Η 28η Οκτωβρίου είναι διπλή γιορτή για την Ελλάδα και την Ορθόδοξη Εκκλησία. Γιορτάζουμε το ιστορικό «ΟΧΙ» του Ιωάννη Μεταξα στους Ιταλούς αλλά και την Αγία Σκέπη της Παναγίας.
Στις 28 Οκτωβρίου 1940, απεστάλη στην Ελλάδα τελεσίγραφο δια του τότε Ιταλού πρέσβη στην Αθήνα, με το οποίο απαιτούσε την ελεύθερη διέλευση του ιταλικού στρατού από την ελληνοαλβανική μεθόριο προκειμένου να καταλάβει λιμάνια και αεροδρόμια της χώρας τα οποία θα διευκόλυναν τη μετέπειτα προώθηση του στην Αφρική.
Ο Μεταξάς αρνήθηκε κατηγορηματικά. Δυο ώρες μετά ξεκίνησε ο πόλεμος με την εισβολή των ιταλικών στρατευμάτων στην Ήπειρο. Το λεγόμενο «Έπος του Σαράντα» και οι νίκες του ελληνικού στρατού γιορτάζονται κάθε χρόνο στις 28 Οκτωβρίου.
Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΣΚΕΠΗΣ
Σύμφωνα με την παράδοση, στα χρόνια του Λέοντα του Μεγάλου ζούσε στην Κωνσταντινούπολη ο Όσιος Ανδρέας. Μια νύχτα που γινόταν αγρυπνία στον ναό της Παναγίας των Βλαχερνων ο Όσιος Ανδρέας μαζί με το μαθητή του Επιφάνιο είδαν την Παναγία να μπαίνει στον Ναό.
Τη συνόδευαν ο Ιωάννης ο Προδρομος , ο Ιωάννης ο Θεολόγος και πλήθος αγγέλων. Αφού τελείωσε την προσευχή της, άπλωσε το ωμοφόριο της στους πιστούς για να τους σκεπάσει και να τους προστατέψει. Χάρη σ’ αυτό το γεγονός η Εκκλησία μας καθιέρωσε τη γιορτή της Αγίας Σκέπης προς τιμήν της Παναγίας η οποία προστατεύει τους πιστούς. Η γιορτή αυτή μετατέθηκε από την 1η Οκτωβρίου που εορταζόταν, στην 28η του ίδιου μηνός, ως ένδειξη ευγνωμοσύνης προς τη μητέρα του Ιησού για την προστασία της στον αγώνα των Ελλήνων στον πόλεμο.
Οι Έλληνες πολεμιστές κατά τη διάρκεια του πολέμου εμπιστεύθηκαν τον αγώνα τους στα χέρια της Παναγίας. Ζήτησαν την βοήθεια και την προστασία της για να αντεπεξέλθουν στις δυσκολίες του πολέμου και να φέρουν τη νίκη.
Την Ακολουθία που ψάλλεται αυτή την ημέρα την έγραψε ο Αγιορείτης Μοναχός Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης και εγκρίθηκε από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος στις 21 Οκτωβρίου 1952 μ.Χ. όπου και αποφασίστηκε ο συνεορτασμός της εορτής της Αγίας Σκέπης και της Εθνικής επετείου του «ΟΧΙ» (Συνοδικές Εγκύκλιοι, Τόμος Β’, Αθήνα 1956, σελ. 649).
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τῆς Σκέπης σου Παρθένε, ἀvuμνοῦμεν τάς χαρίτας, ἣν ὡς φωτοφόρον νεφέλην, ἐφαπλοῖς ὑπὲρ ἔννοιαν, καὶ σκέπεις τὸν λαόν σου νοερῶς, ἐκ πάσης τῶν ἐχθρῶν ἐπιβουλῆς. Σὲ γὰρ σκέπην καὶ προστάτιν καὶ βοηθόν, κεκτήμεθα βοῶντές σοι· Δόξα τοῖς μεγαλείοις σου Ἁγνή, δόξα τῇ θείᾳ Σκέπῃ σου, δόξα τῇ πρὸς ἡμᾶς σου, προμηθείᾳ Ἄχραντε.
