάδες μετανάστες (ήδη στα νησιά ξεπερνούν τις 30.000) και εν μέσω επεισοδίων που μετά βεβαιότητας θα επισυμβούν, ο εμπνευστής αυτού του σχεδίου να εκμεταλλευτεί το γεγονός για να ξαμολύσει τα γεωτρύπανα του νότια της Κρήτης και δίπλα στο Καστελόριζο, ενώ η Ελλάδα θα πασχίζει να ελέγξει τα εσωτερικά της ζητήματα που με βρώμικο σχέδιο ο αντίπαλος της προκάλεσε. Ισως τελικά ο ρόλος του μόνιμα συγκαταβατικού Χατζηαβάτη τους ταιριάζει γάντι στο θέατρο σκιών που εξελίσσεται στην ενδοχώρα. Απάνθρωποι λοιπόν όσοι μιλούν για εισβολή. Απάνθρωποι οι στρατιώτες και οι αστυνομικοί που στέκονται ημέρες ξάγρυπνοι και σε εγρήγορση, φυλάσσοντας τα σύνορα της πατρίδας. Απάνθρωποι οι κάτοικοι του Εβρου που συμπαρατάχθηκαν με τους στρατιώτες, που τους υποστηρίζουν με κάθε μέσο και τρόπο, που τους παρέχουν νερό και φαγητό.

Απάνθρωποι και οι νησιώτες που επί πέντε χρόνια υποδέχονται τις βάρκες με τους μετανάστες. Πέντε χρόνια τώρα ίσως ζαλιστήκαμε από τις παλινωδίες, τις αυταπάτες, την ιδεοληπτική σαβούρα της διεθνιστικής υποκουλτούρας, από έναν πρωθυπουργό που επιτέλους μάθαινε ότι η Λέσβος είναι η Μυτιλήνη και ότι η θάλασσα τελικά έχει σύνορα, από τις σαχλαμάρες της κάθε ονειροπαρμένης Τασίας που πίστευε ότι οι μετανάστες λιάζονται και εξαφανίζονται, και να που τώρα μεταλλαχτήκαμε στον ακροδεξιό απόκρυφο εαυτό μας. Απάνθρωπος και εγώ που ενστερνίζομαι την άποψη της «εισβολής», φέρνω σε δύσκολη θέση έναν συντοπίτη μου μουσουλμάνο δικηγόρο που ανάρτησε στίχους του Ναζίμ Χικμέτ για την Μεγάλη ανθρωπότητα, αδυνατώντας να κατανοήσει (υποκριτικά πιστεύω) γιατί έκλεισαν τα σύνορα.

Ενώ ο φίλος μου ο Χασάν, από την ορεινή Ξάνθη που τον συναντώ κάθε πρωί πριν πάω στο γραφείο με ρωτά τρομαγμένος: «Κύριε δικηγόρε τι θα κάνουμε αν πλημμυρίσει η Θράκη από 30.000 μετανάστες; Να φύγουμε;» Και του απαντώ «Όχι Χασάν, είμαστε κράτος, όχι ξέφραγο αμπέλι. Δεν θα μπεί κανείς παράνομα, τα σύνορα κρατάνε» και μου απαντά ανακουφισμένος «Εν τάξει κύριε δικηγόρε, αφού το λές εσύ». Εμείς λοιπόν, που ούτε απάνθρωποι, ούτε ρατσιστές υπήρξαμε ποτέ, εμείς που κάθε μέρα σφιγγόταν η καρδιά μας από τους δεκάδες μετανάστες που συναντούσαμε στην Εγνατία μέσα στο κρύο και στην βροχή, εμείς που δικαιούμαστε να ανησυχούμε γιατί αγαπάμε αυτήν την χώρα, που παρά τα όποια ελαττώματα της, παραμένει δημοκρατική και πολιτισμένη, νιώθουμε έκδηλη την ανησυχία αυτής της βίαιης προσβολής της εθνικής μας κυριαρχίας, όχι αδικαιολόγητα. Εμείς ειδικά στην Θράκη, γνωρίζουμε πολλά παραπάνω και από προσφυγιά και από εγκατάλειψη και δεν επιτρέπουμε σε κανένα να αμφισβητεί τις προθέσεις μας. Εμείς τον τουρκικό επεκτατισμό τον βιώνουμε κάθε μέρα με τους οσφυοκάμπτες πληρωμένους παρακρατικούς της γείτονος που αλωνίζουν στην περιοχή μας και για αυτό δικαιολογημένα είμαστε πιο ψυλλιασμένοι.

Θα περίμενα λοιπόν από όλους όσους κόπτονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα να καταδικάσουν πρώτα ρητά και απερίφραστα τον ταραξία της γειτονιάς μας, τον Τούρκο Πρόεδρο που οραματίζεται γαλάζιες πατρίδες, οθωμανικές αυτοκρατορίες τυφλωμένος από τον μεγαλοϊδεατισμό του και την μεγαλομανία του. Οι χιλιάδες φυλακισμένοι «αντικαθεστωτικοί» και δημοσιογράφοι είναι η απόδειξη του ολοκληρωτικού καθεστώτος του. Η εργαλειοποίηση πληθυσμιακών ομάδων δεν πρέπει να υποβαθμίζεται, ούτε να διαχωρίζεται από την ερμηνεία της παρούσης κατάστασης. Δεν είναι κακό να ανησυχείς για την πατρίδα σου, ούτε η υπεράσπιση των συνόρων σου σε καθιστά φοβικό και μη δημοκράτη. Και για να τελειώνουμε μια και καλή με την πραγματικότητα. Είμαι ένας από αυτούς που πιστεύω ότι ο Ερντογάν ήταν ευλογία για την Ελλάδα όλα τα χρόνια. Είναι πολύ καλύτερος από οποιονδήποτε άλλον ηγέτη κόμματος στην γείτονα και στα χρόνια του, περάσαμε την καλύτερη περίοδο στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Οσο δεν υπάρχει αξιόπιστος δημοκρατικός συνομιλητής από την άλλη πλευρά, είναι προτιμότερος ο Ταγίπ. Και ύστερα από τα τελευταία γεγονότα, νομίζω ότι η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να του είναι ευγνώμων. Διότι κατάφερε να συσπειρώσει την διαλυμένη ιδεολογικά Ελλάδα και να την ορθώσει ξανά στα πόδια της, να της δώσει ρόλο στην περιοχή και να αναβαθμίσει την γεωπολιτική της αξία ως χώρα την ίδια ώρα που οδηγεί την δική του χώρα από Βατερλώ σε Βατερλώ.

Αυτό που βιώνουμε τις τελευταίες μέρες, του το χρωστάμε ως χάρη. Να είναι καλά και να συνεχίσει να δοκιμάζει τις αντοχές μας. Οσο για τους σημερινούς μας κατήγορους, που ανακάλυψαν την κρυφή απανθρωπιά μας, έχω την γνώμη ότι αν όσοι μιλούν για εισβολή είναι ρατσιστές, τότε όσοι απαγορεύουν την έκφραση είναι φασίστες, τόσο απλά.

Συγγραφέας: Στέργιος Γιαλάογλου

inevros.gr

Το σχόλιο της Έλενας Ακρίτα για την κατάσταση στον Έβρο και η απάντηση του ακριτικού Εβρίτη…

Στην κατάσταση στον Έβρο αναφέρθηκε η γνωστή συγγραφέας και δημοσιογράφος Έλενα Ακρίτα, εστιάζοντας στον πόλεμο και το προσφυγικό, καθώς και στην ιστορία των δικών της παπούδων.

«Αν μου επιτρέπετε να πω κάτι για την κατάσταση στον Έβρο. Μερικοί από μας δεν μπορούμε να μισήσουμε κανέναν άνθρωπο. Ούτε τον Έλληνα που φοβάται για την ασφάλεια του, ούτε τον ξένο που ψάχνει μια καλύτερη ζωή. Δεν μπορούμε και δεν θέλουμε.

Αν είναι να ‘μισήσουμε’ κάτι, αυτό ας είναι οι διεθνείς πολιτικές που φέρνουν τους πολέμους στο κατώφλια μας. Κανένας άνθρωπος δεν βάζει τα παιδιά του να κοιμηθούν στις μόριες και στον Έβρο επειδή έχει απορρίψει από καπρίτσιο μια καλύτερη επιλογή. Η ζωή, ο πόλεμος, η φτώχεια τους έφεραν εδώ αυτούς τους ανθρώπους. Δεν είναι ούτε χειρότεροι, ούτε καλύτεροι από μας. Κι όσο κι αν οι άθλιοι Ερντογάν αυτού το κόσμου τους χρησιμοποιούν ως εργαλεία, οι άνθρωποι είναι άνθρωποι. Τέλος.

Δεν πρέπει να χυθεί αίμα. Οι στρατιώτες μας είναι 20χρονα παλικαράκια που με το όπλο που κρατούν δεν έχουν σκοτώσει ούτε μπεκάτσα. Καλά καλά δεν ξέρουν να το χειρίζονται, θα τους βάλουμε στην πρώτη γραμμή του πυρός να κάνουν τι; Να σκοτωθούν ή να σκοτώσουν; Κι αν απέναντί τους έχουν το παιδί ή την έγκυο, τι θα τους ζητήσουμε; Να πυροβολήσουν στο ψαχνό; Να σηκώσουν αυτό το βάρος στην υπόλοιπη ζωή τους;

Κι αυτοί που το ζητούν είναι ποιοι;
Αυτοί που βάζουν βύσμα να μην υπηρετήσουν τα παιδιά τους στον Εβρο, αλλά μόνο τα φουκαραδάκια που δεν έχουν μέσον;
Αυτοί που πολεμάν από τον καναπέ με όπλο το πληκτρολόγιο;
Αυτοί που περνάνε τα σύνορα για να αγοράσουν φτηνά σώβρακα, πλήττοντας έτσι την ελληνική οικονομία;
Αυτοί που στοιβάζουν τα μακαρόνια στο καρότσι επειδή έβηξε ο γείτονας στο ισόγειο;

Άκου φίλε. Μην μάς λες εμάς ‘η χώρα ΜΟΥ’ εκτός αν την πήρες προίκα από τον πατέρα σου. Η χώρα ανήκει σε όλους τους Έλληνες. Δεν είναι εργολαβία δική σου, δική μου ή κανενός.
Κι επειδή κάθε οικογένεια έχει την ιστορία της, ας πω κι εγώ κάτι για την δική μου.
Οι Τούρκοι έδιωξαν τους παππούδες μου από την Μικρά Ασία κι εκείνοι ήρθαν εδώ όπου τους αποκαλούσαν τουρκοσπορους, παστρικιές και πουτάνες.
Την γη που μεγάλωσε τον πατέρα μου, στου Μόρφου της Κύπρου, την κατοικούν οι Τούρκοι.
Ο πατέρας μου αν και Κυπριος, πήρε Ελληνική υπηκοότητα για να πολεμήσει στο Ελληνοαλβανικό έπος. Η μάνα μου καταδικάστηκε από τη χούντα των συνταγματαρχών σε 10 χρόνια φυλακή για αντιστασιακή δράση.
Τι θέλω να πω. Όλες οι οικογένειες έχουμε την ιστορία μας, έχουμε τον πόνο μας, έχουμε την περηφάνεια μας. Δεν είναι πιο ‘Έλληνας’ αυτός που φωνάζει πιο δυνατά ή σηκώνει πιο ψηλά την ελληνική σημαία.

Κάτι τελευταίο.Τα σύνορα του Έβρου δεν είναι μόνο ελληνικά. Είναι ευρωπαϊκά. Πρέπει να συγκληθεί Σύνοδος κορυφής και να συγκληθεί τώρα.

Αν είχα λύσεις κι απαντήσεις, θα είχα γίνει πολιτικός όταν μού το πρότειναν. Δεν έγινα γιατί δεν έχω και δεν είναι δική μου υποχρέωση να έχω. Κάποιους ψηφίσαμε για να κάνουν αυτή τη δουλειά. Το μόνο που πιστεύω είναι πως ο πόλεμος δεν είναι η απάντηση σε κανένα ερώτημα. Ούτε το αίμα, ούτε το μίσος. Γιατί μερικοί από μας δεν μπορούμε να μισήσουμε κανένα πλάσμα πάνω στη Γη.
Κι ούτε θέλουμε.»

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΒΡΙΤΗ

Ένας Εβρίτης, κάτοικος της Ορεστιάδας αισθάνθηκε την ανάγκη να απαντήσει δημόσια στην αρθογράφο. Πρόκειται για τον πολιτικό μηχανικό Γιώργο Τυμπανίδη, ο οποίος αναφέρει:

«Αισθάνθηκα την ανάγκη να γράψω μια απάντηση στο άρθρο της κας Έλενας Ακρίτα για την κατάσταση στον Έβρο.

Επειδή κυρία Ακρίτα είπατε τη γνώμη σας θέλω να πω και εγώ τη δική μου, ένας Εβρίτης, ένας Ορεστιαδίτης που έζησε τα γεγονότα λίγο πιο κοντά από εσάς.

Καταρχάς θα πρέπει να γνωρίζετε ότι τα 20χρονα παλικάρια μας μια χαρά ξέρουν να χειρίζονται τα όπλα τους και αν χρειαστεί θα είναι στην πρώτη γραμμή, γιατί αυτό που μετράει είναι η ψυχή και όχι η ηλικία. Γιατί καλό είναι να μη μισούμε κανέναν αλλά επειδή δεν μιλήσατε καθόλου για αγάπη, σας υπενθυμίζω αυτή τη μαγική λέξη και το τι μπορεί να κάνει η αγάπη για την πατρίδα. Και όταν αγαπάς και προστατεύεις την πατρίδα είναι το καλύτερο σημάδι. Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πατρης. Άλλωστε, είμαι σίγουρος ότι έχετε διαβάσει πολλαπλάσια βιβλία από εμένα και σίγουρα γνωρίζετε το βιβλίο «Στα μυστικά του Βάλτου» της Πηνελόπης Δέλτα. Θυμηθείτε λοιπόν τον Αποστόλη και τον Γιωβάν. Με τέτοια βιβλία μεγαλώσαμε κυρία Ακρίτα. Φαίνεται οι δάσκαλοί μας και οι καθηγητές μας στον Έβρο έκαναν καλά τη δουλειά τους γιατί έχουμε στο μυαλό μας την Ιλιάδα και βιβλία της Πηνελόπης Δέλτα, δεν μπορούμε να τα ξεχάσουμε έτσι απλά.

Και για να ξέρετε ακόμη καλύτερα, αυτοί που έτρεξαν πρώτοι να υπερασπιστούν τα σύνορά μας ήταν οι Εβρίτες αστυνομικοί, συνοριοφύλακες, εθνοφύλακες, πυροσβέστες, απλοί πολίτες. Και αυτοί οι άνθρωποι έχουν ονόματα και οικογένειες.

Η Ειρήνη είναι έγκυος αλλά ο συζυγός της γυρνούσε στο σπίτι για 3 ώρες κάθε 24ωρο και έφευγε χωρίς καν να μπορεί να κοιμηθεί από την υπερένταση. Η Χ που δεν θέλω να πω το ονομά της έχει ανίατη ασθένεια και κινητικά προβλήματα και ο συζυγός της έλειπε συνεχώς αφήνοντάς της μόνη με 4 παιδιά. Ο Γιάννης και η Χρύσα και οι δύο αστυνομικοί αφήσαν τα 3 παιδιά τους όπου βρήκαν και ήταν συνέχεια εκεί. Ο Θοδωρής (ο Τεό για εμάς τους φίλους) συνοριοφύλακας, άυπνος για 3 μέρες, δεν του έβγαινε η φωνή όταν μίλησα μαζί του. Και κανένας από αυτούς δεν γκρίνιαξε, αντί αυτών γκρινιάζετε εσείς κυρία Ακρίτα, κάπως άκριτα (μήπως έγινε λάθος στο ληξιαρχείο και μπήκε λάθος ο τόνος στο επώνυμο σας;).

Και δεν ήταν μόνο αυτοί, ήταν οι αγρότες στο Τυχερό, στον Πέπλο, στο Διδυμότειχο και σε άλλα σημεία που πήραν τα τρακτέρ και φώτιζαν τα σύνορα για να βλέπουν αυτοί οι άνθρωποι τη νύχτα να μπορούν να κάνουν ό,τι έπρεπε να κάνουν, ήταν οι εθελοντές που έτρεξαν να βοηθήσουν, ήταν οι γυναίκες από τα χωριά που φτιάχναν πίτες για να ταϊσουν τους υπερασπιστές των συνόρων μας, ήταν οι αρχές των δήμων και των χωριών που μας καθησύχαζαν και μας ενημέρωναν.

Βλέπετε κυρία Ακρίτα ο «εχθρός» δεν ήταν η οικογένεια των μεταναστών. Ίσως δεν είδατε ότι τουρκικά drones πετούσαν καπνογόνα στην Ελλάδα, μπορεί να μην είδατε την εικόνα με τους μαυροφορεμένους μασκοφόρους άντρες με στρατιωτικό υλικό να πετάνε επίσης καπνογόνα, ίσως δεν αναρωτηθήκατε πώς βρέθηκαν τόσα εργαλεία με τα οποία κόβανε τον φράχτη κάποιοι, ίσως δεν μάθατε ότι άνοιξαν φυλακές και ποινικοί κατευθύνθηκαν στα συνορά μας, ίσως δεν υπέπεσε στην αντίληψή σας ότι η μεταφορά αυτών των ανθρώπων ήταν δωρεάν και ότι αν και η Βουλγαρία είναι δίπλα δεν προσπάθησε ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ να περάσει από εκεί. Ίσως δεν μάθατε ότι το 90% δεν ήταν Σύριοι με τις οικογένειές τους. Ίσως πλέον να έχετε καταλάβει τι δέχθηκε ο Έβρος και ότι καταφέραμε να αντέξουμε.
Όχι κυρία Ακρίτα, δεν μισούμε τον Σύριο πρόσφυγα και την οικογένειά του, και ας βάζει το παιδί του πάνω από τον καπνό και ας το χτυπάει για να κλάψει για να πάρει πλάνα η τηλεόραση. Όυτε μισούμε τον απλό Τούρκο πολίτη, ίσα ίσα συνυπάρχουμε όμορφα και φιλικά. Απλά φοβόμαστε, φοβόμαστε που κάποιοι σαν και εσάς δεν λένε να ενώσουν τα κομμάτια του παζλ και να δουν μια ξεκάθαρη εικόνα, φοβόμαστε που κρίνετε εκ του ασφαλούς χωρίς πιθανότατα να έχετε πατήσει το πόδι σας στον Βόρειο Έβρο. Φοβόμαστε που δίνουμε μάχη για την πατρίδα μας και υπάρχουν άνθρωποι που κρίνουν και γκρινιάζουν και δεν λένε ένα ευχαριστώ σε αυτούς που βοήθησαν. Ένα ευχαριστώ και ένα μπράβο βρε παλικάρια.
Κυρία Ακρίτα το χωριό Καστανιές και όλα τα χωριά μας έχουν 200-300 κατοίκους το κάθε ένα στην καλύτερη περίπτωση. Σε απόσταση 500μ υπήρχαν πάνω από 10.000 άνθρωποι, κάποιοι από αυτούς πετούσαν δακρυγόνα, καμμένα ξύλινα δοκάρια, πέτρες και ό,τι άλλο μπορούσαν να βρουν, κόβανε τον φράχτη. Και όμως κανένας από εμάς δεν έφυγε, κανένας δεν φοβήθηκε γιατί όλοι γίναμε μια γροθιά, γιατί έχουμε εμπιστοσύνη.
Σας προσκαλώ και σας προκαλώ να έρθετε να μείνετε στις Καστανιές για έναν μήνα, μια εβδομάδα, έστω 2-3 μέρες. Μόνη σας σε ένα σπίτι στο χωριό, και όταν το βράδυ κλείνετε το φως και έχετε στα 500μ ένα εξαγριωμένο πλήθος κόσμου με τις ριπές του ανέμου να φέρνουν κατά κύματα τις φωνές τους να μπορείτε να κοιμηθείτε, και θα το κάνετε, αλλά πρώτα πρέπει να πιστέψετε στους ανθρώπους αυτούς που τόσο άδικα κρίνατε ότι είναι ανεπαρκείς.

Και μπορεί να μην μπορώ να πω «η Ελλάδα μου» όπως λέτε, αλλά μπορώ να πω «ο Έβρος μου» γιατί ζω εδώ με τα παιδιά μου άσχετα αν πρέπει να φεύγω κάθε τόσο για να κάνω τις δουλειές μου σε μεγάλα αστικά κέντρα, άσχετα αν τρέχω με 200 χιλιόμετρα την ώρα για να προλάβω τον γιο με αιμορραγία 120 χιλιόμετρα μακριά, άσχετα αν υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν 180 χιλιόμετρα για να κάνουν αιμοκάθαρση στην Αλεξανδρούπολη και άλλα τόσα για να επιστρέψουν τρεις φορές την εβδομάδα γιατί δεν φτάνουν οι θέσεις στο Διδυμότειχο. Αλλά αγαπώ τον τόπο μου και μου φτάνει ένα μπράβο και ένα ευχαριστώ. Αλλά για αυτά τα τόσα προβλήματα που έχουμε δεν θυμάμαι (μακάρι να κάνω λάθος) να γκρινιάζετε γιατί δεν είναι «Ο Έβρος σας» κυρία Ακρίτα.

Βλέπετε κυρία Ακρίτα μπορεί να έχετε εσείς το όνομα αλλά εμείς έχουμε τη χάρη να ονομαζόμαστε ακρίτες και η ανάρτησή σας, εκτός από τις προφανώς σωστές τοποθετήσεις σας, με αρκετή δόση ειρωνίας, είναι γενικά εκτός θέματος (για την κατάσταση στον Έβρο θα μιλούσατε, έτσι ξεκινάτε την ανάρτησή σας). Φαίνεται ότι δεν καταλάβατε τι συνέβη. Και ναι, σε έναν κόσμο ιδανικά πλασμένο δεν θα υπάρχουν συγκρούσεις, όπλα, διλήμματα ηθικής, πρόσφυγες, μετανάστες, λάθρομετανάστες, Ειδομένες, Έβροι, Ερντογάν, καπνογόνα, φράχτες. Όμως ο κόσμος δεν είναι έτσι. Δεν μπορεί κάποιος να παραμένει τόσο εγκληματικά ρομαντικός κι αθώος απέναντι στην ωμή πραγματικότητα και τα σκληρά προβλήματα, που οπωσδηποτε με κάποιο τρόπο πρεπει να επιλυθούν. Μακάρι να ήταν ευκολο να βρεθεί ο ιδανικός τρόπος αντιμετώπισης. Οι ειρωνείες (εκ του ασφαλούς) δεν λύνουν προβλήματα. Απλά προσβάλλουν τόπους και ανθρώπους.

Και να ξέρετε κυρία Ακρίτα ότι σε αυτή την αλυσίδα ανθρώπων, καταστάσεων, ενημερώσεων, σχεδιασμού, επικοινωνίας και επαναλαμβάνω κυρίως ανθρώπων εδώ στον Έβρο δεν θα βρείτε κανέναν αδύναμο κρίκο. Γκρινιάξτε για κάτι άλλο.»

statusradio.gr

 irineossamothraki Blog

 Είναι δύο μακροσκελέστατα άρθρα αλλά αξίζει να διαβαστούν από όλους.

Αντί δικού μου σχολίου στο πρώτο άρθρο, επεσήμανα με έντονο μαύρο χρώμα τα αποσπάσματα του ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΎ άρθρου που με βρίσκουν ΑΠΌΛΥΤΑ σύμφωνο.

Όσο για το δεύτερο ο ΚΥΡΙΟΣ Γιώργος Τυμπανίδης απάντησε έξω από τα δόντια όπως έπρεπε.

Οι μέρες είναι δύσκολες, προσπαθώ με νύχια και με δόντια να συγκρατήσω τον εαυτό μου να μην γράψω κάποιο άρθρο γιατί θα εκτροχιαστώ και αυτές τις δύσκολες μέρες δεν χρειάζεται.

Ζήτω το Ελληνικό Έθνος

Ζήτω οι Ένοπλες Δυνάμεις του