Συνέντευξη στο evros-news.gr και στον Κώστα Πιτιακούδη
Ξεκίνησε από το «νησί της Νίκης» την πανέμορφη Σαμοθράκη, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε. Το οικογενειακό DNAέπαιξε καθοριστικό ρόλο, αφού ανήκοντας σε οικογένεια Παραδοσιακών μουσικών, ήταν φυσικό να ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο.
Η Ζωή Τηγανούρια, η εντυπωσιακή συμπατριώτισσα μας, επιτυχημένη συνθέτης και εκπληκτική σολίστ του ακορντεόν, ανέβηκε ένα-ένα αργά αλλά σταθερά, τα σκαλιά της διεθνούς καταξίωσης, αναγνώρισης και επιτυχίας. Συνεργάστηκε με σχεδόν όλους τους γνωστούς τραγουδιστές στην Ελληνική δισκογραφία, ανάμεσα τους η Δήμητρα Γαλάνη, ο Γιώργος Νταλάρας, η Χάρις Αλεξίου, η Μαρινέλλα, ο Νίκος Παπάζογλου, κ.ά, αλλά και με διεθνείς καλλιτέχνες (όπως James Brown, Al Di-Meola, Ömer Faruk Tekbilek, Goran Bregović, Chico Freeman, Zülfü Livaneli, κ.ά.) .
Με 19 προσωπικά άλμπουμ και singles από το 2006 μέχρι σήμερα, περισσότερες από διακόσιες συνθέσεις στην Ελληνική δισκογραφία από το 1999 μέχρι σήμερα, συνθέσεις και διασκευές σε διεθνείς συλλογές (όπως το Buddha Bar), εκατοντάδες ηχογραφήσεις και ορχηστρικές συνθέσεις, soundtracks για ντοκιμαντέρ και τηλεοπτικές σειρές (Δεληγιάννειο Παρθεναγωγείο) και σπουδαίες διακρίσεις, η Ζωή Τηγανούρια εκπροσωπεί την Ελλάδα στο εξωτερικό, συμμετέχοντας σε μεγάλα φεστιβάλ και δίνοντας πολυάριθμες συναυλίες.
(Δείτε σχετικό επετειακό βίντεο για τα 10 χρόνια καριέρας ΕΔΩ)
Τo EVROS-NEWS.GR είχε την μεγάλη χαρά και την εξαιρετική τιμή, να την συναντήσει σε ένα διάλειμμα από τις αυξημένες επαγγελματικές της υποχρεώσεις και να μιλήσουμε μαζί της για όλα. Για τους νέους ορίζοντες που ανοίγονται στην καριέρα της, για την αγαπημένη της Σαμοθράκη που λατρεύει και είναι ο καλύτερος πρεσβευτής της, για τα μελλοντικά σχέδια της, τα τάλεντ σόου που μας έχουν κατακλύσει, τις επικείμενες συνεργασίες της και την όμορφη οικογένεια που δημιούργησε με τον σύζυγο και την κορούλα της.
-Θα σε δει ο κόσμος της Σαμοθράκης, του Έβρου, της Θράκης στην περιοχή αυτό το καλοκαίρι;
«Συζητάω αυτή την στιγμή με τον δήμαρχο της Σαμοθράκης και με τη Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης, αλλά έχω κλείσει ήδη πολλές συναυλίες για τη καλοκαιρινή περίοδο και μπορούμε να αναφερθούμε σε κάποιες: στη Θάσο, στη Λήμνο, στη Σίκινο, στο Άργος, στο Δήμο Καλαμαριάς σε σύμπραξη με τη γνωστή Φιλαρμονική Ορχήστρα του Δήμου, στο Δήμο Πολίχνης στη Θεσσαλονίκη, στο Δήμο Αμαρουσίου, στους Γαργαλιάνους, στο ‘Αργος, στο Δήμο Δέλτα Θεσσαλονίκης και πολλές ακόμη οι οποίες θα ανακοινώνονται σιγά-σιγά στηνεπίσημη ιστοσελίδα μου.
-Είσαι πιστεύω, και πρέσβειρα της Σαμοθράκης και του Έβρου, σε όλη την Ελλάδα αλλά και τον κόσμο. Μου αρέσει προσωπικά το ότι αναφέρεσαι πάντα στον τόπο καταγωγής σου και τον προβάλλεις.
«Αυτό το κάνω μέσα από την καρδιά μου. Γίνεται αυθόρμητα. Πως με ρωτάνε το όνομα μου και λέω «Ζωή Τηγανούρια«, έτσι απλά λέω και «από τη Σαμοθράκη«. Είναι ένα με την ύπαρξη μου. Είναι η γενέτειρα μου, οι καλύτερες αναμνήσεις μου βρίσκονται εκεί, γιατί μεγάλωσα εκεί, κι οι γονείς μου ζουν εκεί. Ο πολυαγαπημένος μου πατέρας που με μύησε στη μουσική και παίζει βιολί είναι εκεί. Δεν μπορώ να σκεφθώ ότι θα αναφερθώ σε μένα και δεν θα μιλήσω για την Σαμοθράκη. Είναι ένα με εμένα η Σαμοθράκη».
–Ξέρεις δεν το κάνουν όλοι αυτό. Να πουν μια καλή κουβέντα για τον τόπο που ξεκίνησαν
«Δεν ξέρω για ποιους λόγους. Ίσως να μην το σκέφτονται. Ίσως λόγω της παροιμίας «ουδείς άγιος, άγιασε στο τόπο του«… Ίσως με την κάθοδο τους στην «πρωτεύουσα» να βρέθηκαν πολλές φορές στην άβολη θέση του «επαρχιώτη» και να μην είχαν το σθένος να το αντιμετωπίσουν… Στην περίπτωσή μου δεν συμβαίνει αυτό. Εμένα μου βγαίνει αβίαστα. Οι συντοπίτες μου, όχι μόνο με αγαπάνε αλλά νιώθουν και υπερήφανοι για το κορίτσι απ’ το τόπο τους. Μία φορά το χρόνο θα πάω στάνταρ. Πόσες μέρες θα καταφέρω, εξαρτάται από τις υποχρεώσεις που θα έχω λόγω της δουλειάς, αλλά πάντα πηγαίνω.
-Δεν θεωρείς ότι είναι αδικημένη η Σαμοθράκη;
«Το νησί μου έχει μια ανεπανάληπτη ομορφιά. Είναι μια κούκλα μόνο του. Ο δήμαρχος μας είναι ένα νέο παιδί, έχει κάνει και συνεχίζει να κάνει πολλές προσπάθειες για να αναδείξει το νησί, με βάση και την οικονομική κρίση και τα μέσα που έχει στη διάθεση του…
Ένα πρόβλημα που μου έχουν πει πολλοί γνωστοί και φίλοι, τους οποίους προτρέπω να την επισκεφθούν, είναι ότι θεωρούν πολύ ακριβό το τρόπο μετακίνησης προς το νησί. Πρέπει να έρθει κάποιος με αεροπλάνο ή τραίνο στην Αλεξανδρούπολη και μετά να πάρει καράβι για το νησί, καθώς και ότι δεν υπάρχουν συχνά δρομολόγια. Νομίζω ότι αυτό είναι ανασταλτικός παράγοντας για τον τουρισμό του νησιού».
-Τώρα θα έχουμε όμως τρία και τέσσερα πλοία;
«Μακάρι. Θα κάνω προσευχές να γίνει πραγματικότητα για το καλό του νησιού. Επειδή έχω ταξιδέψει σε όλα τα νησιά της Ελλάδας για συναυλίες, η Σαμοθράκη είναι ασύλληπτη σε πολλά επίπεδα. Έχει φυσική ομορφιά, ένα βουνό που ξεφυτρώνει επιβλητικά μπροστά σου από τη θάλασσα, που είναι και βουνό και νησί μαζί. Υπέροχο ψάρι, «κατσίκι-λουκούμι», πραούστι – ένα φρούτο που φυτρώνει μόνο εκεί-, καταράκτες και βάθρες με γάργαρο νερό, πυκνή βλάστηση και πανίδα από τη μία, και σκληρή βουνίσια χλωρίδα με ορειβατικά μονοπάτια από την άλλη, ατελείωτες ενέργειες από τον αρχαίο Πολιτισμό της μέχρι το σύγχρονο Παραδοσιακό «ευ ζην», -και φυσικά- ωραίους κι αγνούς ανθρώπους. Νομίζω πως με μια μικρή βοήθεια από την Πολιτεία, θα μπορέσει να έχει την κατάλληλη ώθηση στην ανάπτυξη της».
Γνωστή ως «Zoe», συνεχίζει τη διεθνή καριέρα, που ξεκίνησε πριν μερικά χρόνια αφού δεν περιορίζεται από γεωγραφικά σύνορα, και όπως λέει: «Η μουσική είναι ένα σύμπαν γεμάτο αισθήσεις…».
«Κάνω αρκετά πράγματα στο εξωτερικό, με τις συνθέσεις και τις εμφανίσεις μου χωρίς φυσικά να ξεχνάω την Ελλάδα, χωρίς να παραλείπω να συνθέτω Ελληνικά κομμάτια και να ερμηνεύω Ελληνικό ρεπερτόριο. Εισπράττω μεγάλη αγάπη καθημερινά και διαχρονικά από τον κόσμο που με παρακολουθεί καλλιτεχνικά, από τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης αλλά και στις συναυλίες μου. Αυτό μου δίνει δύναμη να προχωρώ και να δυναμώνω μέσα μου…
Έχω συνεργαστεί εξάλλου ως συνθέτης με όλους σχεδόν τους Έλληνες καλλιτέχνες και σε όλο το μουσικό φάσμα θα έλεγα και δεν χρειάζεται να αναφερθώ σε ονόματα, γιατί μπορεί να ξεχάσω κανέναν. Άλλωστε οι συνεργασίες αυτές υπάρχουν στο διαδύκτιο και στην επίσημη ιστοσελίδα μου όπου μπορεί να βρει κανείς τα πάντα σχετικά».
-Μπορεί για σένα η εγχώρια αναγνώριση να έρχεται αργά και σταθερά, όμως ήδη προχωράει επίσης σταθερά και στο εξωτερικό;
«Πολύ σταθερά θα έλεγα (γελάει δυνατά). Με βοηθάει βέβαια αρκετά το ρεπερτόριο μου.
Να θυμηθώ το Παγκόσμιο Φεστιβάλ Ακορντεόν στην Φινλανδία, την Διεθνή Έκθεση Μουσικής στη Φρανκφούρτη, την Ετήσια Γιορτή αφιερωμένη στη Θάλασσα στο Λουξεμβούργο ως επίτιμος προσκεκλημένος καλλιτέχνης, τα Διεθνή Βραβεία Giuseppe Sciacca στο Βατικανό, το αρχαίο Stadio di Domiziano στη Ρώμη, την Αγία Ειρήνη στη Κωνσταντινούπολη αλλά και το soundtrack για το Ελληνοτουρκικό ντοκιμαντέρ αφιερωμένο στο νησί Αντιγόνη, κι πολλά άλλα.. Για να έρθουμε στα πιο πρόσφατα, το 2016, που βρέθηκα στο Ιράν και ξεκίνησα συνεργασία με τον κορυφαίο ερμηνευτή της χώρας, σε ποίηση του παγκοσμίου φήμης λόγιου Τζελαλεντίν Ρουμί».
-Μετά ήρθε η Κύπρος και ακολούθησε το Κουβέιτ;
«Ήταν υπέροχη εμπειρία στο Κουβέιτ, γιατί είδαμε ένα -όχι και τόσο- συνηθισμένο θέαμα: Σεΐχηδες και εμίρηδες μπροστά μας να καταχειροκροτούν ενθουσιασμένοι και να ζητούν φωνάζοντας «κι άλλο-κι άλλο» στη γλώσσα τους. Όλα αυτά ακούγοντας ορχηστρική μουσική, από ένα όργανο όπως το ακορντεόν. Έπαιξα φυσικά Ελληνική μουσική και διεθνή κομμάτια, αλλά στο «Αχ Μουσταφά βρε Μουσταφά» έγινε χαμός. Σηκώθηκαν, χειροκροτούσαν, τραγουδούσαν… Θέλω να επισημάνω ότι με προσκάλεσε στο Κουβέιτ η Ελληνική Πρεσβεία, τους οποίους και ευχαριστώ πολύ για την τιμή που μου έκαναν.
Στη Κύπρο περάσαμε υπέροχα, σε μια εκδήλωση φιλανθρωπικού χαρακτήρα με την σύζυγο του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας κα Αναστασιάδη, απολαμβάνοντας τη γνωστή και εγκάρδια φιλοξενία των συμπατριωτών μας.
-Δεν σταμάτησες όμως εκεί;
«Ακολούθησε το Λονδίνο, όπου έπαιξα με την ορχήστρα μου στο Millfield Theater. Είχε προηγηθεί η συμμετοχή με συνθέσεις μου, ως guest στη συναυλία του Γιώργου Νταλάρα στο Alexandra Palace. Όλα αυτά έγιναν σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα».
-Και τώρα ετοιμάζεσαι για Νέα Υόρκη;
«Ναι, στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, όπου ξεκινάω μια συνεργασία με την εταιρεία παραγωγής του συμπατριώτη μας κο K. Καντζόγλου.
Το ρεπερτόριο για αρχή θα απαρτίζεται από Tango, Balkan, Λαϊκά & Παραδοσιακά κομμάτια, με δυο εκπληκτικές ερμηνεύτριες, την Ασπασία Στρατηγού και την Παμπίνα Κοντέα στο Ελληνικό Λαϊκό ρεπερτόριο.
-Η Αμερική είναι η χώρα των ευκαιριών. Περιμένεις κάτι παραπάνω;
«Για καλή μου τύχη και ευνοϊκή συγκυρία, έχουν προηγηθεί αρκετές προτάσεις που είναι υπό συζήτηση, δισκογραφικές αυτή τη φορά, καθώς και για άλλα ανοίγματα στη καριέρα, από αυτή τη μεριά του Ατλαντικού. Όμως θα μου επιτρέψετε να μην αναφερθώ ακόμα σε λεπτομέρειες.
-Η μουσική που παίζεις είναι διεθνής. Πόσο βοηθάει να περνάς μέσα από αυτή και την Ελληνική μουσική και το Ελληνικό ρεπερτόριο;
«Είναι κάτι που γίνεται αυθόρμητα μέσα από το καλλιτεχνικό μου πρίσμα. Βλέπω πάντα την μουσική ως παγκόσμια, και αυτό με έχει βοηθήσει να «περνάω» πολλά Ελληνικά μηνύματα. Στα περισσότερα κομμάτια που συνθέτω, πάντα υπάρχει το Ελληνικό στοιχείο.
Περνάω την Ελληνική Παράδοση παντού. Στο ρεπερτόριο μου υπάρχει το Νησιώτικο, το Θρακιώτικο, το Μακεδονίτικο, το Ποντιακό, το Ηπειρώτικο, το Κρητικό… Αγαπώ την Παραδοσιακή μουσική και πάντα φυσικά καταλήγω στην Σαμοθράκη μου. Πάντα θα περάσω και ένα – δυο κομμάτια από τον τόπο μου.
Ειδικά τώρα με το «Σαμοθράκης Βήμα», το τραγούδι που έγραψα σε στίχους του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως κ.κ. Άνθιμου, πλέον έχω σοβαρότερο και πολύ συγκεκριμένο λόγο να μιλάω και να παρουσιάζω τη μουσική του νησιού μου.
(ακούστε το εδώ)
-Έχεις επικεντρωθεί πλέον στη σύνθεση. Τι ετοιμάζεις;
«Στην Ελλάδα ασχολούμαι με τις παραγωγές που κάνω με την εταιρεία μου την Zoe Music, τα τελευταία χρόνια και σε νέους καλλιτέχνες. Βλέπω τα νέα παιδιά να πελαγοδρομούν. Προσπαθούν να κάνουν την παραγωγή τους, το Cd τους, να δουλέψουν, να μπουν στο χώρο, κι είναι όλες οι πόρτες κλειστές.
Όταν διακρίνω σε κάποιον ταλέντο, φιλότιμο, όρεξη για σκληρή δουλειά και καλή χημεία μαζί μου, θεωρώ ηθική υποχρέωση να τον βοηθήσω δίνοντας του ένα ωραίο τραγούδι, κάνοντας του μια παραγωγή και -το σημαντικότερο- συμβουλεύοντας τον τι πρέπει να αποφύγει: τα «μανατζεριλίκια» και τις παγίδες τους, τους θρασύτατους ατάλαντους του χώρου που το παίζουν «ειδήμονες» και κοροϊδεύουν τα παιδιά πατώντας στην ανάγκη και στη δημιουργική φιλοδοξία τους…
Γιατί υπάρχουν πολλοί τυχοδιώκτες στη δουλειά μας που εύκολα τάζουν «λαγούς με πετραχείλια», δελεάζουν και παρασύρουν τα νέα παιδιά που τους λείπει η εμπειρία να διακρίνουν το σωστό και αληθινό από το λάθος καιπονηρό, εκμεταλευόμενοι μία δεδομένη στιγμή που ο νέος άπλα ελπίζει να ακουστεί το όνομα του και είναι διατεθειμένος να υπογράψει εν λευκώ…
-Υπάχουν πάντως πολλά τάλεντ σόου. Που θα δουλέψουν όλα αυτά τα παιδιά;
«Για μένα αυτά τα τάλεντ σόου είναι κατάντια. Τάλεντ σόου ίσον προβολή της εκάστοτε κριτικής επιτροπής μέσω του καναλιού, για περισσότερα διαφημιστικά έσοδα και να γεμίζουμε τον τηλεοπτικό χρόνο. Τα πρωινάδικα ψάχνουν ευκαιρία για ατάκες των κριτών ώστε να τις πάρουν και να τις πηγαίνουν πέρα-δώθε μέχρι τα μεσημεριανάδικα να σχολιάσουν τα πρωινάδικα, γεμίζοντας τις ατελείωτες βαρετές ώρες της κουτσομπολίστικης ζώνης.
Τα παιδιά που εμφανίζονται είναι θύματα και δεν το ξέρουνε ή αν το ξέρουν εθελοτυφλούν γιατί ελπίζουνε σε κάτι μεγάλο μέσα από τη τηλεοπτική προβολή. Η οποία -δε λέω- εκτινάσσει απότομα την αναγνωρισιμότητα και σε μαθαίνουν σε μια νύχτα όλοι, αλλά το ίδιο γρήγορα -δυστυχώς- σε ξεχνάνε κι όλοι, και άντε μετά να ξανασηκώσεις κεφάλι. Αν πάει κάποιος μεγαλύτερος, πάνω από τα 30, που έχει και πέντε εμπειρίες και ξέρει να διαχειριστεί ψυχολογικά την κατάσταση, εάν τον απορρίψουν δεν θα το πάρει κατάκαρδα, αλλά ένα νέο παιδί 20-25 ετών που δεν έχει ζήσει τη σκληρότητα του χώρου, παθαίνει μεγάλη ζημιά μέσα του εάν απορριφθεί.
Και η απόρριψη του δεν έχει να κάνει με το ταλέντο και τη φωνή του, αλλά με το πόσο συμβαδίζει με τη σημερινή εικόνα τραγουδιστή παραλιακής, τα έσοδα από τα sms της υποτιθέμενης ψηφοφορίας των τηλεθεατών (αφού το τελευταίο λόγο έχουν πάντα οι κριτές), ποια κατεύθυνση έχει η εκάστοτε κριτική επιτροπή για να τον μειώνει δημόσια ή να τον ανεβάζει (για να έχει δουλειά η πρωινή ζώνη) και φυσικά, τη διάρκεια του συμβολαίου αποκλειστικότητας που έχει υπογράψει ο εκάστοτε διαγωνιζόμενος, με ποια εταιρία, παραγωγό, «μάνατζερ», κλπ.. και «ο νοών νοείτω«…
Όσο για το που θα δουλέψουν μετά..; Τους βρίσκουμε σε μαγαζιά της παραλιακής -εάν συμφωνήσουν γιατί ειδάλλως «εξαφανίζονται»- σαν 3ο-4ο όνομα πριν από τη «φίρμα» του μαγαζιού, όπου φυσικά είναι έτσι φτιαγμένα τα πράγματα -με λιγότερο φωτισμό και εντάσεις- ώστε να περνάνε απαρατήρητοι, μέχρι τη στιγμή που θα έρθει στη σκηνή η «φίρμα» μέσα σε ένα σκηνικό «Αποκάλυψης»…
Λυπηρό και αξιοθρήνητο όλο αυτό. Λυπηρό και αξιοθρήνητο γιατί πλασάρεται στα μικρά παιδιά ως ιδανικό για την αυριανή θέση τους μέσα σε μια κοινωνία, όπου θα πρέπει να θέτουν τον ευατό τους μονίμως υπό τη κρίση κάποιων «κριτών» μη καθολικής κοινής αποδοχής, με κριτήρια βασισμένα όχι στην προσωπικότητα και τις δυνάμεις τους αλλά σε καθοδηγούμενα «στάνταρ» για αναλώσιμα ινδάλματα…
Αυτά τα ξέρουν όλοι στο χώρο -γι αυτό και αυτούς από τα τάλεντ σόου τους λένε «καμμένους»- παρόλα αυτά συντηρείται αυτή η κατάσταση, διότι πολλοί άνθρωποι βγάζουν τα προς το ζην και κάποιοι άλλοι κερδίζουν αρκετά χρήματα από όλο αυτό…
-Άρα δεν θα πήγαινες ποτέ ως κριτής;
«Αν οι συνθήκες ήταν τέτοιες που θα μπορούσα να περάσω την δική μου μουσική πρόταση και μου επιτρεπόταν αυτό και δεν ήμουν φερέφωνο της εκάστοτε παραγωγής, ασφαλώς και θα πήγαινα. Με πολύ μεγάλη χαρά. Πρέπει να μιλάς και να βελτιώνεις τα πράγματα με όποια δύναμη διαθέτεις. Και όχι μόνο να είσαι από έξω και να κρίνεις, αλλά…. με όσα πιστεύω και λέω, δεν νομίζω να μου κάνουν πρόταση (γελάει).»
-Τι σε ηρεμεί;
«Το χαλαρωτικό μου είναι η όμορφη οικογένεια. Με τον άνδρα μου και την κορούλα μας είμαστε αχτύπητο τρίο. Είμαστε τα πάντα με τον άνδρα μου. Φίλοι, συνάδελφοι, και πλέον ξεπερνιούνται όλα πολύ πιο εύκολα με την όμορφη οικογένεια που με ηρεμεί, απ’ όταν ήμουν παλαιότερα μόνη μου στην Αθήνα…
Με χαλαρώνει επίσης πολύ το διάβασμα κυρίως βιβλίων εσωτερισμού. Κάποια βιβλία τα «ξεκοκαλίζω» αμέσως, κάποια κάνω καιρό να τα τελειώσω διότι θα τύχει ή να είμαι κουρασμένη εκείνη τη περίοδο ή το βιβλίο να μη με παρασύρει τόσο. Όμως υπό φυσιολογικές συνθήκες το διάβασμα με βελτιώνει πολύ και μέσα μου καθώς με απορροφά, με βγάζει από τη καθημερινότητα και εξελίσσει τη δημιουργική καλλιτεχνική μου φαντασία… »
-Αυτό τον καιρό ποια πράγματα κυριαρχούν στη δουλειά σου;
«Η πιο πρόσφατη παραγωγή μου «Last Τango By Zoe» σε remix του dj Tasos Pilarinos με τα φωνητικά της μέτζο Σοπράνο Εθνικής λυρικής σκηνής Ελένης Βουδουράκη. Πρόκειται ένα κομμάτι όπου με το που κυκλοφόρησε το ζήτησαν και αυτό για τη συλλογή του Buddha Bar και για μουσική επένδυση σε ταινία. Mε αυτό το κομμάτι διακρίνεται η πόλυ-πολιτισμικότητα που αγαπώ στα μουσικά ακούσματα, διότι αναμιγνύονται περίτεχνα η Ποπ μουσική με το Electro-Tango και το Λυρικό τραγούδι. Αυτός είναι ίσως και ο λόγος που έχουν μπει πολλές συνθέσεις και διασκευές μου σε μεγάλες διεθνείς συλλογές. Μάλιστα πολύ πρόσφατα πάλι κυκλοφόρησε άλλη μια ορχηστρική μου σύνθεση στις παγκόσμιες αυτές συλλογές του Buddha Bar ,το «Nostalgia» σε remix των Dreamers Inc.
Πρόσφατα κυκλοφόρησε από την εταιρεία μου η δουλειά μιας εξαιρετικής τραγουδίστριας και ηθοποιού, της Πολυτίμης, με συνθέσεις μου και του Στέλιου Γενεράλη σε στίχους της Μαρκέλλας Σελιανίτου.
Ετοιμάζω παραγωγή για την Πελαγία, ένα καταπληκτικό κορίτσι με Παραδοσιακή φωνή από την Σαμοθράκη, που ακούσαμε την φωνή της μαζί με τον Κώστα Τηγάνη στο «Σαμοθράκης Βήμα«.
Με την μέτζο σοπράνο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής Ελένη Βουδουράκη ετοιμάζω επίσης κάτι πολύ όμορφο, με έναπρωτοεμφανιζόμενο δισκογραφικά καλλιτέχνη τον Στάθη Γκατζούρα, με τον Βασίλη Λέκκα σε στίχους της Μαρίας Παπαδάκη, ενώ έγραψα κι ένα τραγούδι σε στίχους του Κώστα Ιερομνήμων που ερμήνευσε ο Αγάθωνας και δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα, κυκλοφόρησε πρόσφατα τραγούδι μου που ήταν στο συρτάρι από το 1999 σε στίχους του Ηλία Κατσούλη με την ερμηνεία του Σταύρου Αβράμογλου, καθώς και ένα τραγούδι -επίσης από τα πρώτα μου που περίμεναν υπομονετικά τη σειρά τους- σε ανατρεπτικούς στίχους του Σταμάτη Μεσημέρη στη νέα δουλειά της Σοφίας Αρβανίτη που θα κυκλοφορήσει σύντομα, και πολλές-πολλές παραγωγές ακόμα…
Μου ζητήθηκε και άλλο κομμάτι από το Buddha Bar που θα κυκλοφορήσει του χρόνου… Και πόσες έτοιμες ορχηστρικές παραγωγές που περιμένουν τη σειρά τους για να κυκλοφορήσουν χαλαρά και αβίαστα από την εταιρία μου.
Έπειτα είναι και όλες αυτές οι συναυλίες που θα γίνουν το καλοκαίρι και ήδη ξεκίνησαν με τη συναυλία στο Θησείο για τη Παγκόσμια Ημέρα Κατά των Ναρκωτικών στις 26 Ιουνίου… Πρόβες…προετοιμασία…
Δόξα το Θεό είμαστε σε μόνιμη καλλιτεχνική δημιουργική διάθεση.! (γελάει)
