Μπορεί η αγωνία χιλιάδων υποψηφίων να έλαβε τέλος, δεν τέλειωσε όμως το δράμα των οικογενειών, μιας και ο λαβύρινθος των πανελλαδικών, υφίσταται, με την απαισιόδοξη εικόνα, του μέτρου της εισαγωγής, να είναι αφ' ενός υψηλό και αφ' ετέρου χαμηλό στο ελάχιστο!
Τι εξυπηρετεί δηλαδή και ποιον, το να εισάγονται υποψήφιοι σε σχολές, γράφοντας το όνομά τους και κάτι παραπάνω και ποιο το όφελος ,όταν η εισαγωγή δεν σημαίνει παρά μια πρόσκαιρη είδηση, μια ικανοποίηση για την οικογένεια ως προς το επόμενο βήμα, του «θα πας» ,«δε θα πας», μια συνέχεια κι ένα δραματικό ίσως, επακόλουθο!
Είναι αλήθεια, πως το εκπαιδευτικό σύστημα νοσεί ,είναι ο μεγάλος ασθενής στον οποίο παρέχονται μεν «φάρμακα» χωρίς την απαραίτητη έρευνα της ασθένειας και της ασφαλούς αποθεραπείας γι' αυτό και η συνέχεια τούτης της κατάστασης.
Δυστυχώς ένα θετικό αποτέλεσμα εισαγωγής των 700 μονάδων και χαμηλότερα ,για παράδειγμα ,δημιουργεί ανησυχία ,μέσα στον πρόσκαιρο εφησυχασμό. Γι' αυτό, κάτι που εμείς δεν το γνωρίζουμε παρά μονάχα όσοι έχουμε σχέση με το αντικείμενο ίσως και πολλοί άλλοι ,την επόμενη μέρα οι επιτυχόντες κρατούν το δελτίο επιτυχίας ως αναμνηστικό και ταξιδεύουν σε γειτονικές και όχι μόνο χώρες ,για να βρουν εφικτή λύση!
Τις ονομάζω προσωπιδόμορφες τις πανελλαδικές γιατί δεν δείχνουν το πραγματικό τους πρόσωπο!
Πανελλαδικές σημαίνει απόδοση του μεγαλύτερου μέρους του οικογενειακού εισοδήματος στην πολύχρονη προετοιμασία-για τους μεσαίους και φτωχούς ομιλώ-προκειμένου το παιδί τους να φτάσει στην επιτυχή πρόσβαση στο πανεπιστήμιο ,αν τη φτάσει με ό,τι σημαίνει αυτό, όπως προείπα.
Το πρόβλημα τελικά τι είναι; Είναι οικονομικό,κοινωνικό,μορφωτικό ,τι ακριβώς είναι και γιατί δεν επιλύεται με την κατάργηση του χρόνιου βραχνά που καταπνίγει την ελληνική οικογένεια.
Με τις βαθμολογήσεις των γραπτών όπου ο βαθμός διαφέρει μέχρι και πολλές μονάδες -για το ίδιο γραπτό-αποτελεί φαινόμενο ανησυχητικό ,όπως και ανησυχητικό είναι η διαφορά βαθμολογιών μεταξύ των βαθμολογικών κέντρων. Υπάρχουν λέτε αυστηρά και μη, βαθμολογικά κέντρα; Στο παρελθόν γίνονταν μέχρι και αιτήσεις μεταφοράς των γραπτών σε άλλο βαθμολογικό κέντρο ,με αποτέλεσμα να «σταματήσει» το πρόβλημα, με το να μην γίνονται γνωστές αυτές οι διαδικασίες.
Όταν διαδίδεται από τα ΜΜΕ ότι οι πρωτοετείς φοιτητές δεν γνωρίζουν στοιχειώδη μαθηματικά ,γλώσσα κ.λπ. γιατί δεν εγκύπτουμε στο ζήτημα που προβάλλεται και προχωρούμε ακάθεκτοι ;
Επανέρχομαι ,μιας και είναι πολύ μεγάλο το κεφάλαιο «πανελλαδικές εξετάσεις».
Να παραμείνουν και να έχουν νόημα ή να καταργηθούν. Να αλλάξει το σκηνικό των τελευταίων χρόνων, όπου οι επιτυχόντες στα μάτια μας ,είναι κατ’ ουσία, μη επιτυχόντες.
Οι δυσλειτουργίες και οι αντιφάσεις έχουν αντίκτυπο στην οικογενειακή ευτυχία και γαλήνη. Θέλουμε ένα σχολείο ,προσανατολισμένο προς ένα καλύτερο αύριο, που θα ενισχύει τη βεβαιότητα των νέων για προσωπική ανάδειξη και κοινωνική ανέλιξη ,μέσα από ένα σύστημα εξετάσεων εισαγωγής στην Ανώτατη Εκπαίδευση ,υγιές .
Το ορθότερο ,μιας και δεν υπάρχει εξυγίανση θα ήταν η απαγκίστρωση του λυκείου από την επακριβή αναπαραγωγή επιτυχόντων με τον τρόπο των χαμηλών βάσεων ή η κατάργηση των άκρως βασανιστικών πανελλαδικών που επιμένουν δια της προσωπίδας να φαίνονται στα μάτια μας αποδεκτές .
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
Φιλόλογος,συγγραφέας,κριτικός
